Eigen baas
25 november 2013
Angelique gaat gespannen naar een beurs, maar komt terug met veel inspiratie…
Angelique gaat gespannen naar een beurs, maar komt terug met veel inspiratie…
Het is vrijdagmiddag laat als ik de advertentie langs zie komen: “Geef je nu op voor de KvK Startersdag”. Alsof het zo heeft moeten zijn. Steeds vaker bedenk ik me dat ik misschien maar iets voor mijzelf moet beginnen. Ondanks een bak aan ervaring, geweldige referenties en een tweede plaats bij de ‘cv van de maand verkiezing’ op een gerenommeerde site, wil het maar niet lukken om een baan te vinden. Het UWV geeft het standaard advies dat ik moet gaan netwerken op de vele social media sites, maar ook dat werkt niet! Mensen hebben simpelweg geen banen voor het oprapen op het ogenblik, daarnaast zijn de meeste zakelijke contacten mensen die bij mijn oude baas werken. Maar een eigen bedrijf beginnen is iets wat ik wél kan. Remy heeft al jaren een eigen bedrijf en ik lever daar al jaren mijn bijdrage aan. Dus waarom zou ik het niet doen. Mijn WW loopt binnenkort ten einde en ik heb dus niets te verliezen.
Vastbesloten schrijf ik mij in en de volgende dag ga ik vol moed naar de KvK Startersdag in Amsterdam. Terwijl ik een beetje gespannen in de trein zit, bedenk ik me wat ik allemaal ga doen en waan ik mijzelf al als eigenaar van een succesvolle business. Bij de gedachte alleen al maakt mijn hart een sprongetje van blijdschap en zorgt het voor een glimlach op mijn gezicht. Een glimlach die snel verdwijnt als ik aankom bij het gebouw waar de Startersdag wordt gehouden. Een enorme stoet mensen heeft zich opgegeven en loopt daar zelfverzekerd rond. In mijn ogen ziet de ene er nog slimmer uit dan de andere en iedereen komt hier maar met één doel: een eigen bedrijf. De moed zinkt me in mijn schoenen en ik moet me ertoe zetten om niet de roltrap terug naar de uitgang te nemen.
Ik besluit naar een rustig plekje in de ruimte te gaan en daar het programma van vandaag te gaan bekijken. Ondertussen stuur ik Remy een berichtje in de hoop dat ook hij mij even een extra schop onder mijn kont geeft. “Angsthaas”, krijg ik terug, gevolgd door een smiley. En hij heeft gelijk! Ik ben hier voor mijzelf en niet om me te laten intimideren door de hoeveelheid mensen die hier hooghartig rondlopen. Onwennig alsof het mijn eerste schooldag is op een onbekende grote school, loop ik rond door het gebouw. Stands van juristen, accountants, politie, gemeenten en de belastingdienst zijn overvol en overal staan mensen flyers uit te delen voor zaken die ik niet nodig heb.
Ik besluit een aantal van de lezingen te volgen. Ook in deze zalen is het overvol en vaak moet ik nog een extra uur wachten voordat ik naar binnen mag. Maar de lezingen, hoewel sommigen bekend, inspireren me en eenmaal op weg naar huis is het plan klaar om uitgevoerd te worden! Ik word, naast moeder en oprichtster van een stichting, eigenaar van mijn eigen onderneming. Ik vind het doodeng, enorm spannend en nu ik er zo mee bezig ben soms ook best wel moeilijk, maar de motivatie en de kennis is er. Dus Nederland, here I come!
