Stefanie: ‘Popcorn is niet te rijmen met een concentratiekamp’
30 september 2021
We gaan naar Mijn beste vriendin Anne Frank in de bioscoop. ‘Is het een zielige film?’ vraagt Adriana. Ze kent het verhaal een beetje en ik heb haar foto’s uit het dagboek van Anne Frank laten zien.
Algemene ontwikkeling
In contrast met onze filmkeuze draait De Luizenmoeder ook in de bios. Die zal gezelliger zijn. Toch wil Adriana naar de film over de bijzondere vriendschap. Haar zus Faith gaat ook mee en Adriana vindt het stoer dat zij als tienjarige naar een film voor twaalf jaar en ouder mag. De film is vast goed voor haar algemene ontwikkeling. Al is het ook gezond om je kind te laten lachen, zoals bij De Luizenmoeder. Een stukje geschiedenis bijbrengen is prima, maar in het heden is ook veel narigheid, terwijl Adriana het Jeugdjournaal amper volgt. Een fictieve film vindt ze leuker. In een wereld vol leed, onrecht en verdeeldheid is fictie een goed middel om je even van alle ellende te onttrekken.Geen droombeelden
Aanvankelijk zien we twee vrolijke vriendinnen, maar op straat is de oorlog zichtbaar en vooruitblikken voeren ons mee naar een onmenselijk concentratiekamp. ´Welke tijd is echt?’ fluistert Adriana. Als we in de pauze bijpraten, snapt ze dat er geen droombeelden bij zitten. We bestellen popcorn. Blijkbaar kunnen we de aangrijpende film gemakkelijk met ons gezellige avondje uit vervlechten.Poporie van het leven
Adriana en ik fietsen door de uitgaansstraat met Faith mee. Vanwege de drukte moeten we afstappen. Allemaal jolige mensen. Schijnbaar geen coronacrisis, al is de verdeeldheid de wereld nog niet uit. Op de terugweg nemen Adriana en ik een route door afgelegen straatjes. Het is er muisstil. Thuis kijken we naar een chaotisch amusementsprogramma. Met die drukte in ons hoofd gaan we naar bed. Ondertussen vlucht een Afghaans gezin naar een onderduikadres, laten extreme voor- en tegenstanders van de coronamaatregelen elkaar niet in de waarde, zingen gasten in de uitgaansstraat en vliegt een sluipmoordenaar die Stikstof heet door de lucht. Bijzonder dat een mens de potporie van het leven aankan. Popcorn is niet te rijmen met een concentratiekamp. Net zoals er met alle kennis over de geschiedenis niet te begrijpen valt dat discriminatie en machtsmisbruik nog steeds bestaan. Je ogen sluiten is geen optie. Laten we in ieder geval proberen lief voor elkaar en de natuur te zijn, waardoor de wereld een fractie mooier wordt. Maar om het leven aan te kunnen, hebben we ook plezier nodig. In dat opzicht kunnen De luizenmoeder en Mijn beste vriendin Anne Frank in de bioscoop prima naast elkaar draaien.Lees ook: ‘Ze schaamt zich voor haar werk, zonde!’
