Magda en Ingrid: ‘Wij helpen ex-proefdieren aan een mooi pensioen’
25 mei 2017
Magda heeft al meer dan duizend ex-labhonden aan een liefdevol nieuw plekje geholpen. Ingrid is een van die eigenaren. “Een nieuw baasje moet niet alleen genoeg aandacht, maar ook veel liefde en geduld hebben.”
Magda heeft al meer dan duizend ex-labhonden aan een liefdevol nieuw plekje geholpen. Ingrid is een van die eigenaren. “Een nieuw baasje moet niet alleen genoeg aandacht, maar ook veel liefde en geduld hebben.”
Ingrid: 'Steun heb ik nodig, want honden opvangen kan alleen als iedereen in het gezin voor ze wil zorgen'
Angstig en onrustig
Ingrid heeft zich altijd over dieren ontfermd, vertelt ze. “Voor het asiel in Den Helder vang ik al heel lang dieren op en ik was actief bij de Dierenambulance. En op ons erf was het een gezellige beestenboel. We hadden al twee honden: Saartje, die een nieuw huis zocht nadat haar baasje was overleden, en de afgekeurde blindengeleidehond Lana.” Toen een kennis van Ingrid haar namens Stichting hulp en herplaatsing huisdieren vroeg of ze ex-labhondjes kon opvangen, hoefde ze daar dan ook niet lang over na te denken.
Ingrid: “Natuurlijk wilde ik dat. Vreemd genoeg had ik er nog nooit over nagedacht wat er met proefdieren gebeurt na afloop van een experiment, maar ik vind het geweldig dat sommige proefdieren niet worden afgeschreven als hun taak erop zit. Ze verdienen het goed opgevangen te worden. Gelukkig dachten mijn man en kinderen daar net zo over. Die steun heb ik nodig, want honden opvangen kan alleen als iedereen in het gezin voor ze wil zorgen. Op de dagen dat ik aan het werk ben als kleuterjuf, zijn de honden vaak te vinden in ons kantoor aan huis en zorgt mijn man André voor ze. En als een nieuw hondje het ’s nachts moeilijk heeft, gaat het soms zelfs met ons mee naar boven. Dan slaapt het in een bench aan mijn kant van het bed. Een hond kan onrustig zijn, maar als ik mijn vingers tussen de spijlen steek, is dat vaak al voldoende om hem te kalmeren.” Als ex-labhonden bij Ingrid komen, kunnen ze angstig zijn.
Ingrid: “Laboratoriumhonden leven in een kennel. Ze zijn gewend aan hun verzorgers, hebben een mand en speelgoed, maar verder is er niets dat op het leven in een woonhuis lijkt. Ze weten niet hoe ze alle indrukken moeten interpreteren. In principe zien ze in alles gevaar. Je kunt het vergelijken met een dropping in de jungle: als jij voor het eerst door een oerwoud loopt, ben je
ook superalert. Pas als een hond ontspannen is, kan hij nieuwe vaardigheden leren, zoals aan de riem lopen of zindelijk worden. Het is in de eerste plaats belangrijk dat een hond zich veilig voelt en tot rust komt, daarna komt de rest.”
Aan het hart
“Achttien jaar geleden vertelde een onderzoeker me op een verjaardag dat er acht golden labradors in het laboratorium zaten waar hij werkte. Zijn onderzoek was afgerond en de dieren hadden hun plicht gedaan. De honden werden geëuthanaseerd. Een standaardprocedure, vertelde hij. Het ging hem aan het hart, want het waren geweldige beesten. Hij vroeg zich af of de
honden toch konden blijven leven. Ik en de andere medewerkers van de stichting wilden niets liever dan die honden helpen. We gingen aan tafel met mensen van dat laboratorium om te praten over de mogelijkheden proefdieren op te vangen. Ik vond het heel spannend, want ik wist niet wat ik precies kon verwachten. Maar alle spanningen vielen van me af tijdens het gesprek: het bleken betrokken mensen te zijn die het beste wilden voor hun dieren. Na een aantal gesprekken en nadat alles juridisch was geregeld, mocht ik de acht golden-labradors ophalen. Voordat ik ze in mijn busje laadde, werden ze nog losgelaten op het terrein: de medewerkers wilden de honden nog een keer zien rennen.”
Gastgezinnen gezocht
Wil jij net als Ingrid ex-labhonden opvangen zodat ze tot rust kunnen komen voordat ze voorgoed bij hun nieuwe baasje kunnen wonen? Ga naar www.shhh.nl.
Lees het hele verhaal van Magda en Ingrid in Vriendin 21.
