Kim: het veertigersdilemma
18 oktober 2016
Sinds kort hebben we er een nieuwe blogger bij: Kim. Zij omschrijft zichzelf als een soort vrouwelijke Enzo Knol, maar dan zonder camera en met een veertigersdilemma.
Sinds kort hebben we er een nieuwe blogger bij: Kim. Zij omschrijft zichzelf als een soort vrouwelijke Enzo Knol, maar dan zonder camera en met een veertigersdilemma.
Tik tak, tik tak… de tijd tikt voorbij. Soms snel, soms langzaam. Mijn laatste dagen van negenendertig jaar zijn ingegaan en het veertig worden komt steeds dichterbij.
Sinds mijn wederhelft zo’n acht jaar geleden de diagnose van bijna doodgaan heeft gekregen, ben ik mij meer dan bewust geworden dat elke dag telt. Een leeftijd doet er eigenlijk niet toe, je moet blij zijn dat je leeft en je moet je niet druk maken om het ouder worden.
Toch voel ik de onrust van het veertig worden. Lichamelijk verandert er van alles: mijn billen kijken wat vaker treurig naar de grond, de corrigerende onderbroeken liggen netjes gestreken in mijn ladekast en mijn blokjesbuik is ook niet meer wat het was. Als ik op de bank zit, doe ik de bovenste knoop van mijn skinny jeans open. Dat zit veel lekkerder.
Mentaal verandert er ook veel. Sommige twijfels zijn nu verleden tijd, waardoor ik nu een serene stilte ervaar. Het dilemma van wel of geen kinderen is voorbij en de carrièreswitch is gemaakt. Zelfs mijn rimpels zijn nu zo goed als geaccepteerd.
Naarmate ik ouder word, kan ik steeds beter keuzes maken en weet ik waar ik energie van krijg. Ik kan nu bijvoorbeeld beter ‘nee’ zeggen, ik ben lichamelijk actiever geworden en ik verplicht mezelf om elke dag minimaal 10 kilometer af te leggen. Of dat nou lopend, fietsend of shoppend is. Hoe verdrietig dan ook, ik ben dankbaar dat de ziektes van derden mij bewuster hebben gemaakt. Ik ben er nu van overtuigd dat een gezonder leven prettiger is.
Ik twijfel enorm of ik mijn veertigste verjaardag aandacht wil geven. Met champagne, veel vrienden, taart, de bitterballen en sushi, of dat ik het in alle stilte voorbij wil laten gaan. Gek genoeg krijg ik de indruk dat mijn man en kinderen er een groot verrassingsfeest van willen maken, dus in stilte veertig worden zit er niet in, ben ik bang. Ik laat het dilemma dus nu maar even los en ik zie wel wat er komt.
Kom maar op veertig jaar, ik ben er klaar voor. En dertig… bedankt voor de afgelopen tien jaar. Ik heb veel van je geleerd.
Tot volgende week!
Groetjes,
Kim
De blog van Kim verschijnt elke dinsdag op Vriendin.nl. Nog meer lezen? Ook Stefanie schrijft wekelijks een blog over haar gezin. Haar blog verschijnt elke vrijdag.
