Applaus
2 oktober 2015
Faith doet mee aan een leuke dansvoorstelling. Stefanie kijkt trots naar haar talent, want wat doet ze het goed.
Faith doet mee aan een leuke dansvoorstelling. Stefanie kijkt trots naar haar talent, want wat doet ze het goed.
We zijn op tijd en hebben de plaatsen voor het uitzoeken. Adriana gaat op de eerste rij zitten. Mijn schoonmoeder neemt liever de tweede rij. Ik ga naast haar zitten, vlak achter Adriana.
Het wordt donker. Vliegensvlug klimt Adriana over de stoel heen, veilig op mijn schoot.
Onweer, lichtflitsen! Mensen in zwarte kleding, met oogmaskers op, komen uit alle hoeken en klimmen het podium op. Een spectaculaire opening van Just Dans!
De selectiegroep bestaat uit echte profs, maar iedereen mag meedoen, ook Faith die nog maar een half jaar danst.
Allerlei groepen komen voorbij. Op swingende beats voeren zij ons mee in de wereld van: streetdance, hiphop en moderne dans.
Eindelijk komt Faith tussen de coulissen vandaan. Ze gaat op haar hurken zitten. Haar hoofd naar beneden gebogen. Eén hand elegant op haar vrolijke, gebloemde hoedje geplant, als een model. Op het ritme van ‘Uptown Funk’ van Mark Ronson en Bruno Mars komt ze omhoog en danst zich naar voren tot ze dichtbij ons staat. De zenuwen die ze vanmorgen had, zijn op de bühne niet te zien.
Ik glimlach naar Faith, ook al kijkt ze over mij heen. Wat ben ik blij voor haar dat het goed gaat.
Ze voelt zich vaak minderwaardig en anders dan andere jonge meiden. Maar nu straalt ze en ze doet het fantastisch. Ze is niet anders dan anderen en toch uniek.
Er doet een overvloed aan jonge meiden mee en er dansen ook veel kinderen. Vooral meisjes. Hier en daar zit er een jongen tussen.
Hé, die vrouwen zijn rond mijn leeftijd. Ik kan er ook nog bij! Toch zou ik mij nu minder vrij voelen dan vroeger. Ik word thuis al vaak tot orde geroepen als ik uit mijn dak ga. Laat ik mij maar niet op een podium wagen. De toeschouwerrol bevalt mij goed. Vanuit de zaal voel ik het plezier en de dynamiek ook wel. Dansen geeft vreugde, dat dragen de dansers uit.
Vooral de optredende kinderen strelen mijn emoties, met hun blijheid, onbevangen gezichtjes en aandoenlijke moves. Kinderen zijn van nature sterretjes. Mijn grote kind, Faith, is vandaag ook een ster. Het doet me goed haar zo ontspannen te zien.
Het laatste optreden is een groepsdans met alle dansers. De kinderen vooraan. Er staan allemaal stralende sterren op het podium. Ik zie Faith niet eens, maar ik klap zo hard, in de hoop dat mijn applaus Faith zal raken.
