Gezond en rustig 2014 uit
29 december 2014
Stefanie (41) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 3,5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al 16 jaar!
Stefanie (41) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 3,5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al 16 jaar!
Mijn blog is altijd op tijd klaar. Nu kwam ik er niet aan toe.
Ik voelde mij niet lekker, maar het was druk op mijn werk. Bovendien meld ik mij zelden ziek. Dat wilde ik graag voortzetten. Dus deed ik met stijve spieren, een misselijk gevoel en een vieze smaak mijn werk.
Thuis lag ik een zaterdagmiddag op de bank. Dirk nam Adriana mee naar de winkel om mij te ontlasten. Ik zonk weg in een diepe slaap, totdat ik laarsjes op de mat hoorde stampen en overeind kwam, want een moeder is nooit ziek.
Niets is zo gezellig als een kerstkaart op de mat, dus ik schreef 50 kerstgroeten, in de hoop dat al die mensen ook van een kerstkaart in een overvol kersthuis houden.
Er lag een blanco papier voor mijn neus en ik kauwde peinzend op mijn pen om de juiste dankwoorden te vinden voor onze gastouder, die ermee stopt en goed voor Adriana gezorgd heeft, maar…weer geen blog.
We gingen de nieuwe parkeergarage in om de laatste kerstinkopen te doen. Faith was daar nog nooit in geweest. Ik vertelde haar hoe handig die parkeergarage is: Geen kaartje nodig, alleen je pinpas.
Het was druk in het centrum. Toen we bij de auto terugkwamen, was het in de parkeergarage zelfs druk.
We stonden al een tijdje in de rij om naar buiten te rijden, toen het tot mij doordrong dat we niet vooruit kwamen en er overal mensen naast hun auto stonden.
Adriana jammerde. Faith had er genoeg van en ik kon geen kant op. Ik ging polshoogte nemen. Volgens een dame voor ons was er bij de schouwburg een ongeluk gebeurd, waardoor het druk was en het verkeer van boven de parkeergarage er eerst langs moest.
Adriana riep. Ik ging terug naar de auto, maakte het autostoeltje los en liet Adriana vrij in de auto zitten. Ze vond het geweldig en speelde onverstoorbaar met een muntenbakje en een parkeerschijf.
Daar zaten we dan, een uur lang. Ik gaf mij eraan over en toen was alle stress weg.
Wij zaten gezond en wel in de auto. Adriana speelde lief. Automobilisten van links en mensen die nog in het parkeervak stonden te wachten, werden netjes voorgelaten.
Wat maakt het uit: een uur wachten, geen blog. Wij waren gelukkig niet bij het ongeluk betrokken en gaan gezond en rustig het jaar uit.
