Vriendin 1: Barbara nam afscheid van haar kinderwens

5 januari 2016

‘Een kindje was zo welkom geweest’

‘Een kindje was zo welkom geweest’

Na negen miskramen kreeg Barbara (37) hulp van een draagmoeder. Daarna ging ze op zoek naar een eidonor. Niets lukte. Uiteindelijk gaf ze haar kinderwens op. “Na vijf slopende jaren ben ik weer gelukkig.”

Als ik een zwangere vrouw zie, voel ik soms wel een steek van jaloezie. Want ik had het geweldig gevonden om met een dikke buik over straat te lopen. Een leven zonder kind kon ik me gewoon niet voorstellen. ’s Nachts droomde ik dat ik mijn baby in mijn armen hield en overdag fantaseerde ik erover hoe een kindje van Gert-Jan en mij eruit zou zien. Vijf jaar lang hebben we er alles aan gedaan om een kind te krijgen, maar het is niet gelukt. Hoeveel pijn het ook doet, ik heb afscheid moeten nemen van mijn kinderwens. In een Amerikaans ziekenhuis liggen nog twee embryo’s in de vriezer. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen ze te laten vernietigen. Die stap voelt zo definitief. Op dit moment ben ik ervan overtuigd dat we ze niet meer nodig hebben, maar het is fijn dat er ruimte is om me te bedenken. Ook al ben ik nu, na vijf slopende jaren, eindelijk weer onbezorgd gelukkig.
Ik had nooit een sterke kinderwens, totdat ik een relatie kreeg met Gert-Jan. Ik kon me niets mooiers voorstellen dan een kind van ons samen. Na ruim een jaar proberen, was ik zwanger. Ik had er geen rekening mee gehouden dat het ook mis zou kunnen gaan. Toen ik een miskraam kreeg, was dat een enorme klap. Ondertussen waren we druk bezig met de voorbereidingen van onze bruiloft. Ik werd opnieuw zwanger, maar ook deze zwangerschap eindigde helaas in een miskraam. Ondanks dat we heel verdrietig waren, lukte het ons toch om van onze trouwdag te genieten. We hadden er nog steeds vertrouwen in dat we snel ouders zouden worden.”

Draagmoeder
“Tijdens onze huwelijksreis in Amerika werd ik opnieuw zwanger. We hoopten vurig dat het deze keer goed zou gaan, maar twee weken later ging het voor de derde keer mis. In drie jaar tijd ben ik uiteindelijk negen keer zwanger geweest, alle keren kreeg ik een miskraam. Ik ben in Nederland, België en Duitsland onderzocht, maar er is nooit ontdekt waarom ik niet zwanger kan blijven. De boodschap was steeds: blijven proberen, dan komt het vast goed.Na de achtste miskraam besloten we samen met de artsen nog een laatste poging te wagen. Ik kreeg na de positieve zwangerschapstest acupunctuur, osteopathie en een heel scala aan medicijnen, maar ook deze zwangerschap eindigde in een miskraam.

Lees het hele verhaal in Vriendin 1 van deze week of praat mee op het forum.