Boompje
9 juni 2014
Als Angelique een buurvrouw spreekt, schrikt ze zich een ongeluk!
Als Angelique een buurvrouw spreekt, schrikt ze zich een ongeluk!
Nog voordat wij hier naartoe verhuisden, waren er plannen om in de buurt het riool op te knappen. De hele buurt was aan de beurt, dus straat voor straat zou er nieuwe riolering komen. Nu, 2 jaar later, zijn ze dan toch echt begonnen. De hele buurt ligt overhoop en grote sjofels rijden af en aan over het speeltuintje voor mijn deur.
Terwijl ik in mijn voortuin zit om de kinderen in de gaten te houden, of beter gezegd de sjofels in de gaten te houden, houdt de buurvrouw mij aan: “Heb je al gehoord wanneer ze de boom komen plaatsen? Vervelend he, zo voor je deur!” WAT?!? Een boom? Voor mijn deur??? Ik kan mijn verbazing niet onderdrukken en vraag haar het hemd van het lijf. Er komt dus een grote boom, ter vervanging van een boom die ze hebben moeten kappen. Maar die boom kan niet terug op de plaats waar die heeft gestaan. Wat daar de reden van is, is niet helemaal duidelijk, maar ik heb het vermoeden dat degene die die boom voor zijn deur had staan, blij is dat hij weg is. Verbaasd en boos, omdat ik niets van deze plannen weet, klim ik in de pen en schrijf ik een brief naar de gemeente.
Het is vrijdagmiddag, net voor 6 uur, als de telefoon gaat. Het is mooi weer en ik heb een aantal drukke buurtkindjes over de vloer. Als ik in de herrie de telefoon opneem, hoor ik een zuchtende meneer aan de anderen kant. Door de herrie en zijn gezucht hoor ik niet precies wie hij is en hij besluit gelijk van wal te steken. Het is vrijdag, hij wil naar huis en hj is het helemaal zat met deze zeurende buurt… Gedesoriënteerd vraag ik hem wie hij is en dat gebruikt de meneer als aanleiding om te vertellen dat ik niet zo moet zeuren en dat de boom er nu eenmaal komt! Volgens de meneer, inmiddels vermoed ik dat het de projectleider is van de gemeente, heb ik ruim de tijd gehad om mijn bezwaar kenbaar te maken, omdat er 2,5 jaar geleden inloopavonden zijn geweest. Zijn toon maakt mij zowel boos als verbouwereerd en ik probeer hem te vertellen dat wij hier nog niet zo lang wonen. Maar wanneer hij mij wederom vertelt dat het hem niets kan schelen en dat de boom er gewoon komt, vliegt bij mij alle fatsoen de deur uit! Na een hevig bekgevecht besluit ik dat ik mijn aandacht maar op mijn kinderen ga richten en dat dit zo niet opschiet. De gemeente kan nog een fikse brief verwachten, want het laatste woord is hier nog niet over gezegd.
