Elma: ‘In mijn jeugd heb ik mijn vader vaak gemist’

18 januari 2022

Ze werd bekend als de schrijfster van Mam, vertel eens. Inmiddels schrijven er door haar boeken meer dan 4 miljoen mensen wereldwijd hun eigen verhalen. In haar nieuwste boek Elma, vertel eens deelt Elma van Vliet (47) haar persoonlijke verhaal over de zoektocht naar meer verbinding in haar eigen leven. In deze columns deelt ze haar verhaal met jou – en geeft ze elke twee weken 5 boeken weg.

Sinds het uitbrengen van mijn eerste DIY-boek Mam, vertel eens… ontvang ik hartverwarmende reacties van mensen die mijn boeken invulden of terugkregen. Al die reacties leerden me dat perfecte families niet bestaan. Veel mensen worstelen met familierelaties, wat veel eenzaamheid en verdriet brengt. Iets waar maar weinig over wordt gesproken, uit angst of schaamte. Ook blijkt dat veel lezers denken dat ik uit een geweldige familie kom en dat ik precies weet hoe alles werkt. Dat is niet zo. Mijn achtergrond is niet perfect en het gezin waarin ik opgroeide was dat ook niet.

De droom die niet uitkwam

Mijn droom als kind was eigenlijk heel simpel: ik wilde onderdeel zijn van een gewoon, normaal gezin waar ik me veilig en thuis voelde. Helaas is die droom niet uitgekomen. In mijn jeugd heb ik mijn vader vaak gemist. Hij worstelde met depressiviteit en had problemen die groter waren dan hemzelf. Dat drukte een stempel op ons gezin. Als kind voelde ik me vaak verdrietig, afgewezen en verloren. Over gevoelens of verdriet werd bij ons thuis niet gesproken, waardoor ik me alleen voelde. Nog steeds voelt het ongemakkelijk om dit zo open en bloot te delen. Maar door de weg die ik heb afgelegd, weet ik hoe belangrijk het is om júist de dingen die het moeilijkst zijn, te delen.

Wij praten wél

Want ergens niet over kunnen of mogen praten, betekent ook dat er geen ruimte is voor je angsten, pijn en verdriet. Als je gevoelens wegstopt, is er geen ruimte om te helen. Jarenlang ben ik boos geweest, daaronder zat het verdriet om wat er niet is geweest. Pas toen het me lukte om het verdriet, de teleurstelling en boosheid los te laten, kwam er ruimte om mijn leven opnieuw in te richten op mijn manier. En werd ik een stuk gelukkiger. Door mijn eigen jeugd wist ik: met mijn jongens doe ik het anders. Met hen praat ik wél over emoties, en lastige onderwerpen ga ik niet uit de weg. Ik ben ervan overtuigd dat het kunnen omgaan met je eigen emoties en die van anderen je wapent voor het leven.

Familie van mijn hart

In mijn leven ontmoette en ontmoet ik nog steeds bijzondere mensen. Mijn kinderen zijn het allerbelangrijkst, maar daarnaast zijn er mensen die horen bij mijn andere rollen: als vriendin, dochter, ondernemer. Al deze mensen vormen mijn zelfgekozen familie: familie van mijn bloed en familie van mijn hart. Zij zijn de mensen die er voor mij toe doen. Zij vormen de basis voor heel veel moois. Waar ik ook ben, met hen voelt het altijd als thuis. Zulke mensen wens ik iedereen toe, want we hebben allemaal mensen nodig die ons helpen, inspireren en soms een schop onder onze kont geven. Het is als een reis met veel tussenstations: bij bepaalde perrons stappen mensen uit, bij andere stappen mensen in. Sommigen reizen voor altijd met je mee, anderen worden onderdeel van je herinneringen.

Richtingaanwijzers

Mijn reis begon ooit als meisje dat zich verloren voelde. Tegenwoordig zijn de mensen die er voor mij toe doen steeds meer de richtingaanwijzers op mijn pad. Ik ben een leuker mens omdat zij er zijn. Ze helpen me groeien, lachen en genieten. Bij hen zakken mijn schouders naar beneden en kan ik lachen om de kleine dingen waarvan ik wakker lag. Omdat ik dan weer geloof dat de wereld mooi is.

Welke mensen laten jou groeien, lachen en genieten?

Winnen

Deel je met mee? Dan maak je meteen kans op een van de 5 exemplaren van Elma, vertel eens die we deze week weggeven!