Karen: ‘De meeste mensen deugen, maar mijn zus is een heks’

9 november 2023

De zus van Karen (39) zegt de naarste dingen en maakt met iedereen ruzie. Karen: “Zelfs toen ik zwanger was, werd Roos kwaad. Zíj had onze ouders voor het eerst opa en oma willen maken.” 

Karen: “Op het dressoir van mijn ouders staat een foto van drie zongebruinde meisjes. De langste ben ik en de middelste is mijn zus Sofie (37). Met een big smile leunt ze tegen me aan terwijl ze twee vingers als konijnenoren boven mijn hoofd houdt. Ons jongere zusje Roos (35) staat een eindje bij van ons vandaan, het grote luchtbed onder haar arm geklemd. De foto is exemplarisch voor hoe onze zussenband was en helaas nog steeds is. Als jong meisje vond Roos al dat ze er alleen voor stond. Volgens mij is ze met dat gevoel geboren, want ik weet niet beter dan dat Roos zich buitengesloten voelde. En nog steeds is zij ervan overtuigd dat anderen het altijd beter hebben dan zij.
Wat het extra gecompliceerd maakt, is dat Sofie en ik op elkaar lijken en het erg goed met elkaar kunnen vinden. Als kind hadden we al dezelfde humor, hobby’s en vrienden. Natuurlijk probeerden we ons jonge zusje erbij te betrekken als we speelden, maar het ging nooit lang goed. Want hoewel Roos de jongste was, was ze ook de bazigste. Als het niet ging zoals zij wilde, begon ze vaak te krijsen en zei de meest nare dingen. Ook probeerde ze Sofie en mij tegen elkaar op te zetten door de één te vertellen dat de ander haar een trut vond, of spullen uit haar kamer had gestolen. Als we haar met haar leugens confronteerden, was het nooit waar.”

Jengelen en zeuren

“Onze ouders grepen nooit in. Roos was anders dan anderen zeiden ze soms tegen Sofie en mij. Doordat Roos snel driftig werd, kwam ze minder makkelijk mee en had ze niet veel vrienden. Dat ze zo vaak boos was, vonden ze vooral lastig voor Roos zelf. Maar ondertussen liepen wij op onze tenen, bang voor een woedeaanval van ons zusje. Onze ouders deden er alles aan om ruzie te vermijden en daardoor kreeg ze bijna altijd haar zin. En zo werd Roos in zekere zin beloond voor haar slechte gedrag. Dat luchtbed op de foto kreeg ze na urenlang drammen. Sofie en ik hadden ook om een luchtbed gezeurd, maar waar wij na een waarschuwing stopten, bleef Roos maar jengelen. Om een woedeaanval te voorkomen zwichtten mijn ouders en gaven ze er haar een, op voorwaarde dat ze het luchtbed met Sofie en mij deelde. Maar Roos dobberde de hele vakantie op ‘haar’ luchtbed in het zwembad. Onze ouders zeiden er niets van.
Lang was ik boos op onze vader en moeder. Waarom corrigeerden ze mijn zusje niet? Leuke momenten werden altijd overschaduwd door de grillen van Roos. Mijn verjaardag die letterlijk in het water viel omdat Roos een emmer water op mijn bed omkieperde omdat ze weer eens boos was, etentjes waarbij we allemaal stil aan tafel zaten na een rotopmerking van Roos. Eigenlijk heb ik weinig onbezorgde herinneringen aan mijn jeugd. Ontzettend jammer, en ook niet nodig. Mijn ouders zijn heel lief en hebben alles over voor hun kinderen. Maar helaas zijn ze ook doodsbang voor ruzie. Ik heb me vaak in de steek gelaten gevoeld omdat er niet werd ingegrepen als Roos de boel tiranniseerde.”

Jaloers op alles

“Toen ik begin twintig was, zat de boosheid die ik voelde voor mijn ouders me zó dwars dat ik er somber van werd. Na een aantal gesprekken met een therapeut zag ik in dat mijn ouders hun best deden en niet beter konden. Sinds ik daar vrede mee heb, verwijt ik ze niets meer. Van Roos heb ik afstand genomen. Ze is mijn zus, maar ik ben altijd op mijn hoede. Want net als vroeger overschreeuwt ze zichzelf altijd. Ik denk dat ze diep in haar hart jaloers is op alles en iedereen en te weinig zelfinzicht heeft om dat in te zien. Anders kan ik niet verklaren waarom ze mensen van zich af blijft stoten. Dat kleine draakje van vroeger is nu een monster. Haar opmerkingen zijn alleen maar hartelozer geworden.
Vijftien jaar geleden had ik last van maagproblemen en endometriose. Ik was erg verdrietig omdat ik graag kinderen wilde en niet wist of dat zou lukken. Roos ging zelfs toen onverbiddelijk door met het maken van valse opmerkingen. ‘Dat jij een mooi figuur hebt, komt alleen doordat je geen eten binnen kunt houden,’ beet ze me eens toe. Die opmerking deed veel pijn. Op het moment zelf wist ik niets terug te zeggen. Maar de volgende dag belde ik haar op om te vertellen dat ze nu echt te ver was gegaan. Roos reageerde koeltjes. Ze zei dat ik haar verkeerd had begrepen. Daarna ging ze naar mijn ouders om haar beklag te doen. Mijn moeder belde me vervolgens op om te vragen of ik Roos alsjeblieft kon ontzien. Mijn moeder was bijna jarig en het laatste wat ze wilde was een familieconflict. Om knettergek van te worden! Vaak heb ik gedacht in een omgekeerde wereld te leven.”

Afstand genomen

“Mijn grote troost is onze zus Sofie. Met haar kan ik goed praten, ook over Roos. Alleen ligt dat gevoelig, omdat ik onbewust altijd rekening met haar hou. Roos voelt zich buitengesloten en als ik het met Sofie over haar heb, voelt het toch beetje alsof ze gelijk heeft. Sofie heeft hier geen last van. Zij is allang klaar met Roos. Ze hebben nauwelijks contact en zien elkaar alleen op de verjaardagen van onze ouders. Ik zie Roos vaker, maar dat komt ook omdat we in dezelfde plaats wonen.  Ook in ons dorp is Roos berucht om haar opvliegende temperament en grillige karakter. Vroeger dacht ik dat ze nog wel zou veranderen, maar die hoop heb ik inmiddels opgegeven. Ik heb Roos te vaak tevergeefs proberen uit te leggen dat ze met haar scherpe tong mensen beledigt. Wat het met me doet dat mensen mijn zus een heks vinden? Ik vind het pijnlijk, maar ik lig er niet meer wakker van. Als kind deed ik dat wel. Ik deed toen mijn best om alles glad te strijken, zoals onze ouders nog steeds doen. Inmiddels ben ik zó vaak door Roos gekwetst dat ik emotioneel afstand van haar heb genomen. Dat moet ook wel om niet overspannen te worden.” 

Roet in het eten

“Uit zelfbescherming heb ik de meeste akkefietjes verdrongen, maar dat ze niet blij kon zijn toen ik in verwachting was van mijn zoon Quin vergeet ik nooit. Twaalf jaar geleden was ik na een lange weg van vruchtbaarheidsbehandelingen eindelijk zwanger. Mijn man en ik waren door het dolle heen. Roos reageerde verre van enthousiast en later bleek waarom. Via een kennis hoorde ik dat Roos boos was dat ik en niet zij onze ouders hun eerste kleinkind had geschonken. Ik weet nog dat ik me bijna verslikte in mijn hap taart toen ik dat hoorde. Samen met mijn zes weken oude zoon Quin was ik op de verjaardag van een vriendin. Het was het eerste uitje dat ik met mijn zoon alleen maakte. Ik was super trots op hem en wilde hem aan iedereen laten zien. Maar zelfs op zo’n ogenschijnlijk onbezorgde dag gooide mijn zus indirect roet in het eten. Ik kon wel janken.
De kennis die het vertelde, zag dat ik volschoot. Ze wilde me troosten, maar ik kon alleen maar denken aan haar sensatiezucht. Dit was natuurlijk een smeuïg verhaal in het dorp. Ik wilde niet dat Quin in deze negatieve sfeer zou blijven, dus pakte ik de Maxi-Cosi met Quin en vertrok. In de auto op weg naar huis liet ik mijn tranen de vrije loop. Hoewel ik intens gekwetst was, heb ik Roos niet gebeld. Ze zou alles toch verdraaien. Natuurlijk zou ze zoiets nooit gezegd hebben en het laatste waar ik zin in had was drama. Want Roos zou geheid verhaal gaan halen bij onze loslippige kennis en ruzie met haar maken.”

Zure appjes

“Een mooie tijd brak aan toen Roos een jaar later een dochter kreeg. Onze ouders zijn de liefste opa en oma van de wereld en pasten veel op. Soms maakten we met de familie uitstapjes naar een pretpark. Ook Sofie ging dan mee en de sfeer was dan zelfs gezellig. Maar helaas begonnen oude patronen zich na een paar jaar weer te herhalen. Zo vond Roos dat onze ouders Sofie en mij voortrokken toen ze ons eens uit eten hadden genomen en Roos niet hadden meegevraagd. Het was geen kwade opzet geweest. Sofie en ik waren toevallig allebei bij onze ouders en we besloten spontaan een hapje met elkaar te doen. Het werd een heel gezellige avond, maar dat hadden we beter kunnen verzwijgen. Roos werd ontzettend boos toen ze het hoorde en eiste dat pa en ma haar ook mee uit eten zouden nemen. En net als vroeger vond ze dat Sofie en ik tegen haar samenspanden. Erg vermoeiend.
Roos wordt zo snel kwaad dat we bijna niets durven te ondernemen, omdat we weten dat er narigheid van komt. Onze ouders kochten een mooie camper met het idee dat alle dochters en hun gezinnen daarmee weg konden. Helaas hebben we er weinig plezier aan beleefd. Want wanneer Sofie of ik met de camper weg waren, viel dat altijd in een weekend dat Roos hem nodig had. Toen ik tijdens een vakantie in de Ardennen bestookt werd met zure appjes van Roos die maar bleef zeuren of we eerder terug konden komen omdat haar vakantie anders niet doorging, was mijn man het zat. Hij had er op deze manier geen lol meer in en ik eigenlijk ook niet. We hebben alles ingepakt en zijn teruggereden naar Nederland, waar de we de camper pontificaal voor de deur van Roos parkeerden.”

Sterke familieband

“Sindsdien zijn we niet meer met de camper weggeweest en het vreemde is, Roos ook niet. Mijn ouders hadden gelijk: Roos leidt door haar nare karakter een veel minder leuk en makkelijk leven. Ik prijs me nog altijd gelukkig met mijn gezin. Ik ben ook blij met Sofie en mijn beste vriendin Liz. Bij hen kan ik mijn hart luchten over Roos. Het maakt me niet meer uit wat Roos zegt of doet, maar voor mijn ouders vind ik het naar. Nu ze ouder en kwetsbaarder worden, lijken ze nog banger te zijn voor ruzie binnen de familie.
Sofie zei laatst dat ze Roos niet meer hoeft te zien als onze ouders er niet meer zijn, maar zo resoluut ben ik niet. Als Roos belt, zal ik altijd opnemen. En als ze om raad vraagt, zal ik haar altijd helpen. Onze familieband is uiteindelijk toch sterker dan haar grilligheden. Roos is en blijft mijn kleine zusje, hoe vals ze ook doet.”

Tip van de redactie

In Elk familie heeft een verhaal geeft Julia Samuel inzicht in hoe diepgaand we zijn beïnvloed door onze familie – inclusief grootouders, broertjes en zusjes – en laat ze zien hoe familieleden samen problemen kunnen oplossen. Haar twaalf regels voor familiegeluk bieden handvatten om zelf een beter familielid te worden. Voor meer informatie klik op onderstaande button.

Tekst: Sonja Brekelmans. Om privacyredenen zijn alle namen veranderd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.​​​​​​
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.