Placeholder

De zus van Diana werd vermoord

In mei 2016 schrikt heel Nederland op wanneer krantenbezorgster Anita (51) tijdens haar ronde door Rotterdam-Delfshaven wordt neergestoken. De dader is veroordeeld tot tien jaar gevangenisstraf en tbs. Haar zus Diana praat er nu voor het eerst over. “Ik ben zo blij dat onze ouders dit niet meer hoeven mee te maken.

In mei 2016 schrikt heel Nederland op wanneer krantenbezorgster Anita (51) tijdens haar ronde door Rotterdam-Delfshaven wordt neergestoken. De dader is veroordeeld tot tien jaar gevangenisstraf en tbs. Haar zus Diana praat er nu voor het eerst over. “Ik ben zo blij dat onze ouders dit niet meer hoeven mee te maken.

Diana: “Het was vrijdag de dertiende. Anita postte de avond ervoor op Facebook nog iets over hoe je deze ongeluksdag moest door- komen. Hoe wrang, blijkt achteraf… Even na zeven uur werd ik gebeld door haar oudste zoon. Hij vertelde dat Anita was neergestoken en in coma lag. Ik ben direct naar het zieken- huis gegaan, waar haar twee zonen van 19 en 24 jaar al zaten te wachten. Totaal verslagen. De dader had haar zo hard gestoken dat het mes was afgebroken. De arts zei vrijwel direct dat haar situatie uitzichtloos was, maar dat kon ik toen nog niet geloven. Het was te onwerkelijk. Ik hoopte vooral dat ze bij zou komen en ons kon vertellen wat er was gebeurd. 

Ik hield haar hand vast
Even leek het erop dat er nog hersenactiviteit was bij Anita, maar een MRI en later ook een EEG wezen uit dat dit niet zo was. Haar kinderen mochten de knoop doorhakken: gaan we door met beademen of trekken we de stekker eruit? Dat was een onmogelijke keuze. ‘Dan vermoord ik mijn moeder’, zei de oudste. Een week nadat Diana op straat werd neergestoken, heeft de arts, nadat duidelijk was dat ze niks meer voor haar konden doen, met onze toestemming de apparatuur toch afgesloten. Anita deed haar mond nog even open en ze leek te glimlachen. Zeven minuten later overleed ze. Ik hield haar hand vast.” 

Geen lieverdjes
Anita en Diana groeiden samen op als de jongste twee in een gezin van vijf kinderen. “Anita en ik scheelden nét iets  meer dan een jaar en trokken onze hele jeugd samen op. We waren twee handen op één buik. We deelden een slaapkamer, hadden dezelfde vrienden en als kind speelden we elke dag samen op straat. Dan haalden we de gekste dingen uit. Lieverdjes waren we niet. Ik weet nog dat er een keer proefmonsters van KitKat werden bezorgd in onze wijk. Wij hadden van die lange dunne armen en hebben in de hele buurt al die chocola uit de brievenbussen gejat. Uiteindelijk kwamen we altijd voor elkaar op. Ik meestal voor haar, want Anita was als kind een bangerik. 

Stapje terug
In afwachting van het hoger beroep probeert Diana de zaak te laten rusten. “Maar eigenlijk kan dat niet voordat ik weet wat er is gebeurd met mijn zus. Ik hoop dat de dader een keer gaat praten. Laatst droomde ik weer over Anita. Ze kwam een trap af die was bezaaid met bloemen. Ze bedankte me voor alles wat ik had gedaan en zei dat het goed was zo. We hielden elkaar vast en ze gaf me een zoen. Het voelde heel echt. Misschien heeft ze gelijk en moet ik een stapje terug doen nu de dader vastzit. Maar echt laten rusten kan ik het waarschijnlijk nooit.” 

Lees het hele verhaal in Vriendin 38