Onderzoek

13 oktober 2014

Net nu Angelique dacht van het ziekenhuis af te zijn, zit ze er weer. Deze keer alleen niet voor Kyra, maar voor haarzelf.

Net nu Angelique dacht van het ziekenhuis af te zijn, zit ze er weer. Deze keer alleen niet voor Kyra, maar voor haarzelf.

Vandaag moet ik naar de endocrinoloog. Ik heb al jaren een goedaardige tumor, maar het dingetje speelt nu erg op. Op de bevestigingsbrief stond dat ik rekening moet houden met een afspraak van 3,5 a 4 uur, maar ik heb geen idee wat ze gaan doen dat zo veel tijd in kan nemen.

Niet lang nadat ik me heb aangemeld bij de balie, komt een co-assistent mij halen en lopen we naar de behandelkamer, waar ze bijna direct start met het stellen van vragen. Bijna 3 kwartier lang vraagt ze mij letterlijk op alle mogelijke manieren het hemd van het lijf om een zo goed mogelijk beeld te krijgen van mijn klachten. Daarna onderzoekt ze mij grondig en krijg ik een reeks van simpele testjes. Nadat ik mij heb aangekleed moet ik ruim een uur wachten, zodat zij met haar supervisor kan overleggen en een plan van aanpak kan maken. 

Na een lunch van ruim anderhalf uur, stappen Rémy en ik de behandelkamer weer in om te horen wat het behandelplan is. De doktoren laten echter weten dat ze een beter beeld willen hebben van de tumor en dat ik voorlopig dus nog even zoet ben met onderzoeken, mri's en het prikken van bloed. Daarna kan pas worden besloten of er een operatie nodig is of dat de tumor met medicijnen onder controle wordt gehouden. En ik dacht nog wel dat ik eindelijk van het ziekenhuis af was…