Zeg eens eerlijk: hoe groen is jouw huishouden?
29 augustus 2018
Om lief te zijn voor de aarde leven sommige mensen zo duurzaam mogelijk. Ze scheiden afval, doen hun auto weg en zoeken pareltjes in tweedehandswinkels. Anderen kopen toch liever dat mooie jurkje nieuw. Zes vrouwen over hun groene keuzes. Laat je inspireren.
Om lief te zijn voor de aarde leven sommige mensen zo duurzaam mogelijk. Ze scheiden afval, doen hun auto weg en zoeken pareltjes in tweedehandswinkels. Anderen kopen toch liever dat mooie jurkje nieuw. Zes vrouwen over hun groene keuzes. Laat je inspireren.
Emily-Jane Townley (38) heeft drie kinderen: Sam (10), Isabel (8) en Oliver (5). In de zomer van 2013 stapte ze over naar een compleet andere levensstijl: leven zonder afval. Ze schreef er een boek over, geeft lezingen en verkoopt via haar eigen webshop spullen die je nodig hebt om zo’n groen huishouden te voeren.
“Ik had al jaren een afvalfrustratie, zeker toen de kinderen kwamen. Moedeloos werd ik van al die luiers die ik weggooide. Sowieso viel het me op hoeveel afval we hadden. En hoewel ik mijn uiterste best deed om groen te leven, de verwarming lager zette, de auto zo min mogelijk gebruikte en alles tweedehands kocht, werd mijn kliko toch steeds voller. Op de BBC hoorde ik op een dag Bea Johnson, de koningin van de afvalvermindering, vertellen hoe zij in een heel jaar maar één liter afval produceerde. Bea was geen geitenwollensokkentype, geen boomknuffelaar, gewoon een leuke vlotte, geëmancipeerde vrouw. Dat wil ik ook, dacht ik.
Sindsdien doe ik wat Bea doet. Ik ga met katoenen en canvaszakjes of met potten naar winkels en naar de markt om daar de spullen in te doen die ik koop. Dat scheelt al enorm veel plastic. Bovendien voel ik me veel gezonder sinds ik dit doe. In de meeste verpakte spullen zit toch te veel zout, te veel suiker, te veel vet. Het is niet zo dat ik nu alleen maar op wortels zit te bijten, hoor. Zeker niet. Ik houd ook van chocola, dus ik zondig echt weleens. Ik wil wel een leuk leven leiden, want als je alleen maar afziet, is de lol er snel vanaf. En dan heeft wat je doet geen effect meer, en stop je ermee. Tegenwoordig maak ik ook zelf deo en gebruik ik alternatieve schoonmaakmiddelen als citroenzuur, baking soda en af en toe zeep.
Ik weet dat ik de wereld niet in mijn eentje kan redden, maar ik geloof in het domino-effect. In goed voorbeeld doet volgen. Ik blog en geef lezingen over mijn groene huishouden en hoop dat ik anderen inspireer hetzelfde te doen. Want niemand wil later toch hoeven zeggen: de wereld is kapot en daar heb ik aan meegedaan.”
‘Zo’n beslissing is niet alleen goed voor het milieu, maar ook voor onze portemonnee’
Cilla (46), getrouwd met Paul (49) en moeder van Basten (14) en Biecke (8), is niet constant bezig met het milieu. Maar als het even kan, kiest ze voor groen.
“Ik weet dat ik lang niet alles volgens het ‘groene’ huishoudboekje doe, maar ik doe mijn best. Dat betekent bijvoorbeeld dat ik geen wasverzachter gebruik omdat dit slecht voor het milieu schijnt te zijn. Bovendien doseer ik altijd heel netjes de hoeveelheid wasmiddel in de machine. Dat heb ik vroeger thuis al geleerd, vandaar. Ik scheid afval, gebruik geen bleek en chloor en als het even kan recyclen we spullen. Basten, onze oudste, sliep tot voor kort in een hoogslaper, maar hij wilde eigenlijk een normaal bed. In plaats van meteen een nieuw bed te kopen, hebben we de poten van de hoogslaper afgezaagd. Zo’n beslissing is niet alleen goed voor het milieu, maar ook voor onze portemonnee.
Als ik eerlijk ben, vind ik het af en toe best lastig te beoordelen wat nu goed en wat nu slecht is voor het milieu. Op mijn vorige werk gebruikten we porseleinen mokken in plaats van papieren bekers om koffie in te tappen. Later stapten we toch weer over op diezelfde papieren bekers omdat de vaatwasser vervuilender dan de bekers bleek te zijn. Onderzoeken spreken elkaar tegen; het één zegt dit, het ander dat. Alleen al om die reden doe ik dingen naar eigen inzicht en gebruik ik mijn gezonde verstand. Ik probeer onnodige verspilling tegen te gaan en we eten twee dagen in de week geen vlees. Verder mijd ik – vaak maar tijdelijk – een winkelketen als die vanwege milieuvervuiling negatief in het nieuws is. Dus heel strikt ben ik er ook weer niet in. Dat shoppen is waarschijnlijk mijn grootste makke. Al heb ik genoeg tassen, genoeg schoenen, genoeg kleren… het is altijd weer leuk om iets nieuws te kopen.”
Lees de andere verhalen in Vriendin 35.
