Vriendin 3: Beatrijs (43) werkt als zedenrechercheur
20 januari 2016
Als rechercheur strijdt Beatrijs (43) tegen kinderporno en probeert zij samen met haar collega’s zo veel mogelijk daders achter slot en grendel te zetten. “Slachtoffers uit hun situatie halen, dat is mijn drijfveer.”
Als rechercheur strijdt Beatrijs (43) tegen kinderporno en probeert zij samen met haar collega’s zo veel mogelijk daders achter slot en grendel te zetten. “Slachtoffers uit hun situatie halen, dat is mijn drijfveer.”
Als iemand Beatrijs vraagt wat ze voor werk doet en ze vertelt dat ze zedenrechercheur is, reageren mensen bijna altijd geschokt. Helemáál als ze ook nog vertelt dat ze binnen het team ‘kinderporno en kindersekstoerisme’ werkt. ‘Wat heftig!’ ‘Afschuwelijk!’ ‘Dat je dat kunt…’
Beatrijs snapt het goed, al die geschokte reacties. Kindermisbruik vinden we met z’n allen een van de ergste dingen. Van een zedenrechercheur wordt al snel gedacht dat hij of zij alleen maar naar de akeligste beelden van misbruik moet kijken. Maar een zedenrechercheur doet veel meer, vertelt Beatrijs. Zwaar en afschuwelijk vindt zij haar werk ook niet. Ze doet het juist graag en vindt haar baan heel interessant. Dat is iets wat ze maar lastig krijgt uitgelegd. Voordat Beatrijs zeven jaar geleden zeden- rechercheur werd, werkte ze als politieagent: “Ik werd getipt dat er hier een vacature was. Mijn belangstelling was meteen gewekt. De bestrijding van zedenmisdrijven en kindermishandeling: ik heb het altijd al zeer relevant gevonden. Veel criminaliteit begint bij een onveilige jeugd, het is de bakermat van veel leed en ellende in de wereld.” Even twijfelde Beatrijs of het wel het goede moment was voor deze overstap. “Mijn twee kinderen waren nog heel klein en ik vroeg me af of het werk niet te confronterend zou zijn. Daarom besloot ik eerst een maand mee te draaien. Ik maakte meteen een heftige zaak mee: van een moeder die haar zoontje om het leven had gebracht. Dat was slikken: oké, dit is het dus… Maar ik merkte dat als je een bepaald relativeringsvermogen hebt, je dit werk aankunt. Mij lukt dat.”
Tot op de bodem
Beatrijs schetst in grote lijnen het werk van een zedenrechercheur: “Wat wij – simpel gezegd – doen, is ‘waarheidsvinding’. We kijken: wat is er nou echt gebeurd? Om daar achter te komen, verzamelen we bewijsmiddelen. Een kinderpornozaak begint bijna altijd met een melding of aanwijzing dat iemand kinderporno in zijn bezit zou hebben. De Officier van Justitie beslist dan of er voldoende aanleiding is voor een doorzoeking. Als dat het geval is, gaan we bij de verdachte op huisbezoek en nemen van alles in beslag, waaronder alle computers en smartphones. De beelden die erop staan, worden door Beatrijs en haar collega’s bekeken.
Lees het hele verhaal in Vriendin 3 van deze week.
