Door een andere leefstijl verdwenen Marjoleins pms-klachten

17 juli 2018

Iedere maand weer voelde Marjolein (33) zich belabberd en was ze onuitstaanbaar. Na jaren wordt de diagnose gesteld: pms. De oplossing voor haar klachten vond ze zelf. ‘Een paar kleine aanpassingen kunnen zo veel verschil maken!”

Iedere maand weer voelde Marjolein (33) zich belabberd en was ze onuitstaanbaar. Na jaren wordt de diagnose gesteld: pms. De oplossing voor haar klachten vond ze zelf. ‘Een paar kleine aanpassingen kunnen zo veel verschil maken!”

Het begint bij Marjolein als ze even in de twintig is. “Ook al slikte ik op dat moment de pil, waarmee je dus geen echte eisprong hebt, toch hing mijn gemoedstoestand heel erg samen met mijn maandelijkse cyclus. Naarmate de denkbeeldige eisprong naderde, kwam ik steeds slechter in mijn vel te zitten, werd ik humeurig en labiel.” In eerste instantie zijn de klachten nog niet zo hevig, maar in de loop van de jaren worden ze erger en erger. “Na mijn eisprong had ik ruim een week last van hoofdpijn, buikpijn, was ik misselijk en moe; de ene maand was het heviger dan de andere, maar regelmatig waren er momenten dat ik dacht: wat een rotgevoel. Dit wil ik niet meer.” Naar de wc gaan lukt soms enkele dagen tot een week niet. “Dan voelde ik me dik en opgeblazen. En doordat afvalstoffen niet goed werden afgevoerd, kreeg ik tot overmaat van ramp ook nog pukkeltjes.”

Opspelende hormonen
Maar het ergste is toch wel dat wisselende humeur. “Het ene moment kon er niets aan de hand zijn, het volgende moment had ik het gevoel of ik in huilen kon uitbarsten. Om niets. Ik kon verslagen reageren op dingen waar ik me op een ander moment niet eens druk om zou maken. Of ik reageerde heel chagrijnig, terwijl ik normaal gesproken bijna altijd vrolijk ben. Het lukte me op zulke dagen gewoon niet om mijn woorden zorgvuldig af te wegen, ik flapte er patsboem het eerste uit wat in me opkwam.” Marjolein geeft ruiterlijk toe: “Als mijn hormonen de overhand hadden, kon iedereen die mijn pad kruiste de klos zijn, zelfs de kassamedewerkster in de supermarkt. Keek die naar mijn idee niet opgewekt genoeg, dan dacht ik al: doe eens even normaal zeg. Meestal zei ik het niet, maar aan mijn toon was dan wel duidelijk te horen dat ik geïrriteerd was. Erg eigenlijk hé?” Ook Marjoleins vriend, of bijna-man zoals ze hem zelf noemt, moet het regelmatig ontgelden als de hormonen de leiding nemen. “We zijn allebei heel opgewekt van aard, hebben normaal gesproken eigenlijk nooit ruzie. Het is altijd gezellig bij ons thuis. Maar op zulke dagen kregen we standaard woorden, want door de opspelende hormonen kon ik heel lelijk doen. Juist als hij zag dat ik niet lekker in mijn vel zat, wilde hij me graag dingen uit handen nemen. Maar op die momenten snauwde ik dan: “Dat hoeft niet, ik doe het zelf wel.” Heel zielig eigenlijk, hij bedoelde het goed. Maar op die dagen van de maand wilde ik eigenlijk alleen maar met rust gelaten worden.”

‘Ik bleef me maar afvragen: hoe kan ik beter in mijn vel komen te zitten?’

Geen verandering
Soms werd Marjolein wanhopig. “Iedere maand weer dat gevoel alsof je een stevige griep krijgt – zo erg kon het zijn. Moe zijn en toch slecht slapen, waardoor je nog vermoeider wordt. Als ik op zulke momenten niet per se de deur uit hoefde, bleef ik het liefst thuis. Mijn werk deed ik gewoon, maar ik had soms moeite om me te concentreren.” En dan dat korte lontje. “Het past helemaal niet bij me, ik ben van mezelf open, vriendelijk en behulpzaam. Dat ik af en toe zo anders kon zijn dan hoe ik mezelf ken, maakte me verdrietig. Ik bleef me maar afvragen: hoe kan ik beter in mijn vel komen te zitten?” Met die vraag belandt ze in de loop van de jaren al eens bij de huisarts, al heeft ze op dat moment nog geen idee dat haar klachten weleens met pms te maken zouden kunnen hebben. “Ik stond er niet bij stil, dacht gewoon dat ik niet goed in mijn vel zat en ook de huisarts sprak er niet over. Ik probeerde een andere anticonceptiepil, dat gaf geen verandering. Daarna probeerde ik de Nuvaring, maar daarvan kreeg ik alleen maar meer klachten.” Inmiddels is Marjolein zo wanhopig, dat ze bereid is om alles te proberen. “Toen iemand bijvoorbeeld opperde dat ik meer rood vlees moest eten, aarzelde ik geen moment. Maar ook dat had geen effect op mijn klachten.” Vol zelfmedelijden kruipt ze regelmatig met chips en chocola onder een dekentje op de bank. “Als ik na een lange werkdag moe thuis kwam en dan ook nog buikpijn en hoofdpijn had, én ook nog last van mijn darmen, dacht ik wel eens: schiet mij maar lek.”

Duidelijk patroon
Het meest bizarre wat Marjolein aangrijpt om haar klachten verlichten zijn antidepressiva. “Die heb ik wel een jaar of twee geslikt, zonder dat ze veel effect hadden. Ik kreeg ze van de neuroloog omdat ze de spieren in mijn nek zouden ontspannen en zo mijn hoofdpijnklachten zouden verlichten. Maar ik zou er ook beter van in mijn vel komen te zitten, dacht hij.” Niet dus, en dat is eigenlijk logisch, vindt ze nu: “Ik had immers geen depressie, maar pms. Al wist ik dat op dat moment nog niet.” Als Marjolein een jaar of vijf geleden stopt met de pil, worden de maandelijkse hormoonschommelingen heviger. Voor het eerst gaat bij Marjolein een lichtje branden. Zouden haar klachten soms kunnen samenhangen met pms? “De pil had ik vaak doorgeslikt, daardoor had ik eerder niet de link met mijn cyclus gelegd. Nu pas ontdekte ik een duidelijk patroon. Medicijnen gebruikt Marjolein liever niet: “Ik geloof dat je met aanpassingen in je voeding veel klachten, ook pms, kunt verhelpen.”

Zo komt ze uiteindelijk tot de aanpak die haar sinds een paar maanden heeft verlost van de meeste klachten. “Ik begon met mijn lever te ontlasten. De lever breekt onder andere (stress)hormonen, alcohol, cafeïne en conserveermiddelen af en zorgt voor de omzetting van geslachtshormonen. Het opschonen van je lichaam is een van de belangrijkste taken van de lever. Wanneer je lever het hier te zwaar mee heeft lukt de omzetting van de geslachtshormonen niet goed, waardoor pms kan ontstaan.” Marjolein schrapt pakjes, zakjes en kant-en-klaarproducten uit haar voedingspatroon, en ook suiker en koffie laat ze zoveel mogelijk staan. “In plaats daarvan probeer ik veel water te drinken en zo natuurlijk mogelijk te eten, met extra groene groenten zoals spinazie en broccoli. Ook amandelen en peterselie zijn gezond. Vooral in de tweede helft van de cyclus let ik op, in de eerste helft ben ik wat minder streng. Want ik geef eerlijk toe: alleen maar gezond eten en geen koffie, dat is soms best lastig.”

Het hele verhaal van Marjolein lees je in Vriendin 29. Meer info over het aanpassen van je voedingspatroon: www.marjoleinnijstad.nl.