Vriendin 42: Colinda werd na tien jaar toch zwanger
19 oktober 2016
Colinda (39) wilde heel graag moeder worden, maar het lukte maar niet om zwanger te raken.Toch gaf ze niet op en na tien jaar lukte het alsnog. “Ontelbare keren keek ik naar de echo om mezelf ervan te overtuigen dat het echt waar was. Ik was zes weken en twee dagen zwanger!”
Colinda (39) wilde heel graag moeder worden, maar het lukte maar niet om zwanger te raken.Toch gaf ze niet op en na tien jaar lukte het alsnog. “Ontelbare keren keek ik naar de echo om mezelf ervan te overtuigen dat het echt waar was. Ik was zes weken en twee dagen zwanger!”
‘Je mag even de moed verliezen, maar nooit de hoop’
Colinda: “Op mijn 22ste was ik er eigenlijk al klaar voor. Ik was getrouwd met John, we hadden een huis en allebei een baan. Moeder worden was een logische volgende stap. Maar het gebeurde niet. Om me heen werd de ene na de andere vriendin zwanger, behalve ik. Dat deed pijn. Toch ging ik gewoon telkens op kraamvisite. Jaloers was ik niet, want ik wist: dat is niet míjn kind, dat zij in hun armen houden. Het mijne zou hopelijk nog komen. Maar waarom lukte dat niet?
Schildklier
Na een jaar ging ik naar de huisarts en vervolgens naar de gynaecoloog. Mijn schildklier bleek niet goed te werken en ik had geen eisprong. John werd ook onderzocht: bij hem was alles in orde. Ik kreeg medicijnen om een eisprong op te wekken. Maar ik werd niet zwanger. Een kijkoperatie toonde geen afwijkingen: mijn probleem was puur hormonaal. In de jaren die volgden, probeerden we het los te laten. John en ik werkten allebei fulltime. Een druk bestaan, afgewisseld met mooie vakanties. Allemaal hartstikke leuk, maar er knaagde een gemis.
‘Ik vroeg me af of ik een slechte moeder zou zijn, dat ik daarom geen kind kreeg’
Klap in mijn gezicht
“Ik ging terug naar de gynaecoloog van het streekziekenhuis, die opnieuw medicijnen voorschreef om de eisprong op te wekken. Toen dat weer niets deed, verwees hij mij door naar de afdeling fertiliteit van het Universitair Ziekenhuis in Gent. Daar wonen we maar twintig kilometer vandaan en daar was meer kennis aanwezig. Na een echo stelde een gynaecoloog PCOS bij me vast Ik bleek geen goede eicellen aan te maken, alleen lege blaasjes. Het bericht was een klap in mijn gezicht. Dat dit pas na acht jaar werd ontdekt! Gelukkig was er met de juiste behandeling wel iets aan te doen. Allereerst moest ik afvallen. Dat zou de kans op een zwangerschap vergroten. Ik leerde een gezonder eetpatroon aan te houden, met een ontbijt en meer tussendoortjes. Met een stappenteller om maakte ik langere wandelingen met de hond en ik trapte me elke dag in het zweet op de hometrainer. Alles had ik over voor een kind. In twee maanden viel ik vijf kilo af, genoeg om aan een hormoonkuur die de rijping van eicellen bevordert te beginnen.
Lees verder in Vriendin 42.
Duurde het bij jou ook een lange tijd voordat je zwanger werd, al dan niet na een vruchtbaarheidsbehandeling? Mail je verhaal naar post@vriendin.audax.nl of praat mee op ons forum.
