Lezeressen vertellen: ‘Dit wordt mijn eerste Kerst zonder jou’
12 december 2018
De feestdagen vier je het liefst met de mensen van wie je houdt. Deze lezeressen moeten dit jaar helaas een dierbare missen. “Ik mis hem. Heel erg. Elke feestdag heeft een doffe gloed.”
De feestdagen vier je het liefst met de mensen van wie je houdt. Deze lezeressen moeten dit jaar helaas een dierbare missen. “Ik mis hem. Heel erg. Elke feestdag heeft een doffe gloed.”
‘Ik zal mijn moeder zeker herdenken’
Monique (55): “Wij vierden Kerst bijna altijd met de hele familie. Gezellig met mijn ouders, mijn broer en zus en onze gezinnen rond de tafel. Maar vorig jaar was het anders. Mijn moeder, die 22 jaar kanker heeft gehad, was moegestreden. Ze kon ons niet meer tegelijk verdragen, daarom bezochten we haar om beurten. Ze lag in haar bed in de woonkamer. Ik probeerde het gezellig te maken met lekker eten en liefdevolle gesprekken, maar de sfeer was beladen. Het was duidelijk mijn moeders laatste Kerst.
Begin maart is ze overleden. Ik gun haar dat ze eindelijk van haar zieke lichaam is bevrijd. En ik mis haar natuurlijk. Kerst vieren we dit jaar in kleine kring. Mijn broer en zus gaan op vakantie. Mijn man en ik nemen mijn vader een week mee naar Oostenrijk en op Eerste Kerstdag dineren we samen bij mijn dochter en haar vriend. Daarbij zal ik mijn moeder zeker herdenken. Ik steek een kaarsje voor haar aan en draag een gedicht voor. Al is zij er lijfelijk niet meer, in mijn hart is ze erbij.”
‘Hoe zal het voelen zonder mijn gezin?’
Sylvia (56): “Ik vier dit jaar Kerst met vreemden in plaats van met mijn gezin. Eind december ga ik namelijk voor een reisorganisatie een groepsreis begeleiden in Kenia. Mijn lieve man en onze twee kinderen van 23 en 21 jaar zitten thuis zonder mij.
Met wie ik de Kerstdagen doorbreng, is nog een verrassing. Momenteel staan er zes vrouwen op de lijst en er kunnen nog meer reizigers boeken, ook mannen. Ik ben erg benieuwd hoe het zal zijn voor hen. En hoe zal het voor mij straks voelen als ik met een onbekende groep in Kenia zit? Ik hoop dat we een onvergetelijke, warme Kerst meemaken. Het wordt anders dan anders, maar zeker bijzonder!”
‘Op 2 januari, mijn verjaardag, mogen we hem eindelijk opzoeken’
‘Met mijn zoon de kerstboom opzetten, kan dit jaar niet’
Rienke (40): “Mijn oudste zoon Rikkie van zestien moeten wij dit jaar missen met de feestdagen. Hij is eind november opgenomen in een kliniek en we mogen vijf weken geen contact hebben. Rikkie is geboren als meisje, maar voelt zich een jongen en zit in een verandertraject. Onder andere hierdoor is hij in een flinke depressie terechtgekomen. Ondanks intensieve therapie ging het alleen maar slechter, hij beschadigde zichzelf vaak. Hij is bewust uit zijn vertrouwde omgeving gehaald, mocht ook geen persoonlijke spullen meenemen, alleen twee foto’s. Zijn mobiele telefoon en zijn geliefde knuffel liggen thuis, zodat hij daar niet in kan wegvluchten.
Zijn opname voelt positief voor ons allemaal. Het is jammer dat Rikkie er met de Kerstdagen niet bij is, maar hij doet daar ook leuke dingen, dus ik hoef me niet schuldig te voelen. Het is ook wel fijn om even rust te hebben. Voor iemand met een depressie zijn de feestdagen extra moeilijk. In de kliniek kan Rikkie zijn boosheid of verdriet uiten zonder bang te zijn dat hij de sfeer verpest. Hij wordt er goed opgevangen door professionals, die hem momenteel beter kunnen helpen dan wij als gezin.
Mijn jaarlijkse ritueel om samen met Rikkie de kerstboom op te zetten, slaan we dit jaar over. Er komt helemaal geen kerstboom. In plaats daarvan gaan mijn man en ik en Rikkies broertje allemaal iets schrijven aan hem, wat hij later kan lezen. Ook zijn sint- en kerstcadeautjes sparen we op. Op 2 januari, mijn verjaardag, mogen we hem eindelijk opzoeken. Dan maakt Rikkie een nieuwe start en op 6 februari komt hij naar huis. We kijken er nu al naar uit.”
Dit verhaal komt uit Vriendin 50. Daarin lees je ook de verhalen van vier andere vrouwen.
