Stephanie: ‘Mijn zoon krijgt niet de begeleiding die hij nodig heeft’

7 juni 2017

Stephanies zoon Freek (13) is lichamelijk gehandicapt. Na de reguliere basisschool ging hij – met een havoadvies op zak – naar het voortgezet speciaal onderwijs. Maar daar loopt hij steeds meer achterstand op. “Ik vraag me af of Freek eigenlijk wel serieus wordt genomen.”

Stephanies zoon Freek (13) is lichamelijk gehandicapt. Na de reguliere basisschool
ging hij – met een havoadvies op zak – naar het voortgezet speciaal onderwijs. Maar daar loopt hij steeds meer achterstand op. “Ik vraag me af of Freek eigenlijk wel serieus wordt genomen.”

Dat Freek een heel pienter kind is, daarover waren de leerkrachten van mytylschool De Regenboog in Haarlem het al snel eens. Het deed Stephanie goed dat haar zoon veel vooruitgang boekte en het gaf hoop voor de toekomst. Hoewel Freek lichamelijk zwaar beperkt is en niet kan praten, betekende het dat hij zich op andere vlakken wel verder kon ontwikkelen. Freek heeft sinds zijn geboorte CP, cerebrale parese. “Dat is een mooi woord voor hersen- beschadiging”, vertelt Stephanie (49), moeder van Freek en Guusje (10).

Extra begeleiding
“Freek liep dit hersenletsel op tijdens de bevalling. Er was geen arts aanwezig en hij wilde er niet uit. Levenloos bracht ik hem ter wereld. Hij is twintig minuten gereanimeerd, waarna mij de ergste scenario’s werden voorgeschoteld: van over- lijden tot zwaar meervoudig gehandicapt. Maar een MRI-scan wees uit dat zijn verstandelijk vermogen volledig intact was. De tijd zou leren of dat zo zou blijven. Gelukkig was dat het geval.” De basisschool doorliep Freek dan ook vrij goed. “Hij had wel veel extra begeleiding nodig, omdat hij spastisch is en niet kan lopen en praten." 

Een eigen werkplek 
"Freek communiceert via een iPad. Hij typt wat hij wil zeggen en gebruikt ook gebaren en klanken om dingen duidelijk te maken. Op school werd hij een op een geholpen en hij had een eigen werkplek in de klas. Ze boden hem maatwerk en dingen die vanwege zijn beperking lastig waren, werden aangepast. Zo kreeg hij een beeldscherm om te lezen. Een boek is wegens zijn spasme onhandig voor hem. En omdat het lezen van lange teksten hem veel energie kostte, pikten de leerkrachten de belangrijkste stukken er voor hem uit. Of ze maakten gebruik van een band met gesproken tekst. Op deze manier lukte het Freek toch de lesstof tot zich te nemen.”

Vertrouwen
Alles veranderde toen hij anderhalf jaar geleden naar de middelbare school ging. Freek koos voor een havo in het voortgezet speciaal onderwijs, waar behalve kinderen met een lichamelijke beperking ook kinderen met gedrags- problemen heengaan. 

Opstootjes
Maar met leren ging het minder goed, ontdekte Stephanie al snel. “Freek zat in een onrustige klas waar geregeld akke etjes waren. Vroeger bestond er onderwijs alleen voor lichamelijk gehandicapte kinderen. Door bezuinigingen is dat veranderd. Freek zit nu in een klas met kinderen met gedragsproblemen, zoals autisme en ADHD. Slechts twee andere kinderen hebben ook een zware, lichamelijke beperking. De school was nog maar enkele weken begonnen toen ik werd gebeld dat er problemen waren in de klas. Het had niks met Freek te maken, maar een van zijn klasgenoten was redelijk agressief en gooide met stoelen."  

Lees het hele verhaal in Vriendin 23.