Lezeressen vertellen: ‘Zo begon ik aan mijn nieuwe leven’

15 augustus 2018

Grote veranderingen zijn vaak spannend, maar brengen je veel. Deze lezeressen over hun sprong in het diepe. “Als ik die stap niet had durven zetten, zou ik nu nog steeds ongelukkig zijn.”

Grote veranderingen zijn vaak spannend, maar brengen je veel. Deze lezeressen over hun sprong in het diepe. “Als ik die stap niet had durven zetten, zou ik nu nog steeds ongelukkig zijn.”

‘Dankzij mijn ziekte durfde ik voor mijn droom te gaan’ 

Nicole (46) heeft een relatie met Patrick en is moeder van Noah (15) en Indy (13). Nadat Nicole borstkanker kreeg, besloot ze vol voor haar sieradenlijn te gaan.

Nicole: “Vier jaar geleden voelde ik tijdens het douchen een knobbeltje in mijn borst. ‘Niets om u zorgen over te maken. Waarschijnlijk een ontstoken melkklier,’ zei mijn huisarts terwijl hij een verwijzing uitschreef voor het ziekenhuis. Want voor de zekerheid wilde hij wel dat de plek werd onderzocht. Gelukkig maar. In het ziekenhuis bleek dat ik borstkanker had. Een lang en zwaar proces van een operatie, chemo’s en bestralingen volgde. Nadat de behandelingen achter de rug waren en ik niet meer zo vaak naar het ziekenhuis hoefde, kon ik mijn leven weer oppakken. Maar doorgaan alsof er niets was gebeurd, was onmogelijk.

Niet gelukkig op werk
Door de borstkanker besefte ik dat de tijd die ik heb ontzettend kostbaar is. Ik was aan het denken gezet: leidde ik het leven dat ik wenste? Was ik gelukkig met mijn werk als administratief medewerker? Als ik eerlijk was niet. Ik hou ervan om sieraden te maken. Dat deed ik al voordat ik ziek werd. Tijdens mijn behandeling kreeg ik van een vriendin een armband cadeau met de tekst ‘Never give up’. Die armband gaf me kracht. De behandelingen waren zwaar, maar telkens als ik naar het sieraad keek, werd ik herinnerd aan het feit dat opgeven geen optie was. Na mijn ziekte inspireerde die armband me om sieraden met quotes te maken.

Eigen webshop
Ik begon mijn webshop Happiness4Hands en al snel kreeg ik veel opdrachten binnen. De keus om fulltime voor mijn passie te gaan, was nog best een moeilijke. Wat als ik weer ziek zou worden? Ik had dan geen recht op een uitkering. Hoewel ik nog erg onzeker was over mijn lichaam, verkoos ik mijn geluk boven zekerheid. Ik stopte met mijn werk als administratief medewerker zodat ik me helemaal op mijn sieraden kon storten. Dat heeft me veel opgebracht. Niet zozeer financieel: de rijkdom zit hem vooral in de ontmoetingen en de verhalen van mijn klanten. Laatst vroeg een man me een armband te maken met vijf bedels. Op elke bedel moest ik een woord in het plaatje van de bedel slaan. Uiteindelijk stond er: Wil je met me trouwen?

Het roer om
De laatste tijd maak ik vooral sieraden waarop namen van kinderen staan. Dat vind ik ook bijzonder: dat ik iets maak waardoor mensen degenen van wie ze het meest houden voor altijd bij zich kunnen dragen. Ik ben heel blij dat ik het lef had het roer om te gooien. Ik denk dat ik dat niet had gedaan als ik niet ziek was geworden. De kanker heeft ervoor gezorgd dat ik de dingen beter ben gaan zien. Ik koester mijn familie, vrienden en mijn bijzondere werk.”

‘Hartstikke eng vond ik het om alleenstaand moeder te worden, maar ik ging ervoor’

Tamara (42) werkt als verpleegkundige en is moeder van Lieke (22). Toen ze ongepland zwanger bleek en er alleen voor kwam te staan, besloot ze vol voor haar kind te gaan.

Tamara: “Ik was bezig met mijn opleiding Verpleegkundige en woonde op kamers toen ik zwanger bleek te zijn, nu 23 jaar geleden. Hoewel ik overrompeld was – ik was erg jong en een kind lag niet in de planning –kwam het niet in mijn hoofd op de zwangerschap af te laten breken. Mijn toenmalige vriend Rolf wilde dit wel. Hij was niet klaar voor het vaderschap, zo liet hij me meteen weten. Een aantal weken had ik hoop. Ik hield mezelf voor dat hij tijd nodig had om aan het idee te wennen. Maar hij gedroeg zich steeds onverantwoordelijker. Hij begon meer te drinken en te stappen met zijn vrienden. Als we samen waren, maakten we alleen maar ruzie. En altijd kwam het erop neer dat hij vond dat hij ‘erin geluisd werd’. Maar de zwangerschap afbreken, kon ik echt niet. Ik voelde hoe mijn lichaam veranderde en hoewel alles nog pril was, hield ik van mijn kindje.

Zijn vertrek
Hoewel ik het doodeng vond om zo jong moeder te worden, besloot ik voor mijn kind te gaan. Ik had er geen voorstelling van hoe ik een kind moest grootbrengen, maar ik wist dat het me zou lukken. Ik heb een fijne familie en schatten van ouders. Zij steunden mij in mijn keuze en hielpen me toen mijn toenmalige vriend bij me wegging. Ik vond een huis in het dorp van mijn ouders. Mijn moeder en zus waren bij me toen Lieke werd geboren.

Lieve opa en oma
Ik vond het direct geweldig om moeder te zijn. Natuurlijk was het zwaar als Lieke een lastige nacht had, of als ik moest studeren. Maar dankzij mijn ouders haalde ik mijn diploma. Als ik naar mijn opleiding moest, pasten zij op en dat bleven ze doen toen ik werk vond in het ziekenhuis. Lieke is heel close met haar opa en oma. Opa nam de vaderrol op zich. Lieke leerde van mijn vader fietsen en klussen.

Contact met haar vader
Inmiddels is Lieke volwassen en uitgegroeid tot een lieve, verstandige meid. Sinds een paar jaar heeft ze contact met Rolf. Ze was benieuwd naar haar vader en hij naar haar. Ze spreken best vaak af en kunnen het goed met elkaar vinden. Lieke is verrassend mild voor haar vader. Ze neemt hem niets kwalijk en wil vooral leuke dingen met hem doen. Rolf is achteraf heel blij dat hij door Lieke toch vader is geworden. Hij noemt Lieke het beste wat hem is overkomen. Als ik dat hoor, steekt dat. Er zit nog wel wat oud zeer, merk ik. Toch laat ik het rusten. Ik ben veel te blij dat ik voor Lieke durfde te gaan en dat ze in mijn leven kwam.”

‘Ik verhuisde naar een andere stad en ging in therapie’

Alice (35) heeft een relatie met Bart (39). Twee jaar geleden maakte ze een nieuwe start door haar verloving te verbreken en naar een nieuwe plek te verhuizen.

Alice: “Vijf jaar geleden was ik voor Remco gevallen omdat hij wat in mij zag. Hij vond me leuk en bijzonder en dat streelde mijn ego. Ik was best onzeker door mijn pestverleden en bang om alleen over te blijven. Al mijn vriendinnen hadden een relatie, terwijl ik de ware maar niet tegenkwam. Toen Remco me het hof maakte, leek hij me een goede catch.

Buikpijn
Remco en ik werkten hard en in onze vrije tijd maakten we verre reizen. Toen hij me ten huwelijk vroeg op een prachtig palmenstrand zei ik ja. Ik was zo overrompeld. De volgde dag werd ik wakker met pijn in mijn buik. Ik wist meteen wat de reden was: ik wilde niet met Remco trouwen. Remco was goed voor me, maar niet de liefde van me leven. Het heeft een paar dagen geduurd voordat ik dat tegen hem durfde te zeggen. Eenmaal terug in Nederland heb ik het hem verteld. Het gesprek betekende het einde van onze relatie.

Nieuw leven
Ik had hier erg tegenop gezien. Toen het gesprek achter de rug was, merkte ik vrij snel dat ik zin had om een nieuwe start te maken. Ik verhuisde naar een andere stad, waar ik in therapie ging mijn pestverleden te verwerken. Op de roeiclub werd ik verliefd op Bart. We zijn heel gelukkig samen. Wat ben ik blij dat ik het roer om durfde te gooien. Anders had ik een leven geleid dat ik niet wilde.”

Lees meer verhalen deze week in Vriendin.