Het jaar van Piet Paulusma en zijn dochter Martsje: ‘Onze wereld stond op z’n kop’
21 december 2018
Weerman Piet Paulusma (61) belandde afgelopen zomer in het ziekenhuis door een acute blokkade van zijn dikke darm. Dochter Martsje (37) nam de presentatie over van Piets weerbericht op SBS6.
Weerman Piet Paulusma (61) belandde afgelopen zomer in het ziekenhuis door een acute blokkade van zijn dikke darm. Dochter Martsje (37) nam de presentatie over van Piets weerbericht op SBS6.
Lente
Piet: “Het zag er dit voorjaar niet naar uit dat het qua gezondheid zo’n roerig jaar zou worden voor mij. Ik voelde me topfit, had nergens last van en alles ging zoals het al jaren gaat. Ik presenteer al zo’n 22 jaar, zeven dagen in de week, het weer voor diverse media zoals SBS6 en Omroep Fryslân. Op drukke dagen geef ik wel achttien keer per dag mijn weersvoorspelling door. De eerste vaak al om half zeven ’s ochtends. Het is een druk bestaan, maar ik vind het geweldig leuk om te doen.”
Martsje: “Omdat mijn vader weerman is, heb ik er automatisch ook iets mee. Dat is logisch. Is je vader groenteboer, dan weet je veel van fruit en groente. Ik heb dat met het weer. Als kind haalde mijn vader ons uit bed als het onweerde. Dan kregen we een glaasje jus d’orange en werden we voor het raam gezet om naar de lichtflitsen boven de weilanden rondom ons huis te kijken. Ik weet ook nog dat we altijd telefoontjes kregen van oude vrouwtjes die bang waren voor onweer. ‘Weet je zeker dat het niet gaat donderen?’ vroegen ze dan aan Piet. Hij wist ze altijd gerust te stellen. Mooi vond ik dat.
Toch heb ik zelf nooit een carrière in mijn vaders bedrijf geambieerd. Ik heb personeel en arbeid gestudeerd. Tegen de tijd dat ik klaar was met mijn studie was het lastig een baan te vinden. De assistent van mijn vader werd ziek in die periode. ‘Waarom kom je niet bij mij werken?’ opperde Piet. ‘Dan kun je helpen met locaties plannen, afspraken maken en al dat soort dingen. Het beviel zo goed, dat ik nooit meer ben weggegaan. Dat ik deze zomer plotseling het werk van mijn vader vóór de camera moest overnemen, was overigens wel even een dingetje.”
Zomer
Martsje: “Elke zomer gaan we naar de camping op de Veluwe. Mijn pleegzusje met haar vriend en kinderen, mijn ouders en ik met mijn gezin. Dat doen we al jaren zo. Mijn kinderen – ik heb twee dochters, Liesemeis van zeven en Phileine van zes – vermaken zich prima met die van mijn pleegzus. Mijn vader regelt vervanging bij de kranten en radiostations, maar doet nog steeds zelf de televisie. Vanaf een uur of drie trekt hij zich terug en zit hij te werken in de caravan. Dat was ook deze zomer weer de bedoeling, maar het liep even anders.”
Piet: “Op dinsdagavond zaten we nog lekker met z’n allen buiten te kletsen. Al voelde ik me toen al niet zo lekker. Ik had buikpijn en dat werd ’s nachts alleen maar erger. Uiteindelijk ben ik ’s ochtends naar het ziekenhuis gebracht. Ik had zo’n pijn, ik hield het niet meer uit. Heftig als ik het nu zo vertel, maar op het moment zelf ben je daar niet mee bezig. Je bent zo ziek dat je je compleet overgeeft en alleen maar denkt aan beter worden. Ik dacht ook niet: wie gaat straks het weerbericht presenteren? Geloof me, ik had genoeg aan mezelf. Ik bleek een acute blokkade in de dikke darm te hebben en moest daar met spoed aan worden geopereerd. Dat was wel even schrikken.”
Martsje: “Ik weet nog dat ik die woensdagochtend opstond en hoorde dat Piet in het ziekenhuis lag. Dan staat de wereld wel even op z’n kop. Eerst dachten we nog: hij komt zo weer terug, maar gedurende de dag werd duidelijk dat dát niet ging gebeuren. En dan is het snel schakelen. Wie gaat wat doen?”
Piet: “Vorig jaar winter hebben we het er toevallig met z’n allen over gehad: wie mij moest vervangen als er eens iets zou gebeuren. We hadden dus al een soort van back-upplan klaarliggen. Daar stond ook in dat Martsje mijn presentatieklussen bij de televisie zou overnemen.”
Martsje: “Daar hebben we het zeker over gehad. Maar heel eerlijk, ik heb altijd gedacht: dat gebeurt toch niet. Misschien naïef van mij, maar Piet is er altijd. Ik heb er geen moment rekening mee gehouden dat ook hem iets kan overkomen. Ik had één keer eerder mijn vader voor een dagje vervangen. Dat was ludiek bedoeld. We hadden toen een item in het weerbericht zitten over mensen die heel hard werken en ook weleens een dag vrij mogen. Piet dus. Als ik hem toen niet had vervangen, dan had ik deze beslissing waarschijnlijk nooit genomen. Maar nu dacht ik: het is niet anders en het is hopelijk maar voor een paar dagen. Echt tijd om erover na te denken, was er ook niet, dus sprong ik in het diepe.
Die eerste dagen vielen niet mee. Ik was bezorgd over mijn vader, verdrietig ook. Maar huilen was geen optie. Sowieso kon ik niet te lang stilstaan bij Piet. Dat klinkt onaardig, zo bedoel ik het niet, maar mijn focus lag bij dat presentatieavontuur. Ik vond het echt heel moeilijk. Ga er maar aanstaan, elke keer met wat variatie praten over het weer en tussendoor interviewtjes. Daar komt bij dat het snikheet was 37 graden! Ik stond te presenteren in een bak water met ijskoud water. Anders was het niet te doen. Respect dat mijn vader dat elke dag zo vol enthousiasme doet. Uiteindelijk heeft deze hele ervaring me sterker gemaakt. Ik ben zelfbewuster. Ik was altijd bezig met wat anderen van mij vinden. Dat moest ik nu loslaten. Als je op tv komt, kun je je niet druk maken om over hoe een miljoen kijkers over je denken. Ik heb dus alle gêne van me afgegooid, ben er gaan staan en heb gewoon mijn best gedaan.”
Dit interview komt uit ons kerstnummer, ook beschikbaar in de webshop.
Het jaar van Monique Westenberg: ‘We willen graag nog een kindje’
Het jaar van Miriam: ze kreeg haar tweede kind met Marthijn en Jonathan
Het jaar van journalist Dominique: ‘Ik ben pas 49, natuurlijk heb ik geen Parkinson…’
