Midlife wokken
20 september 2013
Stefanie mag dan bijna veertig zijn, de jonge blom in haar is nog steeds aanwezig.
Stefanie mag dan bijna veertig zijn, de jonge blom in haar is nog steeds aanwezig.
‘Je ziet er goed uit.’
Ik krijg nog steeds complimentjes van Dirk. Heerlijk, maar de laatste tijd voegt hij eraan toe: ‘voor een vrouw van bijna veertig.’
Moet dat er nou bij?
Gelukkig kan Dirk ook liefdevol zeggen dat ik nog niets veranderd ben.
Toen ik zwanger was van Adriana zei de verloskundige: ‘Je hebt een bloeddruk van een jonge blom! ‘
Ik merk het niet aan mezelf, maar weet dat het echte jonge eraf is.
Vroeger dacht ik dat ik op oudere leeftijd serieuzer genomen zou worden. Inmiddels weet ik dat die gedachte meer te maken heeft met mijn onzekere karakter dan met mijn leeftijd.
Er wordt vaak lacherig over gedaan, maar ik vind het echt niet leuk dat ik zondag veertig word.
Ik wacht nog steeds op de vrouw die ik zou moeten zijn en heb nooit gemerkt dat het meisje vertrokken is.
Het gaat niet zozeer om een rimpeltje of grijze haar. Ik sta vooral stil bij mijn vruchtbaarheid. Vruchtbaarheid is voor mij: de levensbron, ontvankelijkheid, verlangen en toekomst.
De diagnose bij de IVF-kliniek was: ‘onverklaarbare verminderde fertiliteit.’ Dankzij de vruchtbaarheidsbehandeling kreeg ik toch een biologisch kindje.
Soms fantaseer ik nog over een spontane zwangerschap. Het lijkt mij deprimerend om wegens mijn leeftijd definitief onvruchtbaar te zijn.
Mijn moeder kreeg mij toen zij bijna drieënveertig was en mijn cyclus wijst niet op een naderende overgang, maar ik weet dat de vruchtbaarste jaren voorbij zijn.
Maar goed, voor de vier oudste kinderen ben ik een jonge moeder en Adriana zit nog helemaal niet met mijn leeftijd. Mijn gevoel wijst op een ordinaire midlife crisis.
Ik heb wel plezier en leer van mijn kinderen en van het leven. Er zijn nog uitdagingen genoeg. Zo heb ik van de week voor het eerst appelmoes gemaakt.
In de antroposofie is veertig het moment van overwegen: wat wil ik nog met mijn leven? Dit kan ontluiken in creatieve uitspattingen. Het is dus eigenlijk een mooie ontwikkelingsfase.
Als ik jarig ben, neem ik Dirk en de kinderen, inclusief aanhang, mee naar een wokrestaurant.
Mijn veertigste verjaardag is een mooie gelegenheid om iets met het complete gezin te doen.
Ik heb ervoor gespaard en heb er zin in, want dan kan ik mijn leeftijdsdepressie weg eten. Ik denk vooral aan het toetje: een berg ijs met chocolade en heel veel slagroom. Zie je wel, het meisje in mij is nog niet vertrokken.
