Placeholder

Dubbel achttien

Achter de tweeling Nico en Faith schuilt een bijzonder verhaal.

Achter de tweeling Nico en Faith schuilt een bijzonder verhaal.

Nico en Faith zijn tweeling, maar zijn niet op dezelfde dag jarig. Faith is even voor twaalven geboren en Nico een half uur later. Leuk om te vertellen. Mensen vinden dat bijzonder.
Bijzonder is de tweeling zeker, maar niet omdat ze op verschillende dagen jarig zijn.

Voorheen voelde ik mij verplicht om uitleg te geven, wanneer een onbekende iets over mijn kinderen vroeg. Ik was te onzeker om met de eer te strijken die een moeder toebehoort, omdat de oudste vier kinderen mijn biologische kinderen niet zijn.

Toen ik een keer met de tweeling in een schoenenwinkel was, gaf ik geen toelichting.
Nico en Faith waren een jaar of acht. Drukke kinderen, maar ik kon best goed met hen winkelen.
Tijdens het schoenen passen sprak een vrouw mij aan.
‘Zij schelen zeker niet veel in leeftijd?’
‘Het is een tweeling.’
‘Een tweeling?’
Ik krijg vaker verraste reacties op hun tweelingschap. De kinderen lijken niet op elkaar.
‘De eerste jaren had jij je handen zeker wel vol? ’ ging de vrouw verder, terwijl ze naar de tweeling knikte.
‘Nee, ik had het toen niet druk met hen.’
De vrouw keek nog verbaasder dan toen ze hoorde dat Nico en Faith tweeling zijn. Ik moet erom lachen als ik eraan terugdenk.

Achttien jaar geleden woonde ik alleen in een knus flatje. Ik werkte toen al op kantoor, had leuke vrienden, zat vol dromen en was met van alles bezig.
Dirk was mijn jeugdliefde, maar ik zag hem destijds niet meer. Wel had ik gehoord dat hij vader van een tweeling was geworden.
Ik droomde ervan om moeder te worden, maar dat ik een kleine drie jaar later hun moeder zou zijn, kon ik toen niet vermoeden.
De jongste twee kinderen waren hulpeloos en onverzorgd, praatten niet en reageerden niet op hun naam.
De tweeling bloeide op en ontwikkelde zich positief. Er bleef wel problematiek bestaan. Ook nu gaat niet alles vlekkeloos, maar Nico en Faith zijn twee mooie mensen die al veel bereikt hebben en nog steeds vol ambities zitten.

Nu is de tweeling achttien geworden. We zitten gezellig met familieleden in de tuin, drinken koffie en thee en eten taart. Daarna wordt er een schaaltje met stukjes kaas, worst en komkommer op tafel gezet, evenals een bakje met nootjes. Terwijl de kleine kinderen rondrennen, kletsen de volwassenen over de vakantie en het weer.
Ik weet het, akelig gewoon voor zo’n bijzonder verhaal.