Het Draaiorgel
27 maart 2015
Stefanie (41) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 3,5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al 16 jaar!
Stefanie (41) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 3,5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al 16 jaar!
Het is lang geleden dat ik er één in het centrum gezien heb. Vroeger hoorden ze hier bij het straatbeeld, maar ongemerkt zijn ze verdwenen. Ik heb daar nooit bij stil gestaan, totdat ik er vandaag weer één zie. Ik word vrolijk van het specifieke geluid en de statige poppetjes.
Ik doe de geplande boodschapjes en fiets terug naar het zwembad. Als ik Adriana van de zwemles heb opgehaald, besluit ik op de terugweg door het centrum te gaan. Volgens mij heeft Adriana nog nooit een draaiorgel gezien.
De zaterdagdrukte begint te komen. Ik had het draaiorgel al moeten horen en zien, maar loop toch door tot de plaats waar het een uur geleden nog stond.
‘Waar is het nou?’
Adriana hapt zwijgend van de appel die ik haar na het zwemmen heb gegeven.
Ineens hoor ik een typisch draaiorgelmelodietje. Ik loop op het geluid af en aan de andere kant van het centrum zie ik het straatorgel weer.
Ik blijf met de fiets voor het draaiorgel staan. Veel mensen lopen achteloos voorbij. Net als vroeger heb ik medelijden met het oude mannetje dat ritmisch met een centenbakje schudt. Is hij het mannetje uit mijn jeugd? Ik herken hem aan zijn petje, zijn hangwangen en zijn kleurloze jasje. Maar dat is onmogelijk!
Als er toch iemand een munt in het bakje gooit, voel ik blijdschap.
‘Wil je blijven kijken?’ vraag ik aan Adriana, als er een nieuw liedje begint. Adriana knikt en kijkt vanuit het fietszitje geboeid naar de poppetjes met hun stijve kapsels, die strak voor zich uit staren en af en toe tegen hun bel tikken.
‘Wil je geld in het bakje gooien?’
Ik manoeuvreer de fiets zo voor het mannetje, dat Adriana de euro in het bakje kan doen. Het draaiorgelmannetje begint te stralen en stopt met schudden, zodat Adriana de munt in het bakje kan laten vallen. Ik voel me blij, totdat het mannetje zegt:
‘Dan krijg jij wat van mij.’
Nog voordat hij zijn hand uit zijn grauwe jasje haalt, raad ik wat eruit komt. Ja hoor, er danst een kleurige lolly voor Adriana’s ogen.
Ik heb er genoeg van, dat wildvreemde mensen mijn kind lolly’s of ander hard snoep geven. Het draaiorgelgevoel is weg, evenals mijn compassie voor zielige, oude mannetjes. De weerzinwekkende lolly beheerst mij volkomen. Adriana weet dat en ik weet dat ze daardoor niet eens echt van die lekkere, kleurrijke lolly kan genieten.
