De schildersclub
7 februari 2014
In het huis van Stefanie kan wat haar betreft geen creativiteit genoeg zijn!
In het huis van Stefanie kan wat haar betreft geen creativiteit genoeg zijn!
Met de koffiepot in mijn hand ga ik naar de oude slaapkamer van Christianne, waar ik een mengeling van terpentijn en lijnolie ruik. Er staan drie schildersezels met een paneel erop. In de tijd dat ik Adriana naar de peuterspeelzaal heb gebracht, hebben de schilders een behoorlijk begin van hun schilderij gemaakt. Dirk heeft twee elfen geschilderd. Het is een onderschildering, maar de sprookjesfiguren zijn nu al mooi. Dirk en de vrouw van het gezelschap waren van plan om een schildercursus te gaan volgen. Dirk heeft talent en weet veel van schildertechnieken. Door drukte en huiselijke perikelen kwam hij niet tot creativiteit. Een cursus zou een stimulans zijn, maar wegens te weinig aanmeldingen gingen de lessen niet door.
Dirk benaderde de vrouw en een geïnteresseerde vriend. Hij wilde aan hen de specifieke olieverftechniek overbrengen, die hij ooit van een schilder heeft geleerd.
Ik schenk koffie in voor de kunstenaars, maak een praatje en laat hen dan met rust. Zelf heb ik nog anderhalf uur de tijd om achter de laptop aan een verhaal te werken.
Als ik Adriana opgehaald heb, kijken we even bij de schilders. Verlegen en nieuwsgierig observeert ons meisje de panelen. Dan ga ik met haar naar beneden. We drinken met Nico een kopje thee.
Als de ‘cursisten’ weg zijn, wil Adriana verven. Ze maakt een prachtig regenboogschilderij.
Wat is ze blij, net als Dirk en ik. Dopamine zweeft door de lucht. Innerlijk geluk heeft niets met materialisme te maken. Ik geniet van mijn kleine kunstenaresje. Over vieze kleertjes maak ik mij nooit druk en ik zeg geen ‘nee’, omdat iets ‘een gedoe’ is. Ik hoop dat ik daarmee Adriana’s geest extra vrijheid en geluk geef.
Nico gaat met afhangende schouders naar boven om te leren, maar ook zijn opleiding
‘Podium- en evenemententechniek’ valt onder kunst en cultuur. Helaas moet hij wel door de theorie heen.
’s Avonds koopt Nico een tweedehands mobiele telefoon. Dolgelukkig demonstreert hij de Samsung Note nog wat. De vorige eigenaar heeft een nog nieuwer exemplaar gekocht. Daar gaat mijn verhaal van glorie over creativiteit! Maar wie weet hoe artistiek die persoon is, naast de super-de-luxe mobiele telefoon. Je moet het bij je eigen geluk houden. Daarom zijn peuters vaak zo gelukkig. Zij vergelijken niet, gaan zorgeloos op in hun eigen geluksmoment, hebben geen faalangst en zijn niet zelfkritisch. Ik zie het aan Adriana. Laat deze ongeremde creativiteit altijd voortduren!
