Lezeressen vertellen: ‘Dit gesprek stel ik steeds weer uit’
30 maart 2017
Er zijn van die gesprekken die je liever uit de weg gaat. Omdat je je schaamt, een ander geen pijn wilt doen of niet weet hoe. Negen lezeressen vertellen waar zij tegenop zien.
Er zijn van die gesprekken die je liever uit de weg gaat. Omdat je je schaamt, een ander geen pijn wilt doen of niet weet hoe. Negen lezeressen vertellen waar zij tegenop zien.
'Hoe vertel ik hem dat ik onvruchtbaar ben?'
Nancy (29): “Ik weet al jaren dat ik geen kinderen kan krijgen. Toch heb ik dat niet aan mijn vriend verteld. We zijn nu bijna een half jaar samen en eigenlijk had ik niet verwacht dat mijn Tinder-fling met Bart zou uitgroeien tot een serieuze relatie. Misschien dat ik daarom niet van het begin af aan eerlijk ben geweest, of misschien stak ik gewoon mijn kop in het zand. Want hoe breng je zoiets ook ter sprake? En wanneer? Hoe dan ook, binnenkort móét ik het hem wel vertellen. Bart is dol op kinderen en ik ben inmiddels heel dol op hem, dus ik kijk niet echt uit naar dat gesprek.”
'Stoppen met werken is de enige oplossing'
Lonneke (39): “Mijn man heeft een goede baan, werkt zo’n zestig uur per week en is veel op reis. We hebben drie kinderen, een hond, drie katten, een chronisch zieke moeder en ik werk drie dagen per week op een advocatenkantoor. We hebben wel iemand die helpt in het huishouden en ik heb lieve schoonouders die helpen met oppassen, maar ik heb het laatste jaar het gevoel dat ik alleen maar achter alles en iedereen, inclusief mezelf, aanhol. Ik sta vaak gestresst op en ga opgefokt naar bed. Ik wéét wat de oplossing is: stoppen met werken. Maar ik weet niet hoe ik dit met mijn man moet bespreken. Ik ben altijd een onafhankelijk type geweest. Hoe moet ik nu aan hem verkopen dat ik huismoeder wil worden?”
'Ik wil dat hij op zichzelf gaat wonen'
Martine (54): “Mijn dochters van 27 en 31 jaar zijn al jaren het huis uit, maar mijn dertigjarige zoon maakt nog geen aanstalten om te vertrekken en eigenlijk ben ik het wel een beetje zat. Hij heeft een prima baan, maar het lijkt niet in hem op te komen om op zichzelf te gaan wonen. Als mijn man en ik er met hem over proberen te praten, zegt hij: ‘Ik heb het hier hartstikke naar mijn zin, hoor’, en kapt het gesprek af. Het is ook niet dat hij vervelend is ofzo. Hij betaalt boodschappen en draagt bij in de vaste lasten, hij helpt in het huishouden, houdt zijn eigen kamer schoon en is sociaal. Maar ik vind het gewoon genoeg geweest. Ik wil mijn vrijheid terug. Mijn man en ik moeten met hem om tafel om te zeggen dat we het nu echt genoeg vinden geweest, maar ja, dat is ook zo hard…”
Lees nog meer verhalen van lezeressen in Vriendin 13.
