Placeholder

Konijnengedachte

Stefanie (41) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 3,5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al 16 jaar!

Stefanie (41) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 3,5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al 16 jaar!

Grabbelend in mijn tas, zoek ik naar een cadeaubon van 25,00 euro. ‘Vergeten!’

We passeren rotsplantjes in leuke potjes.
‘Als ik mijn bon nou had meegenomen…’

Op een immense tafel staan winterse taferelen: huisjes, schaatsbanen, een kermis, dennenbomen en overal sneeuw. Lampjes flikkeren en er klinkt muziek. Tegen alle principes in heeft deze vroege miniwinter toch iets gezelligs.

We komen langs een konijnententoonstelling. Ik wist niet dat Tuindorado zich daarvoor beschikbaar stelde.

‘Nr. 256. Kan wat voller in de borst,’ staat op een kaartje dat aan een hok hangt. Ik zie alleen maar een schattig konijn. Adriana is ook niet kritisch en voert stukjes stro aan het beestje.

‘Hé, die zijn te koop!’ Een paar zandkleurige dwergkonijntjes zitten gedwee bij elkaar in een hokje.
‘Wel leuk, zo’n konijntje,’ zegt Christianne. Zonder dat we het benoemen, weet ik dat we allebei aan een konijntje voor Adriana denken.
‘Jullie mochten nooit knaagdiertjes,’ zeg ik verontschuldigend vanwege mijn overweging om een konijn te kopen.

Christianne haalt haar schouders op. 
‘Nou en,’ zegt ze.

Als kind vroeg Christianne of ze een hamstertje mocht, maar ze kreeg er geen. Ze zit er niet mee: geen rancune, geen jaloezie. De opvoeding die wij haar gaven, heeft een andere betekenis voor haar, veel dieper. Ik voel de waardering die zij voor Dirk en mij heeft steeds meer.

‘Misschien nemen we er ooit nog een katje bij,’ zeg ik. ‘Katten kunnen tenminste vrij rondlopen. Dieren in hokjes vind ik nog steeds zielig,’ verzucht ik, ‘maar wie weet zwicht ik nog eens’ voeg ik eraan toe, als ik zie hoe Adriana met één vingertje het kopje van een konijntje aait.

‘Het is toch wel leuk,’ moet ik bekennen.
‘Nu moeten we Dirk nog zo ver krijgen,’ zegt Christianne met een ondeugend lachje.
Ik lach ook.

‘Hé Dick! Deze konijntjes zijn te koop!’ Roep ik. Dirk komt glimlachend bij ons staan. Het is een fijne, ontspannen dag vandaag.

 ‘Als ik mijn cadeaubon nou had…’
‘Dan konden we er 2 kopen,’ vult Christianne aan.
‘Tweeënhalf,’ verbetert Dirk. ‘Dan gaat die halve in de pan.’
‘Oh!’ zeg ik afkeurend, maar ik lach wel.

We kopen helemaal niets. Zelfs geen roodborstje om in een kersstukje te prikken voor maar 79 cent.

‘Christianne moet naast mij zitten!’ roept Adriana.

We rijden naar huis met onze oudste en onze jongste op de achterbank. Dirk en ik glimlachen. Soms voelt alles ineens heel goed.