Schoenmaatjes
23 oktober 2015
Stefanie en Adriana vullen een schoenendoos met spulletjes. ‘Voor de arme kinderen.’ zegt Adriana. Zonder moeite gaat ook haar Hello Kitty knuffel mee is de schoenendoos.
Stefanie en Adriana vullen een schoenendoos met spulletjes. ‘Voor de arme kinderen.’ zegt Adriana. Zonder moeite gaat ook haar Hello Kitty knuffel mee is de schoenendoos.
Ik bekijk het promotiefilmpje van Edukans Schoenmaatjes. Kinderen uit een ontwikkelingsland springen en juichen, omdat ze van hun ‘schoenmaatje’ een schoenendoos vol schoolspullen, speelgoed en toiletartikelen hebben gekregen. Geweldig! Hier gaan we aan meedoen!
‘Voor de arme kinderen’, zegt Adriana. Ze houdt een knuffeltje van Hello Kitty en een stuiterbal omhoog.
Ik glimlach naar mijn dochtertje. Een jaar geleden kon ze dit nog niet. Ik heb haar nooit gedwongen om te delen en haar gevoel voor haar eigendommen altijd gerespecteerd, waardoor ze nu puur vanuit zichzelf kan delen.
Faith heeft een schoenendoos voor Adriana en doet er zelf leuke armbandjes in.
Bij de Action kopen we de basisinhoud: schriften, pennen, potloden, zeep, tandpasta en een tandenborstel. We kopen ook: knutselspullen, een spiegeltje, een kettinkje en ballonnen. Adriana zoekt ijverig mee, maar vindt het toch even moeilijk als ik een zak met acht mini kleurboekjes in het mandje stop.
‘Mag ik die ook?’ vraag ze.
‘Ieder de helft.’ zeg ik.
Ik zie het als een symbolisch gebaar om Adriana en het meisje uit een ontwikkelingsland een cadeautje te laten delen, gewoon, omdat zij twee gelijken zijn.
Adriana versiert de doos en doet de cadeautjes erin. Ze voegt ook kastanjes toe. Wat een leuk idee om een kind uit Ghana, Oeganda of Irak te laten zien dat we hier in de herfst kastanjes verzamelen, maar wellicht wordt er gedacht dat ze eetbaar zijn, dan mag het er niet in. Ook kunnen kastanjes gaan schimmelen. Met pijn in mijn hart haal ik ze uit de doos.
In simpel Engels schrijf ik een briefje:
‘My name is Adriana. I am four years old…’
‘Wat zullen we nog meer aan jouw maatje vertellen? ’
Adriana’s doos is bestemd voor een meisje van tussen de vijf en negen jaar oud. We beginnen bijna van het kind te houden. Haha! Stefanie, de wereldverbeteraar! Je kunt niet eens de problemen van je eigen, volwassen kinderen oplossen. En jij denkt van een onbekend meisje te houden?
Spontaniteit maakt plaats voor angst en schuldgevoelens, veroorzaakt door het deel in mij dat zo graag een goed mens en vooral een perfecte moeder wil zijn.
Ik ga er te krampachtig mee om. Er bestaat, ondanks alles, zoveel goeds om van te genieten. Ook binnenshuis, tussen mij en mijn volwassen kinderen. Ik hoef het alleen maar te zien. Ik probeer de angst voor imperfectie los te laten en breng de prachtige doos naar een inleverpunt voor Edukans Schoenmaatjes.
