Lange dames

1 augustus 2014

Adriana kan soms erg aanhankelijk zijn, maar ze is vooral erg groot en zelfstandig.

Adriana kan soms erg aanhankelijk zijn, maar ze is vooral erg groot en zelfstandig.

‘Wij willen graag zwemmen’ zeg ik vrolijk als ik met Adriana bij de balie van het zwembad sta.
‘Hoe oud is zij?’ Een jonge baliemedewerkster kijkt argwanend van Adriana naar mij.
‘Ze is drie en wordt nog lang geen vier. Deze vraag krijg ik vast nog heel vaak,’ antwoord ik.
De medewerkster begint te lachen. Ik hoef niet met bewijzen aan te komen. Adriana staat trouwens geregistreerd vanwege het Ouder & Kind zwemmen. Dat is op zaterdagochtend en dan is deze baliemedewerkster er nooit.
Adriana is een lange meid. Bij het consultatiebureau komt haar lengte boven het gemiddelde uit. Haar zussen zijn ook groot. De meiden hebben hun lengte van Dirk. Alleen onze enige zoon is niet lang. Echt klein is hij niet, maar vergeleken met zijn zussen wel. ‘Mijn jongetje.’ Ik plaag hem soms een beetje.

Adriana is een voorlijk meisje. Dat zegt natuurlijk elke moeder over haar kind, maar de badjuffrouw bij het Ouder & Kind zwemmen bevestigde het. Zij vindt dat Adriana zich al goed redt in het water. ‘Ik kan zien dat zij meer uitdaging nodig heeft,’ zei ze.
Adriana gaat dan ook als een speer vooruit. Ik zie het zelf ook. Waar sommige moeders handjes vasthouden bij het springen en hun kindjes naar de drijfmat begeleiden, sta ik er voor spek en bonen bij. ‘Niet vasthouden!’ roept Adriana vaak.
Bij het Ouder & Kind zwemmen hoeven de bandjes niet altijd om, maar met vrij zwemmen moeten kinderen zonder diploma wel bandjes dragen. De zwembandjes irriteren Adriana. Geregeld moet ik ze opnieuw om haar armpjes schuiven. Gelukkig drukt het bandjesprobleem de pret niet. Adriana en ik hebben veel plezier en weer zie ik haar vaardigheden.
‘Als ze zo groot is en zich zo goed redt, valt het misschien niet op als ik haar zwembandjes af laat,’ denk ik stiekem, wanneer Adriana weer klaagt over de bandjes. ‘Ik houd haar veiligheid heus wel goed in de gaten’. Maar ik laat ze toch braaf om haar armpjes zitten.

Thuis gaat Adriana tegen mij aan liggen en zegt dat ze mij lief vindt.
‘Didden’, zegt ze een beetje vermoeid. Ik geef haar de borst. Wie denkt dat kinderen van langvoeders afhankelijk gehouden worden heeft het mis. Mijn dochter is super zelfredzaam voor haar leeftijd en houdt zeker niet de hele dag mijn hand vast. Adriana is een zelfstandig, groot meisje, maar gelukkig kan ze ook heerlijk aanhankelijk zijn.