Het tweede jaar

17 maart 2014

Yes…wij zijn officieel het tweede jaar in! Hoewel we vorig jaar rond deze tijd in Parijs zaten, zijn de uitslagen van Kyra al het hele jaar goed geweest. Zo ook vandaag weer!

Yes…wij zijn officieel het tweede jaar in! Hoewel we vorig jaar rond deze tijd in Parijs zaten, zijn de uitslagen van Kyra al het hele jaar goed geweest. Zo ook vandaag weer!

Het is weer tijd voor de oncoloog. Voordat we een consult met hem hebben, gaan we eerst naar de röntgenafdeling voor het maken van een longfoto. Dit is voor Kyra zo’n standaardprocedure geworden, dat ze al met een ontbloot bovenlijfje naar het apparaat toeloopt. Met een stralende lach stelt ze zichzelf en haar broer voor aan de radiologe. Daarna volgt ze rustig de aanwijzingen op die ze van de radiologe krijgt, dat is wel eens anders geweest. Ik herinner mij de eerste maanden van haar ziekte nog: niemand mocht haar aanraken behalve Remy en ik. Bij iedere witte jas raakte ze in paniek en iedere foto was er één teveel. Langzaam maar zeker is ze meer gewend geraakt aan alle onderzoeken en werden ze minder eng.

Na de radioloog gaan we direct door naar de oncoloog. Met een grote glimlach op haar gezicht fladdert ze de onderzoekskamer in en geeft ze de oncoloog een hand. Al vrolijk kletsend loopt ze naar de tekentafel in zijn kamer. Ik praat even met de oncoloog en wanneer hij ons verteld dat we nu officieel om de 3 maanden hoeven te komen voor controle, maakt mijn hart een sprongetje. Ook haar port-a-cath mag er dit jaar uit. Wanneer ze zonder anesthesie een MRI kan laten maken dan mag hij eruit. Ook Kyra vindt dat een goed idee, zeker als ze nog dezelfde dag onhandig tegen haar kastje aanstoot en het ding hard tegen haar ribben drukt. Ik ben enorm blij met het goede nieuws, dat ik wel kan huilen van geluk. Natuurlijk zal de kanker een deel uitmaken van ons leven en zal er altijd een soort van angst blijven dat het terug zal komen. Maar ze is er nog. Ze leeft, ze fladdert, ze speelt en klautert. Ze lacht, is ondeugend en maakt grapjes met haar oncoloog, die onbeschaamd met haar mee grapt en nog meer het kleine duiveltje in haar naar boven brengt. 

We zitten officieel in het tweede jaar, dat had ik 2 jaar geleden niet durven hopen!