Cobi’s zoon (27) overleed plotseling: ‘Ik dacht dat hij sliep’

8 mei 2024

Het verlies van een dierbare is ongelooflijk verdrietig. Over hem of haar praten, kan fijn zijn. Wie was degene die overleed en wat is zijn/haar verhaal? Deze week vertelt Cobi (56) over haar zoon Bas die op 29 oktober 2022 overleed. “Dat hij maar 27 jaar mocht worden, hadden we nooit verwacht.”

Cobi: “Mijn zoon Bas was altijd een heel positieve en lieve jongen. Als kind al. Hij had veel vriendjes en hield van buitenspelen en voetballen. Omdat hij het na groep vier op de basisschool wat moeilijker kreeg met leren, zei een leraar dat speciaal onderwijs misschien beter bij hem paste. Iets wat wij best moeilijk vonden, want we wilden hem niet uit zijn fijne, vertrouwde omgeving halen. Toch was dat voor Bas wel het beste en gelukkig zat hij al snel op zijn plek op zijn nieuwe school.”

Gouden handen

“Na de basisschool ging hij praktijkonderwijs doen. Bas was echt superhandig met zijn handen. Schilderen, vloeren leggen en tegelen: hij kon het allemaal en het zag er altijd picobello uit. We waren zo trots op hem. Vooral toen hij, eenmaal volwassen, een schilder- en klusbedrijf begon. Hoewel het werk bleef binnenstromen, was Bas in het begin nog een beetje onzeker. Hij twijfelde vaak of hij alles wel goed deed. ‘Natuurlijk’, zeiden mijn man en ik dan tegen hem. Al zijn klanten waren ontzettend tevreden over zijn werk en toen Bas dat uiteindelijk doorkreeg, werd hij ook wat zelfverzekerder.”

Hechte band

“Werk, vrienden, sporten; Bas had het er maar druk mee. Hij was heel sociaal en stond altijd voor iedereen klaar. Ook met zijn oudere zus Robin kon hij goed opschieten. Ze hadden een heel hechte band en vertelden elkaar alles. Samen gingen ze een paar keer op vakantie. De laatste keer was in de zomer van 2022 toen ze naar Tenerife gingen. Ze hadden zoveel lol samen.”

Bevroren

“Helaas zat Bas in die periode al een tijdje niet zo lekker in zijn vel. Hij kampte vaak met hoofdpijn en in april 2022 had hij ook regelmatig last van erge krampen. Na een paar dagen knapte hij dan weer op en na nog eens een week begonnen zijn klachten weer.
Ik weet nog dat ik in die maand met hem zat te praten. Hij lag op bed en voelde zich niet lekker. Opeens lag hij helemaal stil en stopte met praten. Zijn ogen waren open, maar hij leek nergens naar te kijken. Alsof hij was bevroren.
In eerste instantie dacht ik dat hij een grapje maakte. Totdat hij niet reageerde toen ik hem ‘wakker’ probeerde te schudden. In shock riep ik een paar keer zijn naam. Gelukkig kwam hij uiteindelijk weer bij en geschrokken begon ik te huilen. ‘Dit is niet goed’, zei ik. ‘Je moet naar de dokter.’”

Geen verder onderzoek

“De volgende dag kon Bas terecht bij de huisarts. Hij stuurde hem direct naar de cardioloog in het ziekenhuis en daar werd een hartfilmpje gemaakt. Het bleek dat Bas een kleine afwijking aan zijn hart had. Omdat de arts dat niet verontrustend vond, besloot hij het even aan te kijken.
Later kreeg Bas in juni een 24-uurs ECG (holter) mee naar huis. Deze holter was een kleine draagbare recorder die het hartritme van Bas 24 uur lang registreerde tijdens zijn dagelijkse activiteiten. Bas droeg het netjes tijdens zijn werk en leverde het apparaatje daarna weer in. Ongeveer een maand later kreeg Bas de uitslag. Er was niks geks op de ECG te zien, dus verder onderzoek was niet meer nodig.”

Te mooi

“Ondertussen bleef Bas zich niet lekker voelen. Hij kon zelf niet zo goed zeggen wat het precies was, maar in oktober gaf hij aan dat hij helemaal geen plezier meer uit zijn leven haalde. Daar schrok ik enorm van. Ik vroeg hem geen rare dingen te gaan doen en Bas zei dat hij daar ook niet aan dacht, daar vond hij het leven te mooi voor. ‘Maak je niet druk moeders’, voegde hij toe. ‘Het komt goed.’”

Mentale klachten

“Natuurlijk maakte ik wel veel zorgen. Opnieuw maakte ik voor Bas een afspraak bij de huisarts. Omdat er niks uit de lichamelijke onderzoeken was gekomen, werd er gedacht aan mentale klachten. Bas had zo’n druk sociaal leven, misschien had hij wel een burn out. Of een depressie. Vandaar dat hij antidepressiva kreeg voorgeschreven. Ik had zijn recept net bij de apotheek opgehaald toen het een paar dagen later helemaal mis ging.”

Hartstilstand

“Bas woonde nog thuis en was op zaterdag 29 oktober erg moe. Niet zo vreemd vond ik, want hij was de avond daarvoor laat thuisgekomen na een date. Die zaterdagavond ging hij vroeg naar zijn kamer om in bed tv te kijken. Toen ik ongeveer anderhalf uur later op zolder de was ging doen (de wasmachine stond op de zolder), zag ik dat zijn deur openstond. Ik keek naar hem op bed en dacht dat hij sliep. Totdat ik dichterbij kwam en tot mijn grote schrik zag dat hij helemaal wit was en blauwe kringen op zijn armen had. Bas ademde niet meer en in paniek schreeuwde ik om hulp. Mijn man kwam direct naar boven en begon meteen te handelen. Zo legde hij Bas op de grond en reanimeerde hem. Ondertussen belde ik snel 112 en voordat ik het wist, stonden er verschillende buurtgenoten bij ons voor de deur. Ze waren AED-hulpverleners en hadden een melding op hun telefoon gekregen.
De ambulance was ook snel ter plaatste. Twee ambulancebroeders namen de reanimatie van mijn man over, maar helaas mocht dat niet meer baten. Het was duidelijk dat Bas door een hartstilstand op 27-jarige leeftijd was overleden.”

Ernstige hartziekte

“Uit een autopsie bleek dat hij gedilateerde cardiomyopathie had. Dit is een ernstige hartziekte waarbij het hart faalt omdat de hartspier ziek is en niet goed kan functioneren. Verward vernamen we deze uitslag. Bas had verschillende hartonderzoeken gehad, waarom was dit dan niet naar voren gekomen? Later hoorde ik van een arts dat het met een echo waarschijnlijk wel was opgemerkt. Dat Bas deze echo nooit heeft gekregen, blijft wrang. Hij had helemaal geen mentale klachten, zijn hart was gewoon ziek.
Ik begrijp wel dat de arts na de andere onderzoeken geen reden zag voor een echo, maar wat als dat wel was gebeurd? Dan had Bas misschien nog geleefd, zij het wel met veel aanpassingen in zijn leven. Deze ziekte is namelijk erg heftig. Bas had onder andere zijn hele voedingspatroon moeten aanpassen en niet meer kunnen werken. Ik troost mezelf met de gedachte dat dat hem bespaard is gebleven. Begrijp me niet verkeerd, ik had er alles voor over gehad om hem nog bij ons te hebben, maar al die levensaanpassingen was niks voor hem geweest. Hij stond middenin het leven en genoot van alles wat hij deed. En daar zou na zo’n heftige diagnose nog weinig van over blijven.”

Ontzettend geliefd

“De week na zijn overlijden lag Bas bij ons thuis opgebaard. Al zijn vrienden kwamen langs en dat was zo fijn. Ze zaten vaak bij hem. Er was ruimte om te huilen, maar om over hem te praten, alsof hij er nog steeds was. Natuurlijk waren we allemaal ontzettend verdrietig, maar tegelijkertijd voelde ik in die week veel warmte. Bas was zo geliefd, als familie deed het ons goed om te zien hoeveel hij voor anderen betekend had.”

Mooie herinneringen

“De klap voor mij kwam pas na zijn uitvaart. Eerst was ik druk met het regelen van zijn afscheid en toen dat klaar was, viel ik echt in een zwart gat. Soms dacht ik dat ik zelf ook dood wilde. Achteraf vind ik dat heel erg, want ik had absoluut niet de intentie om mijn man en dochter achter te laten, maar toen Bas overleed, stierf er ook een stuk in mij.
Dankzij rouwtherapie voel ik me nu wat beter. Mijn man en dochter krijgen ook rouwtherapie en ik merk dat het ons helpt om met ons grote verlies om te gaan. We kunnen er goed over praten met elkaar en halen graag mooie herinneringen op aan Bas. Zo was hij enorm gedreven en gepassioneerd in zijn wek. Ook kon hij uitgebreid over al zijn dromen vertellen en verlichtte hij iedere kamer met zijn lach. Hij was een echt familiemens en een heel lieve jongen. Hij zit in ons hart en daar zal hij voor altijd blijven.”

Tekst: Renée Brouwer
Foto: eigen foto

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.