Vriendin 42: Thérèse schreef een boek over haar misbruikverleden en haar werk als zedenrechercheur

14 oktober 2014

‘Ik wilde geen slachtoffer meer zijn’

‘Ik wilde geen slachtoffer meer zijn’

Als je in je jeugd keer op keer misbruikt bent, hoe kan het dan dat je kiest voor een carrière als zedenrechercheur? Bewust of onbewust, haar werk heeft Thérèse (47) wel geholpen om haar verleden te verwerken. “Ik kon nu voor kinderen zijn wat ik mezelf ook zo had gegund: een luisterend oor.”

Thérèse: “Daders van seksueel geweld hebben een neus voor slachtoffers. Ze pikken ze er zo uit, de kwetsbaren. Die zijn veel makkelijker te veroveren en misbruiken dan stabiele kinderen die stevig in hun schoenen staan. En zo worden juist die kinderen herhaaldelijk slachtoffer.

Als je wordt misbruikt, wordt jou iets ontnomen. Het is alsof je ziel gestolen wordt, alsof je een stukje kwijtraakt waar je de rest van je leven naar op zoek blijft. Dat gebeurde mij ook, maar door er een boek over te schrijven, ontdekte ik dat ik het niet kwijt ben. Het zat alleen zo diep verscholen, dat het lang duurde voor ik het weer gevonden had. In mijn boek beschrijf ik het leven van Jo: een zedenrechercheur met als specialisatie kinderverhoren, die zelf in haar jeugd ook is misbruikt. Het verhaal is grotendeels autobiografisch, alleen sommige familiedetails en de beschreven politieonderzoeken heb ik een beetje aangepast. Het is natuurlijk niet toegestaan om politiezaken herkenbaar in een boek te gebruiken.”

Lees het hele verhaal van Thérèse in Vriendin 42 en praat mee op ons forum.