Kapster in de familie

9 mei 2014

Stefanie wil wat aan haar haren doen, maar voelt zich bezwaard om haar eigen dochter, die kapster is, te bellen.

Stefanie wil wat aan haar haren doen, maar voelt zich bezwaard om haar eigen dochter, die kapster is, te bellen.

Ongelukkig kijk ik in de spiegel naar mijn springerige, doffe pluisbosje. Ik weet niet meer wanneer mijn haar voor het laatst geverfd is, maar de uitgroei is duidelijk te zien. Ook steekt er hier en daar een grijze haar uit. Ik wil mijn haren zelf gaan verven. Dirk vindt dat onzin:
‘Bel Christianne dan.’
‘Ach, ik wil haar niet belasten.’
‘Je kunt het toch vragen?’
‘Ik wil niet dat ze altijd onze haren moet doen als ze hier is.’
‘Dat gebeurt toch ook niet altijd.’
Ik weet het niet hoor. Christianne heeft het al zo druk, maar als ik het zelf doe, voelt zij zich misschien gepasseerd. Twijfelend houd ik de telefoon in mijn handen. Belachelijk! Ik kan mijn eigen dochter toch gewoon bellen! Ben ik na al die jaren nog steeds een onzekere moeder, omdat ik aangenomen kinderen heb of is het mijn karakter dat de onzekerheid veroorzaakt?Ik wil dat Christianne voelt dat ik blij ben als zij thuis komt, gewoon om wie zij is en niet omdat ik haar nodig heb. Ik bel haar toch maar. Op de bewuste vraag laat ik een aantal ontkrachtte zinnetjes volgen:
‘Het hoeft niet hoor. Als je het te druk vindt, geeft het niet. Het kan volgende week ook nog wel.’ Maar Christianne wil de volgende dag al komen. Op maandag is zij toch vrij. Wel gaat ze die dag eerst naar een tante bij wie ze een bruidskapsel gaat uitproberen.
‘Als dat niet uitloopt, kom ik nog wel even.’
‘Wordt dat niet te veel?’ Door dat bruidskapsel voel ik mij nog meer bezwaard.

Wanneer ik de volgende dag uit mijn werk kom, zie ik het rode autootje van mijn oudste dochter al staan. Zo gauw Adriana slaapt, knipt en kleurt Christianne behendig mijn haar. Ondertussen praten we bij. Wat is Christianne gegroeid! Jaren geleden, toen ik als model met haar mee naar school ging, deed zij er veel langer over en vroeg ze vaak bevestiging aan haar lerares.
‘Is dat je zus?’ Had de lerares gevraagd.
‘Nee, dat is mijn moeder,’ had Christianne lachend geantwoord. Ja, ik ben gewoon haar moeder. Laat die onzekerheid nou eens varen Stefanie! Christianne doet het fantastisch! Ik ben trots op mijn oudste dochter en ben blij dat mijn haar weer mooi zit, maar de volgende keer mag ze haar kapperssetje thuis laten en gewoon gezellig komen kletsen.