Leonieke baalt van haar ex: ‘Waarom komt hij nog zo vaak bij mijn ouders?’

6 maart 2018

Dat Leonieke (39) een goede band heeft met haar ex Martin (44), de vader van hun zoon, is alleen maar fijn. Maar waarom is hij zo vaak bij haar ouders?

Dat Leonieke (39) een goede band heeft met haar ex Martin (44), de vader van hun zoon, is alleen maar fijn. Maar waarom is hij zo vaak bij haar ouders? “Ik wil ons intensieve contact graag afbouwen. hij niet.”

Leonieke: “Meestal zie ik het al als ik de straat van mijn ouderlijk huis in rijd: de oude, blauwe BMW van mijn ex Martin, die pontificaal op de oprit van mijn ouders staat. Afhankelijk van de situatie rijd ik door of keer ik om. Ben ik met mijn zoon Justin of alleen? Kom ik voor een kop koffie en een kletspraatje of heb ik écht iets nodig? Negen van de tien keer besluit ik weer huiswaarts te gaan. Ook al zijn Martin en ik goed uit elkaar gegaan en spreek ik hem geregeld over onze zoon, ik heb gewoon niet altijd zin in een confrontatie met hem. En ik wil hem zeker niet steeds bij mijn familie zien.”

Al lang iets missen
“Martin en ik waren vijftien jaar samen, waarvan negen jaar getrouwd. Onze zoon Justin is twaalf en woont voor het grootste gedeelte bij mij, maar hij kan zijn vader zien wanneer hij wil. We wonen op fietsafstand van elkaar en hebben een gezinsapp waarin we makkelijk afspraken maken. Alles om het voor Justin zo normaal mogelijk te laten verlopen.

Anderhalf jaar geleden zijn Martin en ik uit elkaar gaan. Met wederzijds goedvinden, zoals dat heet. ‘De koek was op’ vind ik zo’n cliché, maar het dekt wel de lading. Martin en ik hadden elkaar als partners niet veel meer te vertellen. Er was geen ruzie, maar er was ook al twee jaar geen genegenheid meer. De liefde voor onze zoon bond ons, maar we waren alleen nog ouders, geen lovers meer.

Toen ik twee jaar geleden gevoelens kreeg voor een collega, die net als ik getrouwd was, gingen de alarmbellen af. Ik vertelde hem en ook Martin niets over mijn verliefdheid, maar ik besefte wel dat ik al lange tijd iets miste. Ik wilde passie voelen, gezien worden, smoorverliefd zijn. Meer dan die ene kus per dag, die ik alleen nog kreeg als Martin van zijn werk thuiskwam. Ik kon me niet eens meer herinneren wanneer hij me innig had gekust of spontaan had gezegd dat hij van me hield.

Als ik Martin weleens vroeg of hij van me hield, zei hij: ‘Dat weet je toch.’ Daar moest ik het mee doen. Martin is een Stille Wille, hij uit zich amper. Heel anders dan ik: ik ben uitbundig, heb het hart op de tong. Jarenlang werkte het prima tussen ons, ik noemde ons het schoolvoorbeeld van ‘opposites attract’. Maar nu begonnen onze verschillen me
te irriteren. Wilde ik zo wel verder?”

Snel en pijnloos
“Toen ik Martin over mijn is-dit-alles-gevoel en mijn twijfels over onze relatie vertelde, was hij het volkomen met me eens. Ook hij wist niet meer of hij wel gelukkig was in ons huwelijk. We konden best nog jaren zo doorgaan, maar werd het leven daar leuker van? Hij biechtte op al een keer verliefd te zijn geweest op een ander, een vroegere jeugdvriendin. Hij had een paar weken geleden met haar gezoend op een feest, maar was niet verder gegaan, omdat hij mij geen pijn wilde doen. Maar het had bij hem toch wel iets aangewakkerd.

‘Martin respecteerde mijn keuze, hij wilde ook geen vechtscheiding’

Een scheiding leek mij het beste. Als we elkaar niet meer happy konden maken, moesten we allebei maar een ander pad gaan volgen. Martin twijfelde: moesten we geen hulp zoeken? Konden we het toch niet nog proberen en gewoon weer seks hebben? Maar ik wilde niet meer. Als ik al een keer verliefd was geworden en hij had met een ander gezoend, wat was dan de volgende stap?

Ik vond dat we er nu mee moesten stoppen, nu we er nog normaal over konden praten. Dat vond Martin ook wel: als ik wilde scheiden, respecteerde hij mijn keuze. En ook hij wilde net als ik het liefst op een zo normaal mogelijke manier uit elkaar gaan, zonder vechtscheiding of strijd over geld of spullen. Zo zou onze zoon niet te veel lijden onder onze scheiding.”

Evengoed verdrietig
“Ik vind dat we daar goed in zijn geslaagd. Natuurlijk, het allerliefst zou Justin willen dat zijn ouders nog bij elkaar waren. Ik denk dat elk kind van gescheiden ouders daarnaar verlangt. Maar hij vindt zijn leven volgens mij best oké. In de weekenden die hij bij zijn vader is, zitten ze samen continu op de Xbox, soms wel zes uur achter elkaar. Dat sta ik thuis  niet toe, daar zijn tijden aan schermen verbonden.

Andersom heeft Justin bij mij zijn oude kamer nog en al zijn vrienden op loopafstand, die ook altijd mogen blijven eten of slapen. Martin en ik maken elkaar geen verwijten, zijn flexibel als het gaat om opvang of logeerpartijen tussendoor. Vooral die gezinsapp is daarvoor superhandig. Moet ik overwerken, dan is één appje naar Martin genoeg.

Maar hoe keurig onze scheiding ook is verlopen en hoe ideaal ons echtscheidingsconvenant, dat wil niet zeggen dat het niet verdrietig is geweest. Na vijftien jaar voelde het toch als falen. Ik heb veel last gehad van schuldgevoelens naar Justin. Zeker toen het een tijdje slecht ging op school en hij kampte met nachtmerries, zag ik dat als mijn fout. Ook Martin liet me dat toen fijntjes weten: als ik niet zo had doorgedramd, waren we niet gescheiden en had Justin wel de havo kunnen halen…”

Mag het wat minder?
“Inmiddels heb ik een vriend, Franklin. Ik heb hem via Tinder ontmoet. Hij woont een half uur reizen van mij vandaan. Hij is gescheiden en heeft ook een kind. Het gaat goed tussen ons, maar we doen het rustig aan. We willen allebei ons kind en onze vrienden en familie tijd geven om te wennen aan het idee dat we een nieuwe partner hebben.

Wat het niet makkelijk maakt, is dat Martin nog steeds kind aan huis is bij mijn ouders. Hij heeft altijd al een goede band gehad met mijn vader. Ze zijn beiden klusser. Gezamenlijk hebben ze ons hele huis verbouwd. Ook zijn ze supporter van dezelfde voetbalclub. Toen we nog getrouwd waren, ging Martin regelmatig naar mijn ouders om samen met mijn vader voetbal te kijken. En dat is hij na de scheiding stug blijven doen.”

Delen
Heb jij net als Leonieke moeite met je ex, of met die van je zus of van een vriendin? Mail jouw verhaal dan naar post@vriendin.audax.nl.

Het hele verhaal lees je in Vriendin 10.