Placeholder

Ziek en gezond

Kyra heeft deze week een hoop te vertellen op school, want zij weet veel over dit onderwerp..

Kyra heeft deze week een hoop te vertellen op school, want zij weet veel over dit onderwerp..

Op school is het thema de komende weken ziek en gezond. Dus de lessen gaan ook over wanneer je ziek bent en hoe je weer gezond kunt worden. Allemaal op zijn ‘kleuters’. Heerlijk zwart-wit: van teveel pizza en ijs krijg je buikpijn. Dus dat is ongezond. Als je fruit en groente eet, is dat gezond.

Kyra vindt het onderwerp enorm interessant. De poppenhoek is omgetoverd tot een ziekenhuis en een apotheek, overal liggen verbandjes en pleisters en er hangen doktersjassen. Mijn dochter voelt zich als een vis in het water! Het duurt dan ook niet zo lang voordat het verband wordt gelegd tussen het thema op school en haar eigen ervaringen met ziek zijn. Nou ja, ziek zijn… In haar ogen was ze helemaal niet ziek, maar als je veel naar de dokter toe moet en je moet blijven slapen in het ziekenhuis, dan zal er wel wat aan de hand zijn. Ik vind de houding van Kyra bewonderenswaardig. En men kan nog zo vaak zeggen dat dat komt omdat wij er zo normaal mogelijk over hebben gedaan, maar toch heeft ze genoeg meegekregen om voor een heel leven genoeg te hebben van doktoren en ziekenhuizen.

Halverwege de week had ze al plannen gemaakt. Alles van het ziekenhuis moest mee naar school: het ‘beterboek’, haar kanjerketting, Chemo Kasper, Radio Robbie en de foto’s van Kyra in het ziekenhuis. “Want dan kunnen ze zien hoe een echt ziekenhuis er uitziet, mam!” was haar beredenering. Tussen de middag werd haar K3-rugtas volgepropt en ging ze bepakt en bezakt naar school, om daar de hele middag een soort van spreekbeurt te houden over haar ervaringen met het ziekenhuis. Alles kwam aan de beurt en de juf heeft haar fijn haar gang laten gaan. Met een grote glimlach op haar gezicht heeft ze verteld over wat Chemo Kasper en Radio Robbie doen, heeft ze verteld hoe alle doktoren heten, heeft ze samen met juf haar kanjerketting opgehangen in de klas en heeft ze haar ‘kastje’ laten zien (de port-a-cath, waar ze haar chemo door kreeg).

De kinderen waren onder de indruk en sommigen vonden het wel heel zielig voor Kyra. Juf vond dat een mooi moment om aan Kyra te vragen wat zij ervan vond. En met een glimlach op haar gezicht zei ze voor de vorm: “Ja, ook wel zielig”, en daarmee was de kous af. Eenmaal in de auto vertelde ze dat ze het leuk vond om erover te praten en dat nu iedereen wist waarom ze nog geen lange haren heeft. En moeder.. moeder was wederom trots. Trots dat Kyra er zo onbevangen mee omging en dat er voor haar geen enkele belemmering was om erover te praten. Volwassenen moeten hier vaak even van slikken of kijken mij verschrikt aan. Maar dit is Kyra en ik hoop dat ze nog lang zo onbevangen kan blijven! De volgende dag was het weer ziekenhuisdag, maar ook dat had ze weer met glans doorlopen.