De M van…
14 februari 2014
Veel kinderen zullen bij het zien van een grote M denken aan een Happy Meal, maar bij Adriana roept deze letter hele andere gevoelens op.
Veel kinderen zullen bij het zien van een grote M denken aan een Happy Meal, maar bij Adriana roept deze letter hele andere gevoelens op.
Natuurlijk gaat het er niet om hoe snel een peuter zich ontwikkelt. Het geluk staat immers vooraan. Het is wel prettig wanneer er niets is dat zijn of haar ontwikkeling in de weg staat. Maar een kind dat zich (op een bepaald gebied) langzamer dan gemiddeld ontwikkelt, kan toch heel gelukkig zijn. Hoe dan ook, ik vind het wonderlijk om de ontwikkeling van mijn peuter te volgen. Dat geeft mij een geluksgevoel.
Geluk is een relatief begrip. Wat maakt een mens gelukkig? Spelende kinderen? Een boswandeling? Een bezoekje aan McDonald’s? Met dat laatste kun je veel kinderen gelukkig maken.
Dirk en ik zijn slechte ouders die zelden naar McDonald’s gaan. Vroeger deden wij dat al bijna nooit. De oudste kinderen zeurden daar niet over, maar als wij toch een keer gingen, maakte het hen wel blij. Ook al was het net in een periode waarin het speeltje bij het Happy Meal helemaal niet leuk was.
De fastfoodketen kon Dirk en mij nooit bekoren en dat kan zij nog steeds niet. Adriana is er slechts één keer geweest. Wij kochten daar toen een ijsje. Adriana at het ijsje niet op, maar speelde vrolijk in een klimtoestel. Toen wij een week later langs McDonald’s reden, wilde Adriana er naartoe. Zij herkende natuurlijk de grote, gele M.
Ons dochtertje is de laatste tijd veel met letters bezig. Zij zoekt vaak naar de eerste letter van haar naam. Soms roept ze tijdens het winkelen ineens: ‘A van Adriana!’ en wijst dan naar de A in het woord ‘bakkerij’. Als ik met haar meedoe en zeg dat de B van ‘bakker’ is, kan zij uit zichzelf bedenken dat de B ook de eerste letter van Boeddha is (de naam van onze kat). De F van Faith herkent zij ook goed. Ik weet wel dat je niet te veel moet proberen om je kind iets te leren. Kinderen moeten zelf ontdekken en vooral lekker spelen. Maar goed, als Adriana zelf interesse toont…
Laatst riep Adriana vanuit haar autozitje ineens: ‘Mama!’
‘Ja?’ vroeg ik.
‘Ja kijk, mama!’ wees Adriana enthousiast. Ik keek in de richting van haar wijzende vinger en zag de grote, gele M trots boven alles uitsteken.
‘Ja, de M van mama’, zei ik zeer gevleid en met een groot geluksgevoel, want hoeveel kinderen zullen er zijn die bij de M van McDonald’s aan hun mama denken?
