vrouw

Jackie heeft nog steeds contact met haar overleden tweelingzus

Soms gebeuren er dingen die je niet kunt verklaren. Jackie kan erover meepraten. Zij heeft al zolang ze zich kan herinneren contact met haar overleden tweelingzus. Tijdens een zware epilepsieaanval redde zij zelfs Jackies leven.

Jackie: “Mijn tweelingzus Lizzie is de belangrijkste persoon in mijn leven. Drie uur na onze geboorte is ze helaas overleden, maar ze is altijd een onderdeel van mijn leven gebleven. Al zolang ik me kan herinneren, zie en voel ik haar vaak om me heen. Als klein meisje speelde ik veel met haar.
We zijn een eeneiige tweeling en het bijzondere is dat Lizzie in al die jaren met mij is meegegroeid. Ik ben de enige die haar kan zien en als ze verschijnt, is ze altijd net zo oud als ik op dat moment. Het enige verschil is dat Lizzie veel langer haar heeft en sierlijker beweegt. Iets wat ik niet goed kan, want sinds mijn 19e heb ik een dwarslaesie, waardoor ik in een rolstoel zit.”

Gele vlinders

“Het klinkt misschien gek, maar Lizzie heeft al meerdere keren mijn leven gered. Rond mijn zeventiende was ik namelijk erg depressief. Alles was zo donker om me heen dat ik geen andere uitweg meer zag dan een einde aan mijn leven te maken. Ik wilde er bijna aan toegeven toen er plotseling een hele zwerm gele vlinders om me heen vloog. Ik wist meteen dat dat Lizzie was. Zij stuurde wel vaker gele vlinders naar mij als ze contact wilde maken. Plotseling hoorde ik ook haar stem. Ze zei: ‘Ik wil niet dat je komt, je mag hier nog niet zijn. Je blijft nog heel lang op aarde en als het eindelijk je tijd is, dan ben ik er om je op te vangen.’
Op dat moment leek het alsof ik uit een soort trance werd gehaald. Ik besefte dat ik helemaal niet dood wilde. Sindsdien heb ik nooit meer suïcidale gedachten gehad.”

Zware epilepsieaanval

“Een ander moment waarop Lizzie mijn leven redde, was toen ik een zware epilepsieaanval kreeg, zo’n anderhalf jaar geleden. Ik was hier al mee bekend, dus ik wist dat het vanzelf weer over zou gaan. Alleen, deze aanval ging niet over. Het duurde ruim twee uur en ik was half bij bewustzijn. Doordat ik alleen thuis was, was er niemand die mij kon helpen. Toch voelde ik opeens een hand op mijn arm. Het was Lizzie. Elke keer als ik wegzakte, ‘trok’ ze mij weer terug. Net zolang totdat ik eindelijk genoeg kracht had om op de alarmknop in mijn woning te drukken. Hierdoor werd mijn zorgteam direct gealarmeerd en konden ze 112 bellen.”

Beschermengel

“Eenmaal in het ziekenhuis zei mijn arts dat ik heel veel mazzel had gehad. Mijn epileptische aanval was zo zwaar geweest, normaal komt niemand daar op eigen kracht uit. Voor mij was dit het bewijs dat Lizzie mij geholpen heeft. Ik wist natuurlijk al dat ze altijd bij mij is, maar zonder haar hulp was ik er waarschijnlijk niet meer geweest. Daarom is ze voor mij echt mijn beschermengel. Ik zou niet weten wat ik zonder haar zou moeten.”

Tekst: Renée Brouwer
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.