Lezeressen vertellen: ‘Wat ik nu toch op mijn werk meemaakte!’

22 maart 2018

Er zijn van die werkdagen die maar niet voorbij lijken te gaan. Maar soms… Deze lezeressen maakten op hun werk iets heel bijzonders mee!  

Er zijn van die werkdagen die maar niet voorbij lijken te gaan. Maar soms… Deze lezeressen maakten op hun werk iets heel bijzonders mee!

Heleen (38) werkt als verkoper binnendienst: “Mijn baas was een echte machoman. Zijn wil was wet, je ging niet snel tegen hem in. Hij was gewoon een bullebak. Op een dag moest ik wat langer doorwerken en alleen hij en ik waren nog op de zaak aanwezig. Hij wist waarschijnlijk niet dat ik er ook nog was, want toen ik hem vlak voor vertrek gedag wilde zeggen, trof ik hem huilend aan.

Hij schrok enorm toen ik mijn hoofd ineens om de hoek van de deur stak. Hij verontschuldigde zich voor zijn tranen. ‘Mijn moeder heeft kanker’, zei hij. Ik vond hem ineens zo aandoenlijk. We hebben het er nog even over gehad. Van die machoman die hij normaal gesproken is, was op dat moment helemaal niets meer over. Het heeft onze band veranderd. Toen zijn moeder overleed, vertelde hij het mij van alle collega’s als eerste. Zijn stoere houding naar mij toe heeft hij compleet laten varen.”

Kelly (44) werkt als ambulancechauffeur: “Ik werkte voor de eerste keer samen met Marleen die net als ik ambulancechauffeur is. Het was lekker weer en in afwachting van een melding zaten we buiten te kletsen. Plotseling schoot Marleens knie op slot. De tranen stonden in haar ogen. ‘Het gaat wel’, zei ze dapper. Maar ze had vreselijk veel pijn. Ik liet aan de meldkamer weten dat we even niet inzetbaar waren. Ik belde onze teammanager en gaf Marleen ondertussen lachgas tegen de pijn.

Precies op dat moment kwam er een oproep binnen. Collega’s kwamen naar buiten lopen en keken vreemd op toen ze ons zagen. Marleen moest er, ondanks de pijn, toch om lachen. Toen mijn teammanager arriveerde, gaven we Marleen snel meer en zwaardere pijnmedicatie. Ze aaide over mijn hand en zei met grote ogen dat ze mij zo lief vond. De medicijnen deden duidelijk hun werk, ze werd er een beetje high van! We hebben later nog veel grappige en bijzondere momenten met elkaar gedeeld, maar dit was wel de meest memorabele. Marleen is overigens twee keer geopereerd aan haar knie, maar uiteindelijk is alles weer goed gekomen.”

 ‘Ze aaide over mijn hand en zei dat ze me zo lief vond’

Annabel (40) was kraamverzorgende: “Ik heb jarenlang in de kraamzorg gewerkt en in die tijd twee keer iets raars meegemaakt. Zo werd ik ooit een keer aan het einde van een werkdag door de kersverse vader naar het station gebracht. Hij had dat zelf aangeboden. We zaten nog maar net naast elkaar in de auto, toen hij met zwoele stem zei: ‘Zo, en nu ben ik aan de beurt…’ Ik wist niet wat ik hoorde en stelde voor dat ik zijn vrouw even zou bellen. Dat leek hem geen goed plan. Ik wist niet hoe snel ik, eenmaal bij het station aangekomen, de auto uit moest komen. Ik heb nog even overwogen haar alsnog in te lichten, maar je wilt onder zo’n jong gezin natuurlijk ook geen bom leggen.

Een ander raar voorval vond plaats op de eerste kraamdag bij een gezin. Ik belde aan, de heer des huizes deed poedelnaakt de deur open. Hij en zijn vrouw waren naturisten, dus hij vond het de normaalste zaak van de wereld. Ik heb hem vriendelijk verzocht toch maar een onderbroek aan te trekken. ‘Dit leidt wel heel erg af’, zei ik voorzichtig. Ze konden er wel om lachen. En ik achteraf ook wel.”

Karin (36) was pr-assistent: “Ik heb ooit bij een heel hip bedrijf gewerkt, waar vlak voor het weekend het dak eraf ging. De vrijdagmiddagborrel liep steevast uit de hand. Dan weer stond de secretaresse dronken met de sales-assistent te zoenen, dan weer zag ik de baas buiten enorm over z’n nek gaan. Het leek wel of vrijwel iedereen dronken was. Zelf drink ik nauwelijks alcohol, ik kan er niet zo goed tegen. Ik observeerde het gebeuren dus volledig nuchter en zag het vol verbazing aan. Na een paar maanden hield ik het er voor gezien. Er werd meer gefeest dan gewerkt daar. Dat was toch niet helemaal wat ik voor ogen had.”

Lees alle verhalen in Vriendin 12.