Volkstuinblog: mijn eigen kweekkastje

18 november 2016

Ze komt uit een tuindersfamilie, maar dacht dat ze zelf geen groene vingers had.Tot ze een volkstuintje nam. Ontwerpster, styliste en volkstuinblogster Marieke de Geus: “Als ik hier ben, heb ik meteen een vakantiegevoel.” Marieke blogt over haar volkstuin, lees je mee?

Ze komt uit een tuindersfamilie, maar dacht dat ze zelf geen groene vingers had.Tot ze een volkstuintje nam. Ontwerpster, styliste en volkstuinblogster Marieke de Geus: “Als ik hier ben, heb ik meteen een vakantiegevoel.” Marieke blogt over haar volkstuin, lees je mee?

Elke keer wanneer ik een klein kweekkasje bij anderen in de tuin zag staan, vol blozende tomaatjes en fris groene komkommertjes dacht ik: dat wil ik ook! Maar ik heb er geen plek voor… kwam er gelijk weer achteraan.

Mijn tuin staat vol en zeker in de zomer is het één groene oase. Maar als je beter kijkt naar de beplanting, tja, die hoek met Daglelies, die al in de tuin stonden, is wel erg groot geworden en vind ik ze nou zó mooi?

Wist je dat… je Marieke ook kunt volgen op Facebook? Bekijk hier haar pagina. 

Eerst even meten
Ik ging weer eens opnieuw en kritisch kijken en stapte met een meetlat de tuin in. Of beter gezegd, ik had vier latten op maat gezaagd van een klein kweekkasje, namelijk 190 x 190 cm.

Plek creëren
Nou, dacht ik, wanneer ik de Daglelies (Hemerocallis) en Schildblad (Darmera peltata) er gewoon uitspit en een nieuw plekje voor ze zoek. Dan moet het toch net kunnen! Soms moet je gewoon even durf tonen en drastische maatregelingen nemen, anders gebeurt er nooit wat. Helaas voor de Zonnebloemen, die sneuvelden ook en kregen een nieuw plekje op de tuintafel als vogelvoer.

Tegels plaatsen
En toen volgde het zware rot klusje: de grond vlak maken en tegels leggen. Niet mijn favoriete bezigheid, sjouwen met zware tegels en de boel waterpas krijgen. Gelukkig hoefde ik voor de tegels niet ver op pad, her en der lagen ze verspreid, ongebruikt en verscholen in mijn tuin. Na wat vloeken en zweten lag het uiteindelijk toch redelijk waterpas!

Een grote puzzel
Het kasje heb ik tweedehands op de kop getikt want ik vind het zonde om (te-) veel geld uit te geven aan spullen in mijn volkstuin. En hergebruiken geeft me ook altijd wel een goed gevoel.

Tja, daar lag het dan, een stapel losse onderdelen als een grote-mensen-puzzel. Gelukkig was ik zo slim geweest om tijdens het demonteren wat foto’s te maken, anders was ik er nooit meer uitgekomen. De vier losse zijdes kreeg ik zelf weer redelijk goed in elkaar. Af ten toe kwam Menno, goede vriend en buurman, even langs om me te helpen. Met het plaatsen wilde hij gelukkig ook helpen, want zo’n klusje red je echt niet alleen.

Bouwcommissie
En daar staat ie dan te pronken, het frame althans. Het glas moet ik nog plaatsen. Ik ben erg tevreden over de plek. In gedachten zie ik het al voor me, dat kleine kasje vol heerlijke aardbeien en zaaigoed dat net ontkiemt. Na nog geen vijf minuten stapt mijn buurman lachend de tuin in. Of ik eigenlijk wel een aanvraag had ingediend bij de bouwcommissie? Eh… wordt vervolgd…

Het vervolg lees je hier. 

Marieke deelt op haar blog Volkstuinverhalen.nl nog veel meer leuke blogs! Nieuwsgierig? Kijk hier. 

Over Marieke 

"Mijn volkstuin in Amsterdam, wanneer ik daarover vertel reageren veel mensen met 'wat leuk!' Maar al snel volgen er veel vragen: “kun je er ook slapen? heb je een moestuin? is er een wachtlijst?" Volkstuinieren is voor mij een ontdekkingstocht. Ik vertel over mijn kleine huisje en grote tuin en ga op pad. Want kijken in andermans tuinen is ook leerzaam (en leuk!). Lees mee en laat je inspireren".