Placeholder

Vriendin 5: Er is gesjoemeld met het donorzaad waaruit Sophie voortkwam

Sophie (38) en haar drielingzus Steph en -broer Bernhard ontdekten op hun 25e dat hun vader niet hun biologische vader is. Afgelopen zomer kwam daar nog een schokkend detail bij: ze hebben ook nog verschillende vaders! “Hoeveel kinderen zullen niet in hetzelfde schuitje zitten?”

Sophie (38) en haar drielingzus Steph en -broer Bernhard ontdekten op hun 25e dat hun vader niet hun biologische vader is. Afgelopen zomer kwam daar nog een schokkend detail bij: ze hebben ook nog verschillende vaders! “Hoeveel kinderen zullen niet in hetzelfde schuitje zitten?”

'Ik heb een andere vader dan mijn drielingbroer en -zus' 

Na acht jaar tevergeefs proberen natuurlijk zwanger te worden, stapten de ouders van Sophie na overleg met de huisarts naar een vruchtbaarheidskliniek. Uit tests bleek dat het zaad van Sophies vader weinig bewegelijk was, waardoor de kans op een spontane zwangerschap heel klein was. Een flinke tegenvaller, maar ze konden wel kiezen voor spermadonatie. 38 jaar geleden werd er nog niet met ivf gewerkt. Met ivf kun je het aantal teruggeplaatste eitjes goed controleren. Sophies moeder kreeg destijds een hoge dosis hormonen toegediend, waardoor er meerdere eitjes vrijkwamen. En die eitjes werden met behulp van inseminatie bevrucht door het donorzaad.

Sophie: “In eerste instantie leek het om vier embryo’s te gaan, later waren het toch ‘maar’ drie kinderen. Ook dat was lastig te bepalen, omdat er nog geen echo’s bestonden. Een enorme schok voor mijn ouders. Mijn moeder wilde dolgraag kinderen, maar drie kinderen tegelijk is natuurlijk ontzettend ingrijpend.”

De drieling kwam gezond ter wereld, maar de drie gingen zoals Sophie het omschrijft ‘een donkere jeugd tegemoet’.
“Ik vind dat het spermadonorschap een schaduw over ons leven heeft geworpen. Onze vader, van wie wij dachten dat hij onze biologische vader was, heeft ons nooit als zijn eigen kinderen beschouwd. Hij toonde geen interesse in ons en leefde zijn eigen leven. Naarmate we ouder werden, werd dat gedrag erger. Hij was er totaal niet voor ons.” 

Steun aan elkaar  
“Drie jaar na onze geboorte raakte mijn moeder plotseling spontaan zwanger. Die kans was door de artsen nooit helemaal uitgesloten en het was een verrassing dat het toch gebeurde. We kregen een broertje, Diether. In die tijd werd mijn moeder depressief. Op ons elfde werd ze opgenomen en kwamen wij doordeweeks in een internaat terecht. Gelukkig hadden we als kinderen steun aan elkaar.” 

Twijfel
Sophie kreeg vanaf haar veertiende het gevoel dat er iets niet klopte. “Ik begon te twijfelen aan de samenstelling van onze familie. De afstandelijkheid die mijn vader naar ons had, had hij bijvoorbeeld minder naar Diether. Daarbij zijn hij en Diether allebei heel sportief, wij totaal niet. Eigenlijk pasten wij niet binnen de rest van de familie. Zo is de familie van mijn vaders kant, vrij materialistisch. Ze houden graag de schone schijn op. Wij voelden ons daar niet in thuis.” 

Lees verder in Vriendin 5