Stefanie: ‘Het zal nooit een vlinder worden’

26 augustus 2020

“Op de struikjes, aan het raamkozijn, onder de tuintafel… Achter huis zitten ineens overal rupsjes. Adriana stopt er één in haar insectenpotje.”

“Door insecten te bestuderen, krijgen kinderen meer respect voor de natuur. Maar het is ook een vorm van vrijheidsberoving.

Vrij laten

Terwijl we verwonderd naar het groene beestje kijken, zeg ik dat mijn dochter hem wel weer vrij moet laten.
‘Mag ik hem niet houden?´ vraagt Adriana.
´Nee, hij moet vrij kunnen zijn,’ zeg ik.
´Onze dieren zijn ook niet vrij´ antwoordt mijn dochter gevat.
Wat de cavia’s betreft heeft ze gelijk. We hebben er twee, zodat ze niet vereenzamen en ze zitten in een groot hok, maar vrij zijn ze niet. In dat opzicht verschilt het lot van de cavia’s weinig met dat van het gevangen rupsje. Of mag je stellen dat een huisdier door de evolutie gewend is aan zijn lot?

Mensen zitten ook gevangen in huizen, kantoren en tijdsroosters, maar of het ons gelukkiger maakt…?
Onze kat heeft veel vrijheid. Kater Boeddha hoeft maar te miauwen of hij wordt desgewenst binnen of buiten gelaten. In de natuur zou hij al dood zijn: zijn staart is eraf wegens verlamming, hij heeft tig keer blaasontsteking gehad en krijgt medicijnen tegen artrose. De wildernis beschikt niet over medische zorg.

Dierenliefde

We helpen de natuur graag een handje. Als er een insect ons huis binnenvliegt, vangen we het met een drinkglas en laten het vrij. Laatst wilde Adriana dat ook doen, maar de rand van het glas kwam middenin de vlieg terecht. Huilend kwam ze met de platte vlieg naar me toe. Fijn dat ze van dieren houdt.
Vegetarisch is mijn dochter niet. Ze vindt vlees eten zielig voor de dieren, maar verkiest het toch boven een vegetarische burger. Een gebakken eitje als vleesvervanger vindt ze geen probleem. De smaak is blijkbaar bepalend.

Vlinder

Adriana laat de vlinder in wording weer vrij. Even later kijkt ze gebiologeerd naar een rupsje dat op een boompje zit.
‘Volgens mij is hij dood,’ zegt ze.
Het beestje ziet er inderdaad levenloos uit.
‘Het zal nooit een vlinder worden,’ zeg ik.
Wat spijtig dat de rups zijn belangrijkste levensdoel niet heeft gehaald. Zou dat in een vrijheidsberovende opkweekbak, waar hij geen last heeft van zware regenval, wel gelukt zijn?

Soms heeft vrijheidsbeperking toch voordelen. Als ik zie hoe mijn dochter onze kat met kattensnoepjes verwendt, kan ik mij niet voorstellen dat kater Boeddha zijn plekje bij ons zou willen opgeven voor een leven in de wildernis.

Over Stefanie

Stefanie (46) adopteerde de kinderen van haar vriend. Negen jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie