Placeholder

Agnes: ‘Binnen drie jaar tijd ging ik van twee naar zeven kinderen’

Agnes (39) had al twee kinderen maar viel met haar nieuwe liefde Maikel (45) van de ene verbazing in de andere. Samen kregen ze nóg vijf kinderen, waaronder twee tweelingen. “Mijn leven heeft in korte tijd zo’n bizarre wending genomen.”

Agnes (39) had al twee kinderen maar viel met haar nieuwe liefde Maikel (45) van de ene verbazing in de andere. Samen kregen ze nóg vijf kinderen, waaronder twee tweelingen. “Mijn leven heeft in korte tijd zo’n bizarre wending genomen.”

'Vanwege de veiligheid van mezelf en de kinderen ben ik verhuisd'

 

Agnes: “Roland en ik trouwden in 2002. Ik was pas 22, Roland 32, maar we waren zo gek op elkaar, dat trouwen goed voelde. We wilden graag kinderen. De komst van Amber (nu 14) was geweldig, ineens vormden we een gezinnetje. Ik was nog maar een paar weken zwanger van onze tweede, Ronaldo (nu 12), toen Roland gezondheidsklachten kreeg. We maakten ons er niet heel veel zorgen om. Hij was nog zo jong, het zou vast overwaaien. Maar we hadden het mis. Roland had darmkanker, met uitzaaiingen naar zijn lever. Toen we dat hoorden, zakte de grond onder onze voeten vandaan. Helemaal toen bleek dat hij alleen nog levensverlengend kon worden behandeld. Hij zou niet meer beter worden en had nog maar kort te leven. Ik zou weduwe worden en achterblijven met twee kinderen. Dat was zo onwerkelijk, we waren intens verdrietig. Roland vond het heel moeilijk om de diagnose te verwerken. Hij zat vol frustratie en verdriet dat hij zijn kinderen niet kon zien opgroeien en dat uitte zich in boosheid. De boosheid werd zelfs zo erg, dat ik niet langer bij hem kon blijven wonen. Vanwege de veiligheid van mezelf en de kinderen ben ik verhuisd. Een moeilijk besluit, waarvoor niet iedereen begrip had.”
 

'Ik was wel weer toe aan een relatie'

 

Leuke buurman
“Ik kreeg een woning toegewezen en Roland en ik hielden contact. Pas de laatste twee maanden voor zijn dood, hij was toen al twee jaar ziek, gaf hij zich over en zakte zijn woede. De ziekte had hem echt kapotgemaakt. Roland verbleef in een hospice, waar we ons leven samen gelukkig nog wel als gezin hebben kunnen afsluiten. Na Rolands dood besloot ik niet bij de pakken neer te gaan zitten. Ik had met mijn kop onder de dekens kunnen kruipen, maar ik had twee kinderen om voor te zorgen. Hoe hard ook, het leven ging door. Ik had het naar mijn zin in mijn nieuwe huisje en genoot van Amber en Ronaldo. Toen Ronaldo bijna zes jaar was, nodigde hij de buurman van drie huizen verderop heel spontaan uit voor z’n verjaardag. Het leek hem wel gezellig als hij ook kwam. Ik had Maikel al weleens gezien, maar verder dan wat praten over koetjes en kalfjes was het niet gekomen. Er ontwikkelde zich een fijne vriendschap en vier maanden na die bewuste verjaardag sloeg de vonk over. Ronaldo zegt nu nog weleens: ‘Ik heb jullie bij elkaar gebracht!’ Het was heerlijk om weer een man naast me te hebben. Mijn gespreksonderwerpen hadden zich jarenlang beperkt tot Dora en Bumba, ik was wel weer toe aan een relatie. Maikel en ik wilden het omwille van de kinderen wel rustig aan doen. Stel nou dat het toch niet zou werken tussen ons, dan hoefden we hen daar niet mee te confronteren. Maar drie maanden nadat we verliefd werden, bleek ik zwanger. Dat was niet gepland en we schrokken flink. Toch hebben we geen seconde overwogen de zwangerschap af te breken. Amber en Ronaldo waren door het dolle heen toen we het hen vertelden.”

Lees het hele verhaal van Agnes in Vriendin 31.