Kerstdiner aan, telefoon uit: met deze truc lukt het

19 december 2018

Doe die smartphone eens weg met Kerst! Op de redactie pakten we een schoenendoos mooi in. Vervolgens kon iedereen zijn smartphone erin leggen. Dat is wel zo gezellig met Kerst!

Doe die smartphone eens weg met Kerst! Op de redactie pakten we een schoenendoos mooi in. Vervolgens kon iedereen zijn smartphone erin leggen. Dat is wel zo gezellig met Kerst!

Bekijk in de video hieronder hoe je gemakkelijk een schoenendoos mooi inpakt om alle telefoons in te verzamelen. In het Vriendin kerstnummer droomt journaliste Hester van een mobielloze Kerst. Je leest onder de video meer over dit artikel.

Wil je dezelfde print op de deksel? Dit PDF kun je printen en op de schoenendoos plakken.

Hester: ‘Ik ben verslaafd. En flink ook. Als ik in de rij bij de supermarkt sta en er is één wachtende voor me, grijp ik al naar mijn telefoon. Ik ga toch niet dertig seconden staan wachten tot de appels, yoghurt en bruine bonen van de vrouw voor me zijn afgerekend? Het is een automatisme. Mijn hand gaat mijn tas of jaszak in en voor ik het weet, sta ik weer als een zombie naar mijn scherm te staren. Even kijken wat de #ophef op Twitter inhoudt. Of de laatste berichten in de groepsapp doorploegen. Wat het me uiteindelijk brengt? Niets. Geen wijsheid in elk geval. Alleen maar onrust.’

Even kijken
‘In mijn gezin gaat het er al net zo rampzalig aan toe. Mijn vriend zit de hele dag boven op vrijwel al het sportnieuws en mijn twee pubers zitten de hele dag digitaal boven op hun vriendengroep. Er kan hier geen maaltijd op tafel komen of mijn dochter maakt er een foto van om te snapchatten. En het is al talloze keren voorgekomen dat ze tijdens het avondeten plotseling ‘echt even naar het toilet’ moet. Zo omzeilt ze ons tafel-telefoonverbod; dan heeft ze blijkbaar weer haar mobiel in haar broekzak voelen trillen en moet ze metéén kijken of er een directe reactie nodig is. En dan hebben we ook nog de kleuter, die de zin ‘Mag ik even jouw telefoon kijken?’ voor in de mond heeft liggen. Al sinds ze twee is, bedient ze moeiteloos onze iPhones. Ze is sneller aan updates gewend dan wij en weet haar weg naar YouTube probleemloos in het oerwoud van apps te vinden. We hebben haar verknald…’

Uurtje online dwalen
‘Het is niet anders, het hoort bij deze tijd, is mijn mening. Ik kan me er wel verschrikkelijk druk om maken en schuldig om voelen, maar veel van mijn mobiele activiteiten betreffen mijn werk en dat moet nou eenmaal gedaan worden. Bovendien is mijn mobiel er ook voor de ontspanning. Ik kan echt genieten van een uurtje dwalen tussen alle hysterische Twitterberichten. Mijn grote hobby is tv-kijken mét Twitter. Programma’s als Ik vertrek, De rijdende rechter of First dates zijn nog leuker als je alle commentaren meeleest. Ik kan het iedereen aanraden.’

Toch stoort het me tegelijkertijd ook, dat die mobiel constant in beeld is. Waar ik voorheen met mijn vriend op de bank praatte over Ik vertrek, doe ik dat tegenwoordig met volstrekt onbekenden op het net. Het is de normaalste zaak van de wereld geworden dat hij of ik tijdens een gesprek even een terloopse blik op zijn of haar mobiele telefoon werpt. Tien jaar geleden was dat nog het toppunt van onbeleefdheid.

Potentieel goede gesprekken met mijn kinderen worden regelmatig verstoord door de telefoon. Dan licht er weer iets op, gaat er iets trillen of hoor je een geluidje. Ofwel er belt iemand ofwel het is ineens nodig om iets online op te zoeken. Daardoor blijft een gesprek vaak een beetje aan de oppervlakte drijven. Maar door mijn eigen ‘mobiele gedrag’ kan ik er niets van zeggen. Iets met de pot verwijt de ketel? Hoe vaak mijn dochter me al voor de voeten heeft geworpen dat ik mijn zinnen niet afmaak omdat ik ondertussen met mijn mobiel bezig ben…

Het roer moet om!
Het roer moet om, dat is me wel duidelijk. En dan denk ik ineens: een mobielloze Kerst, zou dat geen goed begin zijn? Ik heb het nog maar net bedacht, of ik word al onrustig. Een mobielloze kerst? Hoe kom ik die dagen dan door?

En toch, hoe langer ik erover nadenk, hoe leuker het mij lijkt. Want als we nou eens met z’n allen aan het begin van de festiviteiten de telefoons in een doos opbergen? Dan doen we het samen. En omdat we allemaal even niets online te checken hebben, moeten we het vertier wel bij elkaar vinden. Ik stel me gesprekken voor die we allang niet meer hebben gehad. Echt goed gesprekken, die misschien wel uitlopen op felle discussies, maar alles is beter dan dat ieder op z’n eigen eilandje naar zijn telefoon zit te staren.’

Ga jij voor een mobielloze Kerst? Laat het hieronder weten!