Fleur ging op zoek naar de man die haar zusje doodreed
22 januari 2019
Ylse, het zusje van schrijfster Fleur van der Bij (37) overleed in 1996 als gevolg van een verkeersongeluk. Fleur was toen vijftien, Ylse twaalf. Vorig jaar ging Fleur op zoek naar de man die haar zusje doodreed en schreef daar een boek over: Verkeersslachtoffer 22/10.
Ylse, het zusje van schrijfster Fleur van der Bij (37) overleed in 1996 als gevolg van een verkeersongeluk. Fleur was toen vijftien, Ylse twaalf. Vorig jaar ging Fleur op zoek naar de man die haar zusje doodreed en schreef daar een boek over: Verkeersslachtoffer 22/10.
Fleur: “Met mijn zusje had ik een bijzondere band. Ylse en ik leken op elkaar. Ze was drie jaar jonger dan ik, maar ze was groot voor haar leeftijd en mensen dachten vaak dat we een tweeling waren. In mijn vriendenboekje schreef ze dat haar grootste wens was dat ze mijn tweelingzusje was. We vonden het altijd leuk om te doen alsof dat ook echt zo was, dan vroegen we onze ouders of we kleren aan mochten die een beetje op elkaar leken. Ik weet nog goed dat we een voorspeelavond hadden bij onze blokfluitschool. Na afloop moest ik nodig naar de wc. Toen ik terugkwam, had iemand mijn zusje het podium opgeduwd. Stond zij mijn blokfluitlerares opeens bloemen te geven. Dat vonden we grappig.
Nog een herinnering: we hadden een zussenclub, dan zaten we boven de garage, waar een kleine uitsparing was waar we net met z’n tweeën konden zitten. Toen we begonnen te puberen, kletsten we daar regelmatig over jongens. Natuurlijk hadden we ook weleens ruzie. Ik kon haar flink pesten. Ze had een hekel aan afdrogen, zeker aan het afdrogen van onze zware snelkookpan, en daar zong ik dan een pesterig liedje over.
Herinneringen ophalen
Veel van mijn herinneringen aan haar verdwenen na haar dood naar de achtergrond. Ik stopte ze weg. Pas toen ik zes jaar geleden mijn eerste boek schreef, een reisboek, kwam er veel naar boven. Het was alsof ik haar weer mijn leven in schreef. Ik ging op zoek naar de cassettebandjes die wij samen hadden gemaakt. Ik speelde de presentator van een radioprogramma, zij was mijn assistente. Eerst durfde ik wekenlang niet naar die bandjes te luisteren. Maar toen ik uiteindelijk wel ging luisteren, was het zo bijzonder om na zo’n lange tijd haar stem weer te horen.
Wil jij kans maken op het boek? Wij geven 10 exemplaren weg!
Vlak voordat mijn zusje verongelukte – ze was twaalf en zat net op de middelbare school – vertelde ze me dat ze verliefd was op een jongen uit haar klas. Hij had haar zelfs een liefdesbrief geschreven. Ze wilde graag dat ik deze brief, en alle andere liefdesbrieven die nog zouden volgen, zou bewaren in mijn beautycase. Die kon op slot, namelijk. Het bleef bij één brief. Ik heb ’m nog steeds. Ze heeft veel dingen niet kunnen meemaken in haar leven, maar ik ben blij dat ze zo’n eerste verliefdheid nog wel heeft meegemaakt. Ylse stierf terwijl ze verliefd was.”
Indringend geluid van ambulance
“Op de ochtend van het ongeluk waren Ylse en mijn vader op de fiets naar school vertrokken. Mijn vader was daar adjunct-directeur. Het was 22 oktober 1996, het was een beetje mistig en het schemerde nog. Ik was vijftien, zat aan de ontbijttafel en had net twee crackers gepakt toen de telefoon ging. Mijn moeder nam op. Ik weet niet wie er belde, ik weet alleen wat ik pas veel later hoorde: dat er was gebeld met de mobiele telefoon van de man die het ongeluk had veroorzaakt. De beller zei dat Ylse en mijn vader net waren aangereden. Mijn vaders arm was alleen geschampt, maar mijn zusje was gewond.
Ik zat daar maar met die crackers, me af te vragen of ik daar nog iets mee zou doen. Daarna hoorde ik het indringende geluid van een ambulance. We woonden in een Fries dorpje, de ambulance hoorden we niet vaak. Het geluid kwam eerst dichterbij, daarna stierf het weg. Ik wist zeker: daar ligt mijn zusje in.”
Dit verhaal komt uit Vriendin 4.
