Naar de oncoloog
23 juni 2014
Er staat weer een ziekenhuisbezoek op de planning voor Kyra en Angelique. Zou de oncoloog goed nieuws hebben?
Er staat weer een ziekenhuisbezoek op de planning voor Kyra en Angelique. Zou de oncoloog goed nieuws hebben?
Vandaag moeten we wederom naar het ziekenhuis. Nu er veel meer tijd tussen de controles zit, begint het voor Kyra moeilijker te worden. Op bezoek bij de dokter vindt ze prima, maar die naald in haar port-a-cath is toch zeker niet haar favoriet.
Ze is al een paar dagen ziek. Ze heeft koorts, hoofdpijn en pijn in haar nek. Lopen lukt niet zo goed, want bij iedere stap die ze neemt doet haar hoofd pijn. Dus wanneer we nipt op tijd aankomen in het ziekenhuis, besluit ik haar maar op te tillen. We moeten immers eerst nog naar de röntgenafdeling voor een longfoto. Iets wat ze normaal gesproken zonder morren laat doen, maar vandaag is alles stom en zet ze het op een brullen. Ze wil haar mama, en ik kan het haar niet kwalijk nemen. Wie wil er nu wel dat er aan je getrokken wordt als je je al niet zo lekker voelt.
Na de foto loop ik met haar naar de poli. Eenmaal in de wachtkamer zijn we snel aan de beurt en alleen al bij het zien van haar oncoloog tovert Kyra een oogverblindende glimlach op haar gezicht. Tijdens het onderzoek maakt ze voor het eerst vandaag grapjes en praat ze honderduit tegen de dokter. De oncoloog merkt op zijn beurt op dat haar tand weg is en dat ze nog langer haar heeft dan de vorige keer dat hij haar zag. Samen hebben ze het weer heel druk. Als Kyra vertelt dat ze eigenlijk een beetje te laat was vandaag, vertelt de dokter haar – met een vette knipoog – dat hij soms ook wel eens te laat is en dat mama’s niet zo moeten zeuren.
Wanneer het gesprek weer op enigszins volwassen niveau verdergaat, merkt de dokter op dat het eigenlijk heel goed gaat met Kyra. De longfoto’s zien er goed uit, de MRI is goed en ook het bloed is weer goed. Tevreden vertelt hij dat we maar eens een afspraak moeten maken met de chirurg, want er is geen enkele reden meer om die port-a-cath te behouden.
Opgelucht verlaten Kyra en ik de spreekkamer. Kyra is heel erg blij dat ze binnenkort van haar kastje af is en huppelt naar de balie om dat aan de zusters te vertellen. Een van de zusters legt haar rustig uit hoe dan die port-a-cath wordt verwijderd. Van een zieke Kyra is even niets meer te zien en stralend van blijdschap luistert ze naar wat haar wordt verteld. Ik bekijk het tafereeltje van een afstand en voel me opgelucht en dankbaar. Daar staat ze dan, met haar mooie gezichtje en haar inmiddels halflange haartjes, helemaal weer heel te zijn. Ik ben een trotse en blije moeder en voor het eerst in een hele lange tijd, durf ik weer even te geloven dat alles goed zal komen.
