7 ongelooflijke bevalverhalen: ‘Ik beviel op de uitvoegstrook’

24 oktober 2018

Niet iedere baby komt in een bed ter wereld. Sommigen hebben ineens zo veel haast, dat ze ‘ergens onderweg’ ook prima vinden. “Boven aan de trap trok ik mijn broek naar beneden: mijn dochter viel er zo uit.”

Niet iedere baby komt in een bed ter wereld. Sommigen hebben ineens zo veel haast, dat ze ‘ergens onderweg’ ook prima vinden. “Boven aan de trap trok ik mijn broek naar beneden: mijn dochter viel er zo uit.”

Geboren in een rijdende auto

Jessica (42, communicatieadviseur) is getrouwd met Lars (48) en moeder van Quinten (13), Dionne (11) en Pepijn (10).

“Ik had een romantisch idee van bevallen: thuis, met kaarsjes aan en een fijn muziekje op. Maar ik kwam in een weeënstorm terecht en de baby had in het vruchtwater gepoept; we moesten dus snel naar het ziekenhuis. Ik ging bij de verloskundige in de auto, Lars reed achter ons aan. We waren onze woonplaats nog maar nét uit of de weeën voelden ineens heel anders. ‘Volgens mij is het er al’, zei ik. De verloskundige zei dat het wel mee zou vallen. Heel stiekem, zodat de verloskundige het niet zou zien, voelde ik met mijn rechterhand in mijn positiebroek, tussen mijn benen. Ik was toch niet gek? Mijn hand raakte een glibberige baby. ‘Ik voel het kind!’, riep ik.

De verloskundige drukte het gaspedaal in en nam de eerste afslag. Toen we stil stonden, legde ze Quinten snel op mijn borst. Lars wist niet wat hij zag toen hij bij de auto kwam. Er werd een ambulance gebeld en op de brancard kwam de placenta. Die hebben ze bij gebrek aan betere plek maar in een lijkzak gedaan. Ik werd meteen naar huis gebracht, waar ik er nog een punt van maakte dat ze mij in mijn blote kont naar de voordeur wilden laten lopen. Lars schoot in de lach: ‘Je hebt net in de ochtendspits in je blote kont langs de provinciale weg gestaan!’ De verloskundige complimenteerde me met mijn nette bevalling. Ze had haar auto net twee weken en ik had slechts twee vlekjes op de bekleding gemaakt.”

Geboren in de lift

Jiska (43, fysiotherapeut/lifecoach) heeft een relatie met Filippo (44) en is moeder van Niccoló (5) en Vittoria (2).

“Wij wonen in Italië, in een appartementencomplex met een kleine lift. Dat liftje moesten we in, toen ik met zware weeën richting ziekenhuis ging. Opeens voelde ik het hoofdje van onze dochter en trok instinctief mijn legging naar beneden. ‘Wat doe je?’ riep Filippo nog. Ik ben gaan liggen. Toen we op de begane grond kwamen en de deuren opengingen, kon ik mijn benen strekken. Het hoofdje kwam er op dat moment al uit. Filippo haalde de navelstreng om Vittoria’s nekje vandaan en één perswee later was ze er. In Italië is thuis bevallen eigenlijk geen optie, terwijl ik dat wel graag wilde. Ik was heel rustig, Filippo en met name zijn vader – die nog even beneden kwam kijken of het wel goed ging – waren vooral in paniek. Niet veel later arriveerden de hulpdiensten, die ons naar het ziekenhuis brachten. Op Vittoria’s verjaardag hebben we in de lift de champagne ontkurkt. Het blijft toch wel een bijzondere plek.”

Geboren op de uitvoegstrook

Marieke (32, financieel medewerkster) is getrouwd met Robbie (36) en moeder van Kevin (4) en Tim (3).

“Hoe harder Robbie reed, hoe heftiger mijn weeën leken te worden. ‘Ik heb het gevoel dat ik moet persen’, zei ik. We stopten en de verloskundige, die achter ons aanreed, kwam kijken. Mijn vliezen waren nog niet gebroken, we zouden het wel redden tot het ziekenhuis, zei ze. Maar toen we doorreden, voelde ik de baby letterlijk zakken. Ik raakte in paniek. Voor de tweede keer zette Robbie de auto aan de kant, deze keer op de uitvoegstrook. Terwijl de auto’s met honderd kilometer per uur voorbij reden, controleerde de verloskundige me opnieuw. ‘Het gaat hier geboren worden!’ zei ze. Eén wee later lag Tim op mijn borst. In no time had de politie de weg afgezet en stond er een ambulance bij ons. Met mij en Tim was alles goed, een paar uur later zaten we alweer in dezelfde auto terug richting huis. Tim is trouwens helemaal gek op auto’s. Hij heeft wat dat betreft een goede plek uitgekozen om ter wereld te komen.”

‘Ik zette nog een stap in de gang en kon Ravi nog net opvangen’

Geboren in de gang

Wendel (40, actrice/zangeres) is getrouwd met Remi (42) en moeder van Miko (11), Ravi (9) en Yuna (6).

“Mijn man was voor een toffe klus zes weken in Duitsland. Mocht er iets gebeuren, dan kon hij in zes uur bij me zijn. ‘Geeft niks, ik moet het tóch alleen doen’, grapte ik nog. Op vrijdag kreeg ik lichte buikkramp. ‘Het kan nog wel even duren’, zei de verloskundige door de telefoon en ze adviseerde me een douche te nemen. Mijn krampen bleven en ik besloot mijn bed in te gaan. Ik had nog wel mijn vriendin Refkele gebeld om te vragen of ze ’s ochtends wilde komen helpen met het ontbijt. Remi had een deadline, hij zou die nacht doorwerken en ’s morgens naar me toekomen. Ik kon niet slapen en lag wat te lezen. Om de vijf minuten voelde ik een lichte kramp. Om zes uur ’s ochtends, ik had toen nog steeds niet geslapen, belde ik de verloskundige. Ze zou er over een uur zijn. Mijn telefoon was leeg, die legde ik aan de oplader in de woonkamer. Daarna ging ik naar de wc waar ik plotseling werd overvallen door heftige weeën. Mijn buik werd een keiharde bal.

Ik wilde mijn telefoon halen, maar voelde halverwege mijn vliezen breken. Een paar seconden later kwam het hoofdje er al uit. Ik zette nog een stap in de gang en kon Ravi nog net opvangen. De navelstreng zat twee keer rond zijn nekje. Snel maakte ik hem los. We waren allebei doodstil, ik hield Ravi tegen me aan en met zijn handjes en scherpe nageltjes greep hij me vast. Er moet nú wel echt iemand komen, dacht ik. Ik was niet in paniek, juist heel rustig. Ik heb een kwartier met Ravi in mijn armen op de bank gezeten. De telefoon werkte niet door mijn natte handen. Om half zeven ging de voordeur open. ‘Refkele!!!’ riep ik. De freeze waarin ik zat, werd verbroken. Niet veel later kwam de verloskundige binnen. Ik heb zelf de navelstreng doorgeknipt. Miko, die eigenlijk altijd rond 6 uur wakker is, werd die dag pas wakker toen alles was opgeruimd. Alsof hij het aanvoelde.”

Geboren op de parkeerplaats

Naomi (28, freelance fotograaf) heeft een relatie met Kevin (28) en is moeder van Evina (5) en Marcellus (1).

“Ik was die dag al twee keer in het ziekenhuis geweest, maar beide keren werden we weer weggestuurd, omdat het nog niet zover was. Toen we er voor de derde keer heenreden, braken in de auto mijn vliezen en kreeg ik meteen persweeën. Op het parkeerterrein van het ziekenhuis, kwam er snel vanuit de Eerste Hulp een brancard aangereden. Ik lag daar nog maar een minuut op of Marcellus werd al geboren. Er werd een laken om me heen omhooggehouden, maar door het gehuil van Marcellus, wisten de omstanders dat er een baby was geboren. Ze begonnen allemaal enthousiast te klappen, heel bijzonder. ‘Dit komt in veel kranten te staan’, zei een verpleegkundige. En Marcellus is inderdaad ‘de parkeerplaatsbaby’ geworden. We werden er later op straat zelfs nog op aangesproken.”

‘Ik probeerde de baby zo lang mogelijk tegen te houden’

Geboren in de ambulance

Mariëlle (45, werkzaam in het onderwijs) is getrouwd met Eric (49) en moeder van Jelle (10) en Gijs (7).

“Op de dag van mijn bevalling sneeuwde het behoorlijk, er lag wel dertig centimeter. Mijn bevalling begon uit het niets. Ineens had ik persweeën. Onze zoon Jelle lag net te slapen en Eric was op een feest van de voetbalvereniging. ‘Je moet als de sodemieter naar huis komen’, zei ik door de telefoon. Daarna belde ik mijn vader die op Jelle zou komen passen tijdens de bevalling. De pijn werd erger en ik belde Eric opnieuw om te zeggen dat hij een ambulance moest sturen. Die wilden eerst niet komen, maar Eric drong aan. ‘Als het niet nodig blijkt, betaal ik het zelf’, zei hij. Ik ben, nog steeds alleen thuis, op de keukenvloer gaan liggen. Daar hebben we vloerverwarming en het leek me ook wel makkelijk dweilen na afloop, zo op de plavuizen.

Ik slik al sinds mijn twintigste bloedverdunners en moest daarom in het ziekenhuis bevallen. Ik probeerde de baby zo lang mogelijk tegen te houden. Dat is gelukt tot in de ambulance. Zo’n vijftig meter van ons huis, op een besneeuwd bruggetje, is Gijs in de ambulance geboren. We waren volkomen overdonderd, maar niet in paniek. In het ziekenhuis kreeg Gijs meteen een injectie om de gevolgen van mijn bloedverdunners tegen te gaan. Hij moest even in de couveuse, maar al snel kreeg ik hem bij me. Het verhaal heeft in heel veel kranten gestaan en Gijs weet er inmiddels ook van. We hebben het er nog vaak over, vooral als we over dé brug lopen.”

Geboren op de trap in het ziekenhuis

Judith (42, onderwijsadviseur en blogger) is getrouwd met Maikel (47) en moeder van Sterre (11), Yuren (8), Lenthe (6) en Fee (3).

“Ik zat op handen en knieën op de passagiersstoel, overtuigd dat ik het niet zou redden tot het ziekenhuis. De vijf minuten die we nog moesten afleggen, voelden als een wereldreis. Ondersteund door Maikel liep ik het ziekenhuis in. Het was er muisstil, want midden in de nacht. Maikel wilde de lift nemen, maar dat weigerde ik. ‘Straks komt ’ie stil te staan!’ Ik rende de trap op, mijn vliezen waren inmiddels gebroken. Op de een na laatste tree voelde ik het hoofdje van de baby naar buiten komen. Toen ik dat tegen Maikel zei, rende hij weg om hulp te halen. Ik was verbaasd; hoe kon hij mij nou alleen op de trap achterlaten? Ik trok mijn broek naar beneden en Fee viel er zo uit. In een visioen zag ik haar van de trap af vallen, ik gaf haar nog net op tijd een tikje, zodat ze op het plateau van de verdieping terechtkwam. Ze viel best hard. Ze is dood, dacht ik. Maar meteen daarna begon ze hard te huilen. Ik zag dat de navelstreng was gebroken, daar schrok ik van, want dat is in feite een slagaderlijke bloeding. Maar nog voordat ik echt in paniek kon raken, kwam er uit alle hoeken hulp aangerend. Langzaam kwam ik weer bij mijn positieven. Ik vergeet nooit meer hoe die trap eruit zag. Het was alsof er een moord was gepleegd. Met Fee ging alles goed, een uurtje later mochten we naar huis. Haar karakter past wel bij haar entree op de wereld: ze is een pittige meid én ongeduldig!”