Tot ziens (deel 1)

12 januari 2015

2015 is het jaar van veranderingen, zowel voor Angelique als voor Vriendin. In deze een na laatste blog blikt ze terug op haar tijd als blogger.

2015 is het jaar van veranderingen, zowel voor Angelique als voor Vriendin. In deze een na laatste blog blikt ze terug op haar tijd als blogger.

We staan nog maar met een kleine teen in het nieuwe jaar en het gonst nu al van de veranderingen. Nieuwe projecten vinden zijn weg, ideeën worden opgedaan en mijn hoofd zit vol met plannen. 2015 staat voor mij nu al voor veranderingen, nee… Vernieuwingen.

Ruim 2,5 jaar geleden reageerde ik op een oproep op Facebook. Het tijdschrift Vriendin zocht voor hun website bloggers die over hun eigen leven wilde vertellen. Wij waren op dat ogenblik net verhuisd en onze dochter van 3,5 vocht tegen kanker. De afweging was snel gemaakt. Ik wilde mijn verhaal al kwijt, ik wilde wat op papier zetten om alles wat we meemaakten te verwerken of in ieder geval voor mijzelf in perspectief te zetten. Dus ik klom in de pen en schreef mijn eerste blog, die ik inzond. Tot mijn grote verbazing werd ik uitgekozen en betrok ik je iedere week in mijn, ons verhaal.

Het proces was simpel en eenmaal ingeleverd las ik niets meer na. Ik schreef met emotie, maar stond mijzelf nooit toe om het echt te voelen. We zaten nu eenmaal in dit schuitje en er was geen weg terug. Er was geen pauze knopje en er was zeker geen ruimte voor enorm lange evaluaties. Ons leven bestond uit hier en nu en snelle beslissingen. We volgden het pad dat door het ziekenhuis werd uitgezet, hadden thuiszorg en worstelden ons door de medische brei en regels waaraan we ons moesten houden, om onze dochter in leven te houden. Onze levens stonden op zijn kop, maar waren tegelijkertijd ook eng gestructureerd.