Placeholder

Lezeressen vertellen: de beste keuze van mijn leven

Zeven lezeressen over de beste keuze van hun leven: “Ik heb een belangrijk hoofdstuk afgesloten en kijk uit naar het volgende!”

Ontslag nemen, breken met je familie of je dochter in je eentje opvoeden. Zeven lezeressen over de beste keuze van hun leven: “Ik heb een belangrijk hoofdstuk afgesloten en kijk uit naar het volgende!”

‘Ik nam ontslag en ging terug naar de collegebanken’
Ellen (41): “Toen ik met de zoveelste chocoladereep naar Netflix zat te kijken, dacht ik: is dit nu mijn leven? Ruim twee jaar geleden kreeg ik een burn-out. Ik was prikkelbaar, kon niets hebben, huilde veel en had het gevoel dat ik door een enorme motor werd aangedreven. Vóór mijn burn-out werkte ik jarenlang als basisschooljuf. Ik zag het onderwijs van dichtbij veranderen. Spontaniteit en creativiteit maakten plaats voor prestaties, cijfers en resultaten. Mijn plezier in lesgeven verdween als sneeuw voor de zon. Toen de bedrijfsarts vroeg wanneer ik kwam werken, antwoordde ik: ‘Ik kom helemaal niet meer terug’. Ik kon me geen uitzichtlozere situatie voorstellen.

Achteraf gezien is dat mijn beste beslissing ooit! Vooral omdat ik daarna aan de opleiding Creatief schrijven begon. Ik ben druk bezig met het ontwikkelen van mijn eigen schrijfstijl. Mijn droom is om young adults-boeken te schrijven en dan het liefst met een vleugje fantasy. Tijdens mijn burn-out voelde ik me een enorme loser, maar nu laat ik zien dat ik dapper en daadkrachtig kan zijn. Ik heb een belangrijk hoofdstuk afgesloten en kijk uit naar het volgende!”

‘Ik kon me geen uitzichtlozere situatie voorstellen’

‘Mijn dochter voed ik in mijn eentje op’
Ilse (40): “Ik had geen relatie, maar wel een kinderwens. Toen ik 36 werd, dacht ik: waarom niet? Ik kan wachten totdat mijn prins op het witte paard eindelijk voorbij komt, maar ik kan het lot ook een handje helpen. Zo ging ik naar een spermadonorbank en na de nodige psychologische testen en gesprekken, was het dan eindelijk zover. In het ziekenhuis werd ik geïnsemineerd en ja hoor: raak!

Negen maanden later werd mijn dochter geboren. Ze is het mooiste wat me ooit is overkomen. Natuurlijk is een kind alleen opvoeden soms zwaar. Ik heb geen partner die het soms van me kan overnemen; als ze ’s nachts eens wakker wordt, ben ik degene die eruit moet. Maar verder vind ik het fantastisch om haar te zien opgroeien. We hebben het zo gezellig samen!“

‘Ik koos voor mezelf en brak met mijn familie’
Marleine (28): “Ik groeide op in een streng gelovig gezin. Televisie kijken was een zondig tijdverdrijf, inenten was uit den boze en als vrouw een broek dragen, kon echt niet. De buitenwereld was fout en ik geloofde dat. Totdat ik in de thuiszorg ging werken. Daar leerde ik mensen kennen die niet in God geloofden, maar toch lief, warm en zorgzaam waren.

‘Mijn moeder schreeuwde, mijn vader huilde’

Steeds vaker twijfelde ik aan mijn strenge geloof. Ik was getrouwd op mijn twintigste, had een lieve man, maar van echte liefde was geen sprake. Ik wist dat scheiden van mijn man en het geloof zou betekenen dat mijn familie en vrienden niets meer met mij te maken wilden hebben.

Nachtenlang lag ik te piekeren en toen ik op tennisles ging, werd ik ook nog eens hopeloos verliefd op mijn tennisleraar. Ik kreeg geen hap door mijn keel en hij was minstens zo verliefd op mij. Uiteindelijk was dat de druppel en besloot ik mijn man te vertellen dat ik bij hem wegging. ‘Ik trek het niet meer’, zei ik. ‘Deze wereld past niet bij mij, dus ik wil scheiden’. Mijn ouders schreef ik een brief. Na een paar dagen kwamen mijn ouders bij me langs. Mijn moeder schreeuwde, mijn vader huilde: ze begrepen niets van mijn beslissing.

Toen mijn familie erachter kwam dat ik een nieuwe relatie had, was de wereld te klein. Ze intimideerden mijn vriend door hem op te wachten op straat en stuurden zelfs dreigbrieven. Uiteindelijk hebben ze het contact met mij verbroken. Natuurlijk was ik verdrietig, maar ik maakte de beste beslissing ooit. Ook heb ik nu een fantastische relatie. Ik heb eindelijk het gevoel dat ik leef. Ik betaalde een grote prijs, maar kan soms huilend in de armen van mijn geliefde vallen. Dan huil ik van geluk.”

Meer verhalen lees je nu in Vriendin.