De Naturij sinds 1973
5 april 2013
Stefanie geniet haar hele leven lang al van kinderboerderij De Naturij. Als kind, als moeder en hopelijk over een tijdje ook als oma.
Stefanie geniet haar hele leven lang al van kinderboerderij De Naturij. Als kind, als moeder en hopelijk over een tijdje ook als oma.
Adriana rent voor mij uit. Het is negen uur. Er is nog geen kip te bekennen. Behalve in het kippenhok. Daar ga ik graag naar binnen om op te warmen.
We steken over naar de stal, waar we twee geitenlammetjes zien.
Buiten bij de geitenburcht trotseren een paar grote, stoere geiten de kou.
Ik wil Adriana buitenlucht en natuur meegeven, maar de lente laat zo lang op zich wachten, dat ik haar een binnenvoorstel doe.
‘Wil je naar de speelhal?’
Het afgelopen seizoen zijn we daar nooit geweest. Adriana speelde altijd zo leuk buiten.
Nu lokt de warmte van de binnenspeeltuin mij wel.
Wij zijn de eerste bezoekers, maar al gauw spelen er nog een paar kinderen.
Het is eigenlijk best leuk: samen in het ballenbad, klimmen door de apenkooi. Adriana geniet met volle teugen.
Dan wordt ze moe.
We gaan aan een tafeltje zitten.
Terwijl ik Adriana voed, bekijk ik een menu- en informatiekaart.
Bovenaan de kaart staat ‘1973’ en onderaan ‘2013’.
‘De Naturij! Waar een dagje uit al 40 jaar betaalbaar is.’
Dat klopt. Voor vijfenveertig euro per jaar kun je onbeperkt genieten van veel dieren, een grote speeltuin en een expositiegebouw met onder andere hagedissen en vogelspinnen. Ook is er een natuurpad en sinds een paar jaar de speelhal en een verkeerstuin.
Ik heb warme herinneringen aan de kinderboerderij. Als jong kind kwam ik er vaak met mijn ouders en zussen. Later fietste ik er met mijn vriendinnetje naartoe, gezinskaart om mijn nek, boterhammen mee. Dan verbleven we hele zaterdagen voornamelijk in de geitenburcht met een jong geitje op schoot.
Toen mijn oudste vier kinderen klein waren, kwam het kinderboerderijgevoel terug.
Bijna elk weekend gingen we met het hele gezin een middag naar de Naturij.
En hier zit ik dan met een kind van de nieuwe generatie, dat even enthousiast op de kinderboerderij reageert als haar moeder, broer en zussen vroeger.
Bij echte lentetemperaturen gaan we weer lekker buitenspelen, wandelen en geiten voeren!
Maar…al veertig jaar! Ik voel een pijnlijke steek.
1973 is niet alleen het jaar dat de kinderboerderij werd opgericht, maar tevens mijn geboortejaar.
In september word ik veertig. Dat zie ik niet zo zitten, maar ik geniet dus al mijn hele leven van de kinderboerderij. Hopelijk kan ik dat nog eens veertig jaar doen, met mijn dochtertje en wie weet ooit met kleinkinderen.
