Cocon

20 februari 2015

Stefanie (41) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 3,5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al 16 jaar!

Stefanie (41) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 3,5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al 16 jaar!

Faiths reis naar Alanya gaat door. ‘Onvoorziene omstandigheden daargelaten,’ staat in de brief die Faith kreeg, maar ze is dolblij. Ze heeft de vakantie via De Dolfijn grotendeels zelf geregeld en heeft er zin in, al is het de tweede keuze geworden. Haar eerste keuze naar Toscane had te weinig inschrijvingen.
Een deel van de reis moet voor 25 februari betaald worden.
‘Zullen we dat morgen doen?’ vraag ik een beetje moe aan Faith, die popelt om te betalen.

‘Heb je nog wel een fatsoenlijke broek?’ Tevergeefs had ik Nico’s netste broek uitgewassen.
Een verkoopspecialist is iets anders dan een automonteur of een podiumbouwer.
‘Ik moet een pantalon hebben,’ zegt Nico, een lachje onderdrukkend.
Ik hoop dat deze opleiding echt iets voor hem is.

Adriana wordt wakker en roept mij in haar halfslaap. Ik ga kijken, trek het dekbed beter over haar heen en aai haar wangetje.

Als ik beneden kom, kijkt Dirk via de computer naar een film. Onze oudste dochter zit aan de tafel. Ze kijkt over Dirks schouder met hem mee. Momenteel woont zij weer bij ons. Soms is er in het leven een time-out nodig. Wij bieden onderdak en een luisterend oor. Ik zit niet over mijn oudste dochter in. Ze is sterk. Beslissingen kan zij zelf wel nemen.

Adriana slaapt nog steeds bij Dirk en mij. Dirks hobbykamer is nu weer de kamer van onze oudste dochter. In ons piepkleine opberghoekje op zolder lagen dozen met kleertjes van Adriana. Ik liet ze nog een keer door mijn handen gaan en gaf ze weg. Dat gaf ruimte in mijn hoofd en ruimte voor Dirks spulletjes.

Ik ga ook aan tafel zitten en klap mijn laptop open. Er is geen kamertje over om mij in terug te trekken.
Ik plug de koptelefoon in mijn laptop en ga mijn cocon binnen. Die bevat geen muziek, zoals:
Mr. Probz of Meghan Trainor.
In mijn ‘kamertje’ klinkt Amerikaanse folk muziek. Diepe melancholie overvalt mij door de stem van Mary Travers. De zangeres van Peter Paul & Mary overleed in 2009. Haar stem, zingend voor vrede en gelijkheid, klinkt levendig en zuiver. ‘Where’ve all the flowers gone?’
Ik zink weg. De werkelijkheid glijdt van mij af. Zo schrijf ik zomaar een stukje, totdat ik mijn cocon moet verlaten, omdat het in de werkelijkheid bedtijd is.

‘Zullen wij een kamertje voor onszelf huren?’ zeg ik tijdens het tandenpoetsen tegen Dirk.
‘Dat lijkt mij wel wat.’