Iskamella wil de wereld veroveren met haar curves: ‘Ik ben nooit onzeker geweest’

9 maart 2021

Haar missie? Iedere vrouw te laten zien dat ze er mag zijn. Moeder en Plussize-supermodel Iskamella (29) is vastbesloten om de wereld te veroveren met haar curves.

Iskamella: “Mijn moeder was mijn allergrootste supporter. Aan het begin van mijn modellencarrière vond ik het allemaal ontzettend spannend. Ik was onervaren en had géén idee hoe het er in de modellenwereld aan toe zou gaan. Soms vloog de onzekerheid mij ineens aan. Dan was het mijn moeder die mij een schop onder mijn kont gaf: ‘Kom op Iskamella, je kunt het. Vertrouw op jezelf’, zei ze. Mijn moeder was zó trots. Als ze een foto van mij tegenkwam, op straat of online, stuurde ze me meteen een screenshot. We fantaseerden samen maar wát vaak over de toekomst. Vol enthousiasme vertelde ik haar over de Hunkemöller-show. Het was mijn grote droom om daar als plussize-model ooit aan mee te doen. Mijn moeder was ervan overtuigd dat het mij zou lukken.”

Onverwachte modellencarrière

“Als je mij tien jaar geleden had verteld dat ik nu mijn geld zou verdienen als topmodel, had ik je waarschijnlijk niet geloofd. Als kind was ik stevig, droeg ik een bril en had ik een beugel. Niet bepaald het type topmodel. Bovendien raakte ik rond mijn negentiende zwanger van mijn dochtertje waardoor een modellencarrière hélemaal niet iets was waar ik over nadacht. Het was mijn buurvrouw die op een dag spontaan naar mij toekwam toen ik het vuilnis buitenzette: ‘Iskamella, je moet echt iets met je looks gaan doen. Je kunt zó topmodel worden’, zei ze. Ik vond het een enorm compliment, maar tegelijkertijd moest ik er een beetje om lachen. Ik zag mezelf totaal niet als model. Eigenlijk gebeurde dat pas toen ik diezelfde zomer tijdens mijn vakantie in Spanje meerdere malen werd aangesproken met de vraag of ik model was. Toen dacht ik: misschien moet ik er toch iets mee doen. Ik schreef mij zonder enige verwachting in bij de The Model Convention, een evenement waar je gescout kunt worden door modellenbureaus van over de hele wereld. Dat ik geen size zero had, was niet iets waar ik mij zorgen over maakte. Ik zat goed in mijn vel, was blij met wie ik was. Dát is ook hoe ik die catwalk op ben gestapt. Tot mijn grote verbazing werd ik direct benaderd door een aantal modellenbureaus. Maar mijn echte doorbraak kwam pas toen ik meedeed aan het televisieprogramma Curvy Supermodels. Dat vond ik best een ding. Ik zat in een huis met allemaal meiden van rond de zestien terwijl ik al 25 was en inmiddels alleenstaande moeder van een dochter van zes: toen ze vijf was liep mijn relatie met haar vader stuk. Tóch was dat uiteindelijk de mooiste tijd van mijn leven. Ik heb veel lieve mensen leren kennen met wie ik nog steeds contact heb. En ik heb er mijn carrière aan te danken. Na mijn deelname stroomden de boekingen binnen uit zowel binnen- als buitenland.”

Geen behoefte om af te vallen

“Onzeker ben ik nooit geweest. Pas nog bladerde ik door mijn fotoalbum en stuitte ik op een foto van mezelf. Ik denk dat ik een jaar of twaalf was en ruim tachtig kilo woog. Best stevig, maar toch straalde ik van oor tot oor. Ik was een blij en gelukkig kind. Zat goed in mijn vel en werd nooit gepest. Zelfs toen ik een bril droeg en een beugel had heb ik mij nooit minder gevoeld dan de andere kinderen in mijn klas. Er is vast weleens iemand geweest die mij dik heeft genoemd, maar dat heeft nooit echt indruk gemaakt. Ik denk dat dit ook te maken heeft met mijn opvoeding. Mijn moeder had ook een maatje meer, maar droeg haar outfits à la Beyonce altijd met zelfvertrouwen. Er zijn wel periodes geweest dat ze besloot wat af te vallen vanwege haar gezondheid, maar of ze nou twintig kilo zwaarder of lichter was: ze was áltijd zelfverzekerd. Dat heeft ze mij en mijn zus ook meegegeven. Dat je blij mag zijn met wie je bent en hoe je eruit ziet. Ik heb ook nooit de behoefte gehad om af te vallen. Ik zorg goed voor mezelf en sport zo’n drie tot vier keer in de week om fit te blijven, maar afvallen vind ik nergens voor nodig. Maatje 36 zou ik niet eens wíllen. Dat past helemaal niet bij de bouw van mijn lichaam. Ik denk omdat ik mezelf van jongs af aan al zo heb geaccepteerd, dat ik in mijn modellencarrière ook nooit onzeker ben geweest. Waarover ik wel onzeker ben geweest is mijn rol als moeder. Toen ik net doorbrak als model, kreeg ik vaak de vraag: maar hoe ga je dat doen met je kind? Het voelde een beetje alsof ik in een hoek werd gedrukt. Alsof je als moeder geen model kunt worden. Dat vond ik confronterend. Júist omdat ik van het vak was gaan houden en niets liever wilde dan er mijn beroep van maken.”

Enorm onverwacht verlies

“Het was mijn moeder die mij een hart onder de riem stak en maar bleef zeggen dat alles mogelijk was. Ze liet mij inzien dat er genoeg modellen zijn die eerst een carrière opbouwen, vervolgens zwanger raken en dan opnieuw over de catwalk lopen. Ik deed het andersom. Op de dagen waarop ik was geboekt, verbleef mijn dochtertje bij mijn moeder. Die twee waren stapelgek op elkaar. Vaak gingen ze samen een frietje halen of struinen over de markt. Ze waren onafscheidelijk. Het was dan ook een grote klap toen mijn moeder vorig jaar december zeer plotseling overleed tijdens een vakantie in Suriname. Ze was op bezoek bij haar familie en werd met acute buikpijn opgenomen in het ziekenhuis. Er bleek een knoop in haar darm te zitten en haar bloeddruk was ontzettend laag. Binnen een paar uur ging ze zó hard achteruit dat ze haar in coma hebben gebracht. En daar is ze nooit meer uitgekomen. Het moment waarop ik hoorde dat mijn moeder was overleden, voelt als de dag van gisteren. Ik kon het gewoon niet geloven. Ik had mijn moeder kerngezond op het vliegtuig gezet en ineens was ze er niet meer. Het was niet te bevatten. Voor mij niet, en ook voor mijn dochtertje niet. We waren zo close. Nu, ruim een jaar later, besef ik het soms nog steeds niet. Onlangs kreeg ik een grote opdracht. Dan wil ik het liefst meteen mijn moeder bellen, maar dan realiseer ik me dat dat niet meer gaat. Het gemis is enorm, maar ik weet dat mijn moeder over ons waakt. Dat ze súpertrots is op alles wat ik doe.”

Niet alleen glitter en glamour

“Door het overlijden van mijn moeder voel ik nog meer kracht om álles uit mijn carrière te halen. Juíst omdat ze altijd als een blok achter mij heeft gestaan. Ik wil mezelf op de kaart zetten als model, maar ook een boodschap overbrengen. Ik ben heel trots op wat ik heb bereikt, maar er zijn ook echt weleens momenten waarop ik er doorheen zit. Dat het zwaar is om mijn leven als model te combineren met mijn leven als alleenstaande moeder. Het is echt niet alleen maar glitter en glamour. Júist dat wil ik ook aan de buitenwereld laten zien. Ik ben mij er erg van bewust dat alle perfecte plaatjes, die ik dagelijks voorbij zie komen op social media, niet overeenkomen met de realiteit. Maar er zijn genoeg jonge meisjes die zich hier niet bewust van zijn. Die zich meten aan deze zogenaamde voorbeelden. Ik snap dat helemaal. Zelf heb ik dat ook héél eventjes gehad toen ik net mijn intrede deed in de modellenwereld. Ik wilde mijn borsten laten vergroten omdat ik ze niet vol genoeg vond, maar al vrij snel dacht ik: waarom in hemelsnaam? Het slaat nergens op. Het ene model heeft ronde billen, de ander stevige kuiten en weer een ander volle heupen. Iedereen heeft z’n curves op z’n eigen manier en is perfect op zijn of haar manier. Ik ben ervan overtuigd dat body positivity komt van binnenuit. Dat het begint met onvoorwaardelijk van jezelf houden. Het is mijn missie om iedereen dát te laten voelen. Dat je helemaal goed bent zoals jij bent! Ik ben heel blij dat daar tegenwoordig steeds meer ruimte voor is. Dat vrouwen zichzelf durven zijn, dat we online en in de media échte vrouwen zien online. Danielle van Grondelle, succesvol plussize-model en een voorbeeld voor mij, zei niet lang geleden dat we vrouwen niet moeten zien als individuen, maar als één geheel. Een geheel waar geen concurrentie is, maar iedereen zichzelf kan zijn. Dat vond ik zo treffend.”

In string de catwalk op

“Zoals mijn moeder mijn zus en mij van jongs af aan heeft laten voelen dat we er mogen zijn, zo doe ik dat nu mijn inmiddels tienjarige dochter. We zijn heel open en bespreken alles samen. Ik zit zelf goed in mijn vel zit, hoop dat ik dat ook op haar kan overbrengen. Ik heb het gevoel dat het al de goede kant op gaat. Onlangs had ik een 10-minutengesprek op school. Haar juf zei tegen mij: ‘Hoe doe je dat toch? Jij hebt zo’n gelukkig kind!’ Een mooier compliment kun je mij niet geven. Ik hoop dat mijn dochter gelukkig blijft en dat ik haar kan laten zien dat je alles kunt bereiken waar je van droomt. Ik heb zelf ook nog genoeg dromen. Het lijkt mij fantastisch om mijn carrière voort te zetten in Amerika. Geboekt worden in New York, Miami en Los Angeles. Als het wat rustiger wordt rondom het coronavirus wil ik daar graag werk van maken. Al ben ik nu nog volop aan het nagenieten van de show van Hunkemöller waar ik als een van de plussize-modellen aan mee mocht doen. Een dream come true! Voorheen liepen er amper curvy modellen mee in dit soort grote shows, maar tegenwoordig wordt erop gelet dat alle vrouwen vertegenwoordigd zijn. Iedereen moet zich kunnen herkennen. Dat vind ik echt fantastisch. Voor alle vrouwen met een maatje meer, maar ook voor de volgende generatie zodat ze zien dat er vrouwen bestaan in alle soorten en maten. Voor mij was de show echt een kippenvelmoment. Dát was waar ik al die jaren al naar uit had gekeken. Ik weet nog dat ik daar achter de schermen stond tussen allemaal afgetrainde meiden voor een rek met de mooiste lingerie. Heel even heb ik getwijfeld tussen een slip of een sexy string, maar uiteindelijk heb ik tóch die sexy string aangetrokken. Ik voelde me goed, zó zelfverzekerd. Vlak voordat ik de catwalk opging, stonden de tranen in mijn ogen. Het voelde heel bijzonder dat ik daar als plussize-supermodel, trotse moeder van een dochter hélemaal als mezelf over die catwalk mocht lopen. Mijn moeder wist dat het mijn grote droom was. Natuurlijk had ik het liefst gehad dat ze erbij was geweest. Maar ik voelde aan alles dat ze daar van boven op de eerste rij heeft meegekeken.”

Lees ook: Linda is 47 en nog steeds onzeker: ‘Vreselijk als mensen me onaardig vinden’